To do Your Will... Pełnić Twoją Wolę...

 

Matthew 21:28-32

Tax collectors and prostitutes are entering the kingdom of God before you

Jesus said to the chief priests and elders of the people, ‘What is your opinion? A man had two sons. He went and said to the first, “My boy, you go and work in the vineyard today.” He answered, “I will not go,” but afterwards thought better of it and went. The man then went and said the same thing to the second who answered, “Certainly, sir,” but did not go. Which of the two did the father’s will?’ ‘The first’ they said. Jesus said to them, ‘I tell you solemnly, tax collectors and prostitutes are making their way into the kingdom of God before you. For John came to you, a pattern of true righteousness, but you did not believe him, and yet the tax collectors and prostitutes did. Even after seeing that, you refused to think better of it and believe in him.’

    So often we think about what does it mean to be close to God? Who are we as Christians and believers? These are fundamental questions that concern our human being and sense of life. 

 

Jesus Christ wants to establish a special relationship with us. The today's Gospel shows that relationship as a bond between a father and a son. The first, principal rule of love is to love without conditions. Love should be the fundamental issue in Christianity. 

The parable tells about two sons who were asked for help by their father. The first one said: “I will do it” but he did not fulfil his father’s request. The second one said: “I will not do it” but finally He helped His father. The second son was rebellious, but eventually He helped His father. The real relationship is built on listening to God and fulfilling His will in the name of love. 

 

The second rule is the obedience to God. A perfect example here is Jesus Christ who was obedient to fulfil the will of His father.  

Obedience to God saves us from self-conceit. Jesus Christ teaches how to fulfil Father’s will and develop our spiritual and daily life.  

 

One day, I spoke to a priest, about of what does it mean to be holy. The conversation was out of the blue, but interesting. When we think about the holiness, we insist, that a man, who observe commandments and follow the Christian Law, he is holy. Of course, this is a very much needed, but the sanctity, it means to offer the whole life to God, every aspect of life, like the second son, who said; I do not go, but he went. 

 

During my holiday, I was in a church in the evening. The priest was reading the Diary of Faustina. In this chapter of the book was about the conversation of Jesus to Faustina. Christ said to her, there are three steps of holiness, the first one is about to observe the commands. The second is to follow God’s will in my life, and the third one, the most difficult is, to give my will to the Father. The last one it is a challenge, but this is the proper way to imitate God. 

 

It may sound very strange because it is in the contrary to our freedom and independence. But God does not want to enslave us but make us happier. Very often we need some suggestions to make our life better. God is the purest wisdom, He does not want to take away our freedom, but to enrich us by His holiness and power.

 

God, my Lord, may my relationship be built on listening to you. Amen.

 

(Mt 21, 28-32) 
Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: "Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: „Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”. Ten odpowiedział: „Idę, panie!”, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł. Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?" Mówią Mu: "Ten drugi". Wtedy Jezus rzekł do nich: "Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wy mu nie uwierzyliście. Uwierzyli mu zaś celnicy i nierządnice. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć".

    Często zastanawiamy się, co to znaczy być blisko Boga? Kim jesteśmy jako chrześcijanie i wierzący? Są to pytania podstawowe, które dotyczą naszego człowieczeństwa i sensu życia.

 

Jezus Chrystus pragnie nawiązać z nami szczególną relację. Dzisiejsza Ewangelia ukazuje tę relację jako więź pomiędzy ojcem i synem. Pierwszą, główną zasadą miłości jest miłość bez warunków. Miłość powinna być podstawową sprawą w chrześcijaństwie.

Przypowieść opowiada o dwóch synach, których ojciec poprosił o pomoc. Pierwszy powiedział: „Zrobię to”, ale nie spełnił prośby ojca. Drugi powiedział: „Nie zrobię tego”, ale w końcu pomógł swojemu ojcu. Drugi syn był zbuntowany, ale w końcu pomógł swojemu ojcu. Prawdziwy związek buduje się na słuchaniu Boga i wypełnianiu Jego woli w imię miłości.

 

Drugą zasadą jest posłuszeństwo Bogu. Doskonałym przykładem jest tutaj Jezus Chrystus, który był posłuszny, aby wypełnić wolę swego ojca.

Posłuszeństwo Bogu chroni nas od zarozumiałości. Jezus Chrystus uczy, jak pełnić wolę Ojca i rozwijać nasze życie duchowe i codzienne.

 

Któregoś dnia rozmawiałem z innym księdzem o tym, co to znaczy być świętym. Rozmowa była niespodziewana, ale interesująca. Myśląc o świętości, upieramy się, że człowiek przestrzegający przykazań i postępując zgodnie z Prawem chrześcijańskim jest święty. Oczywiście jest to bardzo potrzebne, ale świętość oznacza ofiarowanie Bogu całego życia, każdego aspektu życia, jak uczynił to drugi syn; powiedział nie ojcu, ale przemyślał sprawę i on poszedł.

 

Podczas wakacji byłem wieczorem w kościele. Ksiądz czytał Dzienniczek św. Faustyny. W tym rozdziale księgi była mowa o rozmowie Jezusa z Faustyną. Chrystus powiedział jej, że są trzy stopnie świętości, pierwszy to przestrzeganie przykazań. Drugi to pełnienie woli Bożej w moim życiu, a trzecie, najtrudniejsze, to oddanie swojej woli Ojcu. To ostatnie jest wyzwaniem, ale jest to właściwy sposób naśladowania Boga.

 

Może to zabrzmieć bardzo dziwnie, bo jest sprzeczne z naszą wolnością i niezależnością. Bóg nie chce nas zniewolić, ale uczynić nas szczęśliwszymi. Bardzo często potrzebujemy sugestii, aby uczynić nasze życie lepszym. Bóg jest najczystszą mądrością, nie chce nam odebrać wolności, ale ubogacić nas swoją świętością i mocą.

 

Boże, mój Panie, niech moja relacja będzie zbudowana na słuchaniu Ciebie. Amen.

God's Mercy... Boże Miłosierdzie...

Matthew 20:1-16

Why be envious because I am generous?

Jesus said to his disciples: ‘The kingdom of heaven is like a landowner going out at daybreak to hire workers for his vineyard. He made an agreement with the workers for one denarius a day, and sent them to his vineyard. Going out at about the third hour he saw others standing idle in the market place and said to them, “You go to my vineyard too and I will give you a fair wage.” So they went. At about the sixth hour and again at about the ninth hour, he went out and did the same. Then at about the eleventh hour he went out and found more men standing round, and he said to them, “Why have you been standing here idle all day?” “Because no one has hired us” they answered. He said to them, “You go into my vineyard too.” In the evening, the owner of the vineyard said to his bailiff, “Call the workers and pay them their wages, starting with the last arrivals and ending with the first.” So those who were hired at about the eleventh hour came forward and received one denarius each. When the first came, they expected to get more, but they too received one denarius each. They took it, but grumbled at the landowner. “The men who came last” they said “have done only one hour, and you have treated them the same as us, though we have done a heavy day’s work in all the heat.” He answered one of them and said, “My friend, I am not being unjust to you; did we not agree on one denarius? Take your earnings and go. I choose to pay the last comer as much as I pay you. Have I no right to do what I like with my own? Why be envious because I am generous?” Thus the last will be first, and the first, last.’

Today's Gospel may horrify us.  Why? Because of the parable that we can find in it. The owner who hired many people paid the same wage for everybody. Those people who came in the morning, those who came at noon, and even those who started their work in the evening. Each of them got one denarius. 

 

This Gospel may be shocking because it seems that the owner was unfair towards those people who came earlier. 

 

We have the right to judge his behaviour this way, but on the other side, the parable shows that our perception of the world is so different from the Lord’s. From the market’s point of view, it is not right. But the parable is an example of the mercy of Jesus. The Matthew's Gospel gives us the image of loving God who does not divide people into better and worse. Those who deserve His mercy and those who don’t.

 

Selection based on some opinions is our way of thinking. We always say that people are good or bad, nice, or unfriendly, winners or losers.

 

But the Lord has only one category, He loves every man and always gives us a chance to change our lives. Sometimes it is difficult to understand it, but this is God, He never loses His hope in people. 

 

Every day the Church fights for our souls. In hospitals, hospices and other places, priests bring the sacraments and help people to confess their sins, sometimes in last minutes of their lives. One of the most famous pianist Frederic Chopin, before he died, he refused the sacrament of confession. His friend, a priest got to know, he was asking him, to be reconciled with God.  The musician said, no. The priest was warmly praying for his friend; saying; Fredric, give your soul to God, and couple hours later, Chopin asked for confession, been reconciled with Jesus Christ.   We will fight this battle until the end of the world, the battle for children, young and old people, because of the words of Jesus from the today's Gospel.  God’s love never gives up. 

 

 

My Lord may your love and grace touch my heart. 

 No

(Mt 20, 1-16a) 
Jezus opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść: "Królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy. Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: „Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam”. Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił. Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: „Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie?” Odpowiedzieli mu: „Bo nas nikt nie najął”. Rzekł im: „Idźcie i wy do winnicy”. A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: „Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych”. Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze. Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: „Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzy znosiliśmy ciężar dnia i spiekotę”. Na to odrzekł jednemu z nich: „Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czyż nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje, i odejdź. Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?” Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi".

Dzisiejsza Ewangelia może nas przerazić. Dlaczego? Ze względu na przypowieść, którą w niej znajdziemy. Właściciel, który zatrudniał wiele osób, płacił każdemu jednakową pensję. Ci, którzy przyszli rano, ci, którzy przyszli w południe, a nawet ci, którzy rozpoczęli pracę wieczorem. Każdy z nich dostał po jednym denarze.

 

Ta Ewangelia może szokować, bo wydaje się, że właściciel zachował się niesprawiedliwie wobec osób, które przyszły wcześniej.

 

Mamy prawo tak oceniać jego zachowanie, ale z drugiej strony przypowieść pokazuje, że nasze postrzeganie świata jest tak odmienne od Pana. Z punktu widzenia rynku nie jest to w porządku. Ale przypowieść jest przykładem miłosierdzia Jezusa. Ewangelia Mateusza ukazuje nam obraz kochającego Boga, który nie dzieli ludzi na lepszych i gorszych. Ci, którzy zasługują na Jego miłosierdzie i ci, którzy nie.

 

Wybór na podstawie pewnych opinii jest naszym sposobem myślenia. Zawsze mówimy, że ludzie są dobrzy lub źli, mili lub nieprzyjazni, zwycięzcy lub przegrani.

 

Pan ma tylko jedną kategorię, kocha każdego człowieka i zawsze daje nam szansę na zmianę naszego życia. Czasami trudno to zrozumieć, ale taki jest Bóg, On nigdy nie traci nadziei w ludziach.

 

Kościół każdego dnia walczy o nasze dusze. W szpitalach, hospicjach i innych miejscach księża przynoszą sakramenty i pomagają ludziom wyznać grzechy, czasami w ostatnich minutach życia. Jeden z najsłynniejszych pianistów Fryderyk Chopin przed śmiercią odmówił przyjęcia sakramentu spowiedzi. Dowiedział się o tym jego przyjaciel, ksiądz, prosił go, aby pojednał się z Bogiem. Muzyk powiedział: nie, ja nie wierzę w Boga. Ksiądz gorąco modlił się za swojego przyjaciela; mówiąc; Fryderyku, oddaj swoją duszę Bogu. Kilka godzin później Chopin poprosił o spowiedź, i pojednanie z Jezusem Chrystusem. Tę walkę będziemy toczyć aż do końca świata, bitwę o dzieci, młodzież i osoby starsze, za sprawą słów Jezusa z dzisiejszej Ewangelii. Miłość Boga nigdy się nie poddaje.

 

Forgiveness Przebaczenie...

 

Matthew 18:21-35

To be forgiven, you must forgive

Peter went up to Jesus and said, ‘Lord, how often must I forgive my brother if he wrongs me? As often as seven times?’ Jesus answered, ‘Not seven, I tell you, but seventy-seven times.

  ‘And so the kingdom of heaven may be compared to a king who decided to settle his accounts with his servants. When the reckoning began, they brought him a man who owed ten thousand talents; but he had no means of paying, so his master gave orders that he should be sold, together with his wife and children and all his possessions, to meet the debt. At this, the servant threw himself down at his master’s feet. “Give me time” he said “and I will pay the whole sum.” And the servant’s master felt so sorry for him that he let him go and cancelled the debt. Now as this servant went out, he happened to meet a fellow servant who owed him one hundred denarii; and he seized him by the throat and began to throttle him. “Pay what you owe me” he said. His fellow servant fell at his feet and implored him, saying, “Give me time and I will pay you.” But the other would not agree; on the contrary, he had him thrown into prison till he should pay the debt. His fellow servants were deeply distressed when they saw what had happened, and they went to their master and reported the whole affair to him. Then the master sent for him. “You wicked servant,” he said “I cancelled all that debt of yours when you appealed to me. Were you not bound, then, to have pity on your fellow servant just as I had pity on you?” And in his anger the master handed him over to the torturers till he should pay all his debt. And that is how my heavenly Father will deal with you unless you each forgive your brother from your heart.’

    The Gospel according to Matthew seems to be very demanding. It tells us that we should love our enemies and forgive them their blames. It is a part of our Christianity. Kindness and good have a very positive impact on our lives. But hatred can destroy us. We should avoid it, because it destroys our humanity.

 

Jesus tells us something more: forgive your enemies and debtors, fight hatred with love. 

 

It seems to be illogical. From a human's point of view it is not right. On Thursday we celebrated the Feast of the Exaltation of the Holy Cross. A cross is the centre of Christianity because it is a symbol of forgiveness of sins, debts and harms. Jesus used it to win over death. Jesus Christ forgave us our trespasses, and we need to do the same.

 

And one more thing, in forgiveness we can find peace. Any harm and hatred touches both sides. Lack of forgiveness brings evil on all of us. Any conflict and anger destroys us from within. 

 

This is a very difficult and long way. This is a process, so we need to pray and ask for the ability to forgive, because only forgiveness can save our souls.

 

The History of the Church often highlights the case of St. Maria Goretti, a young girl who at the age of 12 forgave the man who stabbed her. The same thing did her mother, and during his imprisonment that man converted and started asking for forgiveness. When he left prison, the rest of his life he spent in a convent as a gardener. He was present on the St. Peter's Square during Mary's canonisation. For God everything is possible.

 

We pray every day: Forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us...

 

May those words be really present in our lives, despite it is not easy. God help us. 

(Mt 18, 21-35) 
Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: "Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?" Jezus mu odrzekł: "Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać. Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował. Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu".

    Ewangelia według Mateusza wydaje się być bardzo wymagająca. Mówi nam o tym, że powinniśmy kochać naszych wrogów i przebaczać im ich winy. Jest to częścią naszego chrześcijaństwa. Dobroć i dobro mają bardzo pozytywny wpływ na nasze życie.  Nienawiść może nas zniszczyć. Powinniśmy tego unikać, bo to niszczy nasze człowieczeństwo.

 

Jezus mówi nam coś więcej: przebaczajcie swoim wrogom i dłużnikom, walczcie z nienawiścią z miłością.

 

Wydaje się to nielogiczne. Z ludzkiego punktu widzenia nie jest to w porządku. W czwartek obchodziliśmy uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego. Krzyż jest centrum chrześcijaństwa, ponieważ jest symbolem odpuszczenia grzechów, długów i krzywd. Jezus posłużył się nim, aby zwyciężyć śmierć. Jezus Chrystus przebaczył nam nasze winy i my musimy zrobić to samo.

 

W przebaczeniu możemy znaleźć spokój. Jakakolwiek krzywda i nienawiść dotykają obie strony. Brak przebaczenia sprowadza zło na nas wszystkich. Każdy konflikt i złość niszczą nas od środka.

 

To bardzo trudna i długa droga każdego z nas. To jest proces, dlatego musimy się modlić i prosić o umiejętność przebaczania, bo tylko przebaczenie może ocalić naszą duszę.

 

Historia Kościoła często podkreśla historię św. Marii Goretti, młodej dziewczyny, która w wieku 12 lat przebaczyła mężczyźnie, który pozbawił jej życia. To samo zrobiła jej matka. Podczas pobytu w więzieniu mężczyzna nawrócił się i zaczął prosić o przebaczenie. Po wyjściu z więzienia resztę życia spędził w klasztorze jako ogrodnik. Był on obecny na Placu Świętego Piotra podczas kanonizacji Marii. Dla Boga wszystko jest możliwe.

 

Codziennie się modlimy: Odpuść nam nasze winy jako i my przebaczamy naszym winowajcom...

 

Niech te słowa będą naprawdę obecne w naszym życiu, choć nie jest to łatwe. Boże pomóż nam.

The battle for truth.... Walka o prawdę...

 

Matthew 18:15-20

If your brother listens to you, you have won back your brother

Jesus said to his disciples: ‘If your brother does something wrong, go and have it out with him alone, between your two selves. If he listens to you, you have won back your brother. If he does not listen, take one or two others along with you: the evidence of two or three witnesses is required to sustain any charge. But if he refuses to listen to these, report it to the community; and if he refuses to listen to the community, treat him like a pagan or a tax collector.

  ‘I tell you solemnly, whatever you bind on earth shall be considered bound in heaven; whatever you loose on earth shall be considered loosed in heaven.

  ‘I tell you solemnly once again, if two of you on earth agree to ask anything at all, it will be granted to you by my Father in heaven. For where two or three meet in my name, I shall be there with them.’

So often we can notice, the teaching of the Lord is quite demanding. One of them is from the Gospel, which we read today. Jesus Christ teaches us about the responsibility for others, event to the point of the admonish of our brothers and sisters, to make them aware about the improper way, they have chosen. 

 

This work is requiring the attitude to be brave, even for the price of being hatred and persecuted by other person, who may belong to my friends, family, and fellows. 

 

But the instruction of Jesus is so needed, to save the person from the consequences, which may take place, its influencing for the daily and eternal life. Our reaction and care have the power to save a lot of souls and protect them before the evil and eternal condemnation. Human determination can take out of many from the way, which leads to suffering and sorrows in future, although they seem to be nice for now. 

This is the permanent battle for truth in the individual and common life, which is so often offered on the “altar of conformism”. The admonition is not simple, nice, while people are so demanding and liked to be offended. But this is still the effort for the human soul. 

The Gospel for today needs our determination to fight for the truth in the public space, because every decision and attitude has own consequences for the society. We are like a chain of people, who create the community in the spectrum of a big or small group. 

God admonishes for the truth and his commandments in our society, he asks for justice in the past and nowadays. Jesus Christ says, only the truth makes you free. 

This Sunday in the south-eastern Poland is celebrating the Beatification of a family, which gave a shelter for the Jewish family during the Second War World. The only in Poland people were killed for help to Jewish people by the German soldiers. The Ulm Family, Victoria and Joseph did not have any doubts, to give rescue to his Jewish neighbors. Victoria, Joseph and their seven children, one of them the unborn child were killed on the 24 March 1944. The Jews, they had got the shelter from the Ulm Family, were murdered before. 

Today, God announces the truth of the Christian charity, and admonishes for his servants. It’s a beautiful example of the human sensitivity and Christian love to those, who are our neighbor. The event of the beatification shows the first case of an unborn child, who is beatified, and it was in the mother’s womb. God shows for the whole world the truth of those, who had in heart of the Jesus’ words; “No one has greater love than this, to lay down one’s life for one’s friends. You are my friends if you do what I command you. (J 15, 13-14).  

Let us work on it, to be able to admonish for truth in the personal and public life and for the courage to do this. Amen. 

 

More information about the Ulm Family: https://ulmafamily.com

 

 

 

 

(Mt 18, 15-20) 
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik. Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwóch z was na ziemi zgodnie o coś prosić będzie, to wszystko otrzymają od mojego Ojca, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich".

XXIII Niedziela Zwykła. Rok A. Mt 18, 15-20. 2023

Często możemy zauważyć, że nauczanie Pana jest dość wymagające. Jedno z nich pochodzi z Ewangelii, którą dzisiaj czytamy. Jezus Chrystus uczy nas odpowiedzialności za innych, aż do napomnienia naszych braci i sióstr, aby uświadomić im niewłaściwą drogę, którą wybrali.

 

Ta praca wymaga odważnej postawy, nawet za cenę bycia znienawidzonym i prześladowanym przez inną osobę, która może należeć do moich przyjaciół, rodziny i znajomych.

 

Pouczenie Jezusa jest konieczne, aby uchronić osoby przed konsekwencjami, które mogą ponieść, wpływające na ich życie codzienne i wieczne. Nasza reakcja i troska mają moc ocalenia wielu dusz i uchronienia ich przed złem i wiecznym potępieniem. Ludzka determinacja może wielu sprowadzić z drogi, która prowadzi do cierpień i smutków w przyszłości, choć teraz wydają się one miłe.

Jest to ciągła walka o prawdę w życiu indywidualnym i wspólnym, która tak często jest ofiarowana na „ołtarzu konformizmu”. Napomnienie nie jest proste, miłe, a ludzie są wymagający i lubią się obrażać, ale to wciąż jest wysiłek zbawienia dla ludzkiej duszy.

Ewangelia potrzebuje naszej determinacji w walce o prawdę w przestrzeni publicznej, bo każda decyzja i postawa ma swoje konsekwencje dla społeczeństwa. Jesteśmy jak łańcuch ludzi, którzy tworzą wspólnotę w spektrum dużej lub małej grupy.

Bóg upomina się w naszym społeczeństwie o prawdę i swoje przykazania, prosi o sprawiedliwość dawniej i dziś. Jezus Chrystus mówi, że tylko prawda czyni nas wolnymi.

W najbliższą niedzielę w południowo-wschodniej Polsce przypada beatyfikacja rodziny, która podczas II wojny światowej udzieliła schronienia rodzinie żydowskiej. Jedynie w Polsce ludzie byli mordowani za pomoc Żydom przez żołnierzy niemieckich. Rodzina Ulmów, Wiktoria i Józef nie mieli wątpliwości, czy udzielić ratunku swoim żydowskim sąsiadom. Wiktoria, Józef i ich siedmioro dzieci, w tym jedno nienarodzone, zginęli 24 marca 1944 r. Żydzi, którzy otrzymali schronienie od rodziny Ulmów, zostali zamordowani już wcześniej.

Dziś Bóg głosi prawdę o chrześcijańskiej miłości i napomina swoje sługi. To piękny przykład ludzkiej wrażliwości i chrześcijańskiej miłości do tych, którzy są naszymi bliźnimi. Wydarzenie beatyfikacyjne pokazuje pierwszy przypadek nienarodzonego dziecka, które zostaje beatyfikowane w łonie matki. Bóg ukazuje całemu światu prawdę tych, którzy mieli w sercu słowa Jezusa; „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję.  (J 15, 13-14).

 

Pracujmy nad tym, abyśmy potrafili upominać się o prawdę w życiu osobistym i publicznym oraz o odwagę, by to czynić. Amen.

 

Więcej informacji o Rodzinie Ulm: https://ulmowie.pl

 

God's wisdom... Boża Mądrość...

 

Matthew 16:21-27

'Get behind me, Satan!'

Jesus began to make it clear to his disciples that he was destined to go to Jerusalem and suffer grievously at the hands of the elders and chief priests and scribes, to be put to death and to be raised up on the third day. Then, taking him aside, Peter started to remonstrate with him. ‘Heaven preserve you, Lord;’ he said ‘this must not happen to you.’ But he turned and said to Peter, ‘Get behind me, Satan! You are an obstacle in my path, because the way you think is not God’s way but man’s.’

  Then Jesus said to his disciples, ‘If anyone wants to be a follower of mine, let him renounce himself and take up his cross and follow me. For anyone who wants to save his life will lose it; but anyone who loses his life for my sake will find it. What, then, will a man gain if he wins the whole world and ruins his life? Or what has a man to offer in exchange for his life?

  ‘For the Son of Man is going to come in the glory of his Father with his angels, and, when he does, he will reward each one according to his behaviour.

   Whilst the reading of the today’s Gospel, before of our sight has appeared the talk and situation full of determination, while Jesus foretold his Passion and Death. His destination was to redeem people by suffering and cross. 

 

This plan, Peter was unable to understand, who said to Christ; “Heaven preserve you Lord”. Certainly, he did it, not because of his care for Jesus, but Peter had own plan for his life and the life of Christ, full of stability and splendor.    

 

What did Jesus say to Peter? “Get behind me Satan”. He’s just told Peter off. It was more painful for him, because couple minutes before the same Jesus had said to him, you are the Rock, and upon this Rock I will build my Church. 

 

Why does Jesus react? Peter wanted to impose condition to Jesus and enforce him to accommodate his future according to Peter’s expectations. 

 

And now we are going to the point and core of the today’s Gospel. A man in the person of Peter is plenty of temptation and desire to put to the test of Jesus, imposing his own conditions to him.

 

What do I mean? We can hear so often the same excuse and order, that the world is changing, the mentality, ideology and the case of life have been transformed and necessarily we must go with “the spirit of this world”, to be modern and ready to overcome the challenges of this time. 

 

So often a man is saying, it’s time for God and his Church, because these of the two have to change the face and relationship to this world. So many things have been changed, and God and the Church have become one of the last bastions of obscurantism and unchanging values. 

Even though, Catholics for their private and timeless needs want to put Go to the test, saying; it has to be reviled by the time and prevailing conditions. 

 

But this attitude of Peter and many of us is the dictation of our conditions to God. Don’t we create our own imagination of Christ according our thoughts? 

 

Unfortunately, some people do this for their particular business. But God is the principle of all laws, and he never agrees to take his place by man. 

 

He gives a lot of signs, that he is the Creator and Founder of this world, and many things are out of our control, even this latest time shows us, the man has no influence on his life and fate to the end. There is a Latin sentence; the world revolves around its axis, but the Cross of Jesus is still at the same place. 

 

 

May this Gospel make us aware, that Jesus Christ the Son of God, and he has fulness of wisdom and timeless plan for us. Amen.  

 

(Mt 16, 21-27) 
Jezus zaczął wskazywać swoim uczniom na to, że musi udać się do Jerozolimy i wiele wycierpieć od starszych i arcykapłanów oraz uczonych w Piśmie; że będzie zabity i trzeciego dnia zmartwychwstanie. A Piotr wziął Go na bok i począł robić Mu wyrzuty: "Panie, niech Cię Bóg broni! Nie przyjdzie to nigdy na Ciebie". Lecz On odwrócił się i rzekł do Piotra: "Zejdź Mi z oczu, szatanie! Jesteś Mi zawadą, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku". Wtedy Jezus rzekł do swoich uczniów: "Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę? Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi i wtedy odda każdemu według jego postępowania".

  Czytając dzisiejszą Ewangelię naszym oczom ukazała się pełna determinacji rozmowa i sytuacja, w której Jezus zapowiedział swoją mękę i śmierć. Jego celem było odkupienie ludzi przez cierpienie i krzyż.

 

Planu tego nie mógł zrozumieć Piotr, który powiedział Chrystusowi; „Panie, niech Cię Bóg broni”. Z pewnością uczynił to nie ze względu na troskę o Jezusa, ale Piotr miał własny plan na swoje życie i życie Chrystusa, pełne stałości i świetności.

 

Co Jezus powiedział Piotrowi? „Zejdź mi z oczu, szatanie”. Skarcił Piotra. Było to dla niego bardziej bolesne, ponieważ kilka minut wcześniej ten sam Jezus mu powiedział: Ty jesteś Skałą i na tej Skale zbuduję mój Kościół.

 

Dlaczego Jezus tak reaguje? Piotr chciał narzucić Jezusowi własny plan i zmusić go do przystosowania swojej przyszłości zgodnie z oczekiwaniami Piotra.

 

Człowiek w osobie Piotra jest pełen pokus i pragnień wystawienia Jezusa na próbę, narzucając mu własne warunki.

 

Co mam na myśli? Często słyszymy tę samą wymówkę i argument, że świat się zmienia, mentalność, ideologia i sposób życia uległy przemianie i koniecznie trzeba iść za „duchem tego świata”, aby być nowoczesnym i gotowym do poddania się wyzwania tego czasu.

 

Często człowiek mówi, że już czas na Boga i Jego Kościół, którzy muszą zmienić oblicze i stosunek do tego świata. Tak wiele rzeczy uległo zmianie, a Bóg i Kościół stali się jednym z ostatnich bastionów stałości i niezmiennych wartości, trzeba to zmienić ze względu na czas i panujące warunki.

 

Taka postawa Piotra i wielu z nas jest dyktowaniem naszych warunków Bogu. Czy nie tworzymy własnej wyobraźni Chrystusa według naszych myśli?

 

Niestety, niektórzy ludzie robią to w ramach swojej konkretnej działalności. Ale to Bóg jest zasadą wszystkich praw i  On nigdy nie zgadza na zajęcie jego miejsca przez człowieka.

 

Daje wiele znaków, że jest Stwórcą i Założycielem tego świata, a człowiek nie ma wpływu na wiele rzeczy, nawet ten ostatni czas nam pokazuje, że człowiek nie ma wpływu na swoje życie i los do końca. Łacińskie zdanie podaje niezmiennąprawdę; świat kręci się wokół własnej osi, ale Krzyż Jezusa wciąż jest w tym samym miejscu.

 

 

Niech ta Ewangelia uświadomi nam, że Jezus Chrystus, Syn Boży, ma dla nas pełnię mądrości i ponadczasowy plan. Amen.