Come Jesus Christ... Przyjdź Jezu Chryste...

 

Mark 13:33-37

If he comes unexpectedly, he must not find you asleep

Jesus said to his disciples: ‘Be on your guard, stay awake, because you never know when the time will come. It is like a man travelling abroad: he has gone from home, and left his servants in charge, each with his own task; and he has told the doorkeeper to stay awake. So stay awake, because you do not know when the master of the house is coming, evening, midnight, cockcrow, dawn; if he comes unexpectedly, he must not find you asleep. And what I say to you I say to all: Stay awake!’

(Mk 13, 33-37) 
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, do wszystkich mówię: Czuwajcie!".

   A new year of the liturgy has come, today we start the essential time of Advent, which prepares us for the coming of the Lord. The presence of Christ is in the two levels, the first one is about his final coming, and the second one, it’s the memorial of his birth, as the Mystery of the Incarnation, celebrating on Christmas Days. 

The whole Advent turns our sight to him, who will come again to make a judgment upon this world, showing his glory and power. In every aspect of this time, we are living now, in the centrum is settled Jesus Christ and his Redemption. Advent is not a time of a beautiful atmosphere and waiting for the warmth of Christmas, only, but something more, this is the time of hard and effective spiritual work. Very often, we have tendency to celebrate Advent, and afterwards the Nativity of God’s Son, like a corny time, full of human empathy. 

 

All these things are pretty important, but as it was said, in the centrum is Christ, not the feeling and atmosphere surrounding us. On Advent time, we are encouraged to rebuild my relationship to God. Trough the intercession of John the Baptist, we may hear the voice of God, saying: repent and prepare the ways for the Lord.   I am invited to make my conversion and restoration of my heart, because Jesus will be born again, there, not in tradition and decoration.

 

If I want to treat Advent seriously, I must be ready for making effort, spiritually. It’s a time to stop and think about my existence, putting a question: whom am I living for, what is my purpose of life about, who is the most important for me? 

 

This time is an excellent moment to back to God, to the first zeal of faith, which has been lost at the meanwhile. 

Be converted, it means to acknowledge our weakness and sins before God and admit the truth; I need God’s grace and intervention to be able to be a better person. This is the opportunity to look at God’s eyes with humility; oh God you know me, renew and touch my spiritual wounds for healing.

 

Looking on God we cannot omit the sacrament of confession, while we stand in truth in the front of Jesus.  I need his mercy to do my spiritual renewal, through his foreverness. It is a good time for that, especially, while my last confession was many years ago. And I cannot say, I have no sins, which should be classified for confession, seeking the same excuse: I have killed nobody. Is the only fifth commandment and killing as moral disorder? No, so stand firm in truth to experience God’s healing. 

 

May this period be pretty prayerful, with generosity, charity and understanding, first at fall to those, who need it, the sick, elderly, lonely and vulnerable people. Advent, it is something more than atmosphere and decoration, which are so trivialized. This is the moment of coming of Christ. The key is about him. Without him, all these things do not make sense. 

Come Jesus Christ. Amen. 

   Nadszedł nowy rok liturgii, dziś rozpoczynamy ważny czas Adwentu, który przygotowuje nas na przyjście Pana. Obecność Chrystusa jest obecna na dwóch poziomach: pierwszy dotyczy Jego ostatecznego przyjścia, a drugi  to pamiątką Jego narodzin jako Tajemnicy Wcielenia, obchodzonej w Boże Narodzenie.

Cały Adwent zwraca się ku Niemu, który przyjdzie ponownie sądzić ten świat, okazując swoją chwałę i moc. W każdym aspekcie tego czasu w którym żyjemy teraz, w centrum znajduje się Jezus Chrystus i Jego Odkupienie. Adwent to nie tylko czas pięknej atmosfery i oczekiwania na ciepło Bożego Narodzenia, ale coś więcej, to czas ciężkiej i efektywnej pracy duchowej. Bardzo często Adwent, a następnie narodziny Syna Bożego, obchodzimy jako czas banalny, pełen ludzkiej empatii.

Wszystkie te rzeczy są dość ważne, ale jak już powiedziano, Chrystus jest w centrum, a nie uczucie i atmosfera, która nas otacza. W okresie Adwentu jesteśmy zachęcani do odbudowania relacji z Bogiem. Za pośrednictwem Jana Chrzciciela możemy usłyszeć głos Boga, aby przygotować drogę dla Pana. Jestem zaproszony do nawrócenia i odnowienia mojego serca, ponieważ Jezus narodzi się na nowo we mnie, a nie w tradycji i dekoracji.

Jeśli chcę poważnie potraktować Adwent, muszę być przygotowany na duchowy wysiłek. Czas zatrzymać się i pomyśleć o swoim istnieniu, zadając pytanie: dla kogo żyję, jaki jest mój cel w życiu, kto jest dla mnie najważniejszy?

Ten czas jest idealnym momentem, aby powrócić do Boga, a najlepszym tego owocem jest pierwsza gorliwość, która tak często w międzyczasie była zatracona.

Nawrócić się, oznacza uznać przed Bogiem naszą słabość grzechy oraz podjąć prawdę; Potrzebuję Bożej łaski i interwencji, aby być lepszą osobą. Jest to okazja, by spojrzeć w oczy Boga z pokorą; o Boże, Ty mnie znasz, odnów i dotknij moich duchowych ran, aby je uleczyć.

Patrząc na Boga, nie możemy ignorować sakramentu spowiedzi, stojąc w prawdzie przed Jezusem. Potrzebuję Jego miłosierdzia, aby dokonać mojej duchowej odnowy. To dobry czas, zwłaszcza gdy moja ostatnia spowiedź miała miejsce wiele lat temu. I nie mogę powiedzieć, że nie mam grzechów, które należałoby zaklasyfikować jako spowiedź. Nie szukajmy wymówki, nie zabiłem nikogo, więc po co spowiedź. Czyżby piąte przykazanie jest jedynym?  Trzymajmy się prawdy, aby doświadczyć uzdrowienia Bożego.

Niech ten okres będzie pełen modlitwy, wielkoduszności, miłosierdzia i zrozumienia, przede wszystkim dla potrzebujących, chorych, starszych, samotnych i bezbronnych. Adwent to coś więcej niż strywializowana atmosfera i dekoracja. To jest chwila, kiedy przyjdzie Chrystus. Bez tego wszystkie te rzeczy nie mają sensu.

Przyjdź Jezu Chryste. Amen.

God's Kingdom... Boże Królestwo...

 In polish below... po polsku, poniżej...

Matthew 25:31-46

I was naked and you clothed me; sick, and you visited me

Jesus said to his disciples: ‘When the Son of Man comes in his glory, escorted by all the angels, then he will take his seat on his throne of glory. All the nations will be assembled before him and he will separate men one from another as the shepherd separates sheep from goats. He will place the sheep on his right hand and the goats on his left.

  ‘Then the King will say to those on his right hand, “Come, you whom my Father has blessed, take for your heritage the kingdom prepared for you since the foundation of the world. For I was hungry and you gave me food; I was thirsty and you gave me drink; I was a stranger and you made me welcome; naked and you clothed me, sick and you visited me, in prison and you came to see me.” Then the virtuous will say to him in reply, “Lord, when did we see you hungry and feed you; or thirsty and give you drink? When did we see you a stranger and make you welcome; naked and clothe you; sick or in prison and go to see you?” And the King will answer, “I tell you solemnly, in so far as you did this to one of the least of these brothers of mine, you did it to me.”

  ‘Next he will say to those on his left hand, “Go away from me, with your curse upon you, to the eternal fire prepared for the devil and his angels. For I was hungry and you never gave me food; I was thirsty and you never gave me anything to drink; I was a stranger and you never made me welcome, naked and you never clothed me, sick and in prison and you never visited me.” Then it will be their turn to ask, “Lord, when did we see you hungry or thirsty, a stranger or naked, sick or in prison, and did not come to your help?” Then he will answer, “I tell you solemnly, in so far as you neglected to do this to one of the least of these, you neglected to do it to me.”

  ‘And they will go away to eternal punishment, and the virtuous to eternal life.’

   The last Sunday in Ordinary Time is traditionally called the Sunday of Christ the King. The whole liturgy and calendar shows the truth, that everything has its beginning and end in Jesus Christ. Today, the Mother of Church shows us the Kingdom of God which is eternal and endless. We believe that the Power of Christ and His reign are timeless. Certainly, we have some different imagination of what kingdom, authority and ruling are as we still have monarchies and royal families in Europe. 

 

Despite the perspective of today, we are encouraged to look for the God’s Kingdom which is completely different from our human imagination. Jesus said that His Kingdom is not from this world. If His reign is different, how does his power look like?

 

We may find the answer in the today’s Gospel. Christ shows us some contradiction between lambs and goats what is a comparison to those who help others and those who neglect charity. The Parable and the whole Gospel indicate two things. The Kingdom of God is built on solid foundations of charity what means that we should be able to see past the end of one's nose. The life of Jesus was a testimony of such behaviour. Fir Him other people were more important than His glory and splendour. The greatest example of that was His Passion and Crucifixion.

 

Last Sunday, during the Angelus Prayer, Pope Francis emphasised the truth that the Christian attitude should be built on the foundation of rejection of every sin and weakness, but at the same time, we shall help others and be sensitive to our brothers and sisters, because the lack of sensitivity becomes some moral disorder. 

 

The fruits of goodness are humility, sensitivity, simplicity, real love and freedom from selfishness. All these fruits are needed to make this world more human and to get back to normal life. By doing good we get closer to the Chris’s Kingdom.

 

In this time, which is so strange and full of confusion, we urgently need normality and stability. Through Jesus’ grace we are able to make this world better.

Jesus Christ, thy Kingdom come. Amen.

(Mt 25,31–46) 
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie, pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: "Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźmijcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata. Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie;byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie". Wówczas zapytają sprawiedliwi: "Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?". Król im odpowie: "Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili". Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: "Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom. Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście mnie". Wówczas zapytają i ci: "Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?". Wtedy odpowie im: "Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili". I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego”.

Ostatnia niedziela Okresu Zwykłego jest tradycyjnie nazywana Niedzielą Chrystusa Króla. Cała liturgia i kalendarz logicznie pokazują prawdę, że wszystko ma swój początek i koniec w Jezusie Chrystusie. Dzisiaj Matka Kościoła stawia przed nami Królestwo Boże, które jest wieczne i nieskończone. Wierzymy, że Moc Chrystusa i Jego panowanie są ponadczasowe. Z pewnością mamy inną wyobrażenie dotyczącą królestwa, władzy i rządów. W Europie wciąż mamy Monarchię i Rodziny Królewskie, które cieszą się uznaniem ich podwładnych.

Mimo dzisiejszej perspektywy, jesteśmy zachęcani do spojrzenia na Królestwo Boże, które jest zupełnie inne niż ludzkie wyobrażenie. Sam Jezus powiedział: moje Królestwo nie jest z tego świata. Jeśli jego panowanie jest inne, jak wygląda jego władza?

Odpowiedź znajdujemy w dzisiejszej Ewangelii i w przypowieści o czasach ostatecznych. Chrystus stawia pewną sprzeczność między barankami i kozłami, które są odpowiednikem tych, którzy czynili dobro, i tych, którzy zaniedbali czynienie miłości. Przypowieść i cała dzisiejsza Ewangelia wskazują na dwie rzeczy: bycie dobrym lub na brak pozytywnych uczynków. Królestwo Boże jest zbudowane na solidnym fundamencie miłości, to znaczy, aby umieć dostrzec coś więcej niż „czubek własnego nosa”. Jezus Chrystus świadczył sobą, że życie drugiego człowieka jest ważniejsze niż jego chwała i blask. Największym jego przykładem jest Męka i Ukrzyżowanie.

W minioną niedzielę podczas modlitwy Anioł Pański Papież Franciszek podkreślił prawdę, że postawę chrześcijańską należy budować na fundamencie odrzucenia każdego grzechu i słabości, ale jednocześnie powinniśmy czynić miłosierdzie, będąc wrażliwi na moich braci i siostry, ponieważ brak wrażliwości staje się moralnym zaburzeniem.

Owocami dobroci są pokora, wrażliwość, prostota i prawdziwa miłość, uwolniona od egoizmu. Wszystkie te owoce są potrzebne, aby świat stał się bardziej ludzki i wrócił do normalności. Czyniąc to, tworzymy nasze serce zgodnie z Jego wolą, przybliżając Jego Królestwo teraz i tutaj.

W tym czasie, który jest tak trudny i pełen zamieszania, pilnie potrzebujemy normalności i Bożej stabilności. Dzięki łasce Jezusa i naśladowaniu Jego Królestwa możemy uczynić ten świat lepszym.

Jezu Chryste, przyjdź Królestwo Twoje. Amen.

Talents... Talenty...

 In polish below... po polsku, poniżej... 

Matthew 25:14-30

You have been faithful in small things: come and join in your master's happiness

Jesus spoke this parable to his disciples: ‘The kingdom of Heaven is like a man on his way abroad who summoned his servants and entrusted his property to them. To one he gave five talents, to another two, to a third one; each in proportion to his ability. Then he set out.

  ‘The man who had received the five talents promptly went and traded with them and made five more. The man who had received two made two more in the same way. But the man who had received one went off and dug a hole in the ground and hid his master’s money.

  ‘Now a long time after, the master of those servants came back and went through his accounts with them. The man who had received the five talents came forward bringing five more. “Sir,” he said “you entrusted me with five talents; here are five more that I have made.”

  ‘His master said to him, “Well done, good and faithful servant; you have shown you can be faithful in small things, I will trust you with greater; come and join in your master’s happiness.”

  ‘Next the man with the two talents came forward. “Sir,” he said “you entrusted me with two talents; here are two more that I have made.” His master said to him, “Well done, good and faithful servant; you have shown you can be faithful in small things, I will trust you with greater; come and join in your master’s happiness.”

  ‘Last came forward the man who had the one talent. “Sir,” said he “I had heard you were a hard man, reaping where you have not sown and gathering where you have not scattered; so I was afraid, and I went off and hid your talent in the ground. Here it is; it was yours, you have it back.” But his master answered him, “You wicked and lazy servant! So you knew that I reap where I have not sown and gather where I have not scattered? Well then, you should have deposited my money with the bankers, and on my return I would have recovered my capital with interest. So now, take the talent from him and give it to the man who has the five talents. For to everyone who has will be given more, and he will have more than enough; but from the man who has not, even what he has will be taken away. As for this good-for-nothing servant, throw him out into the dark, where there will be weeping and grinding of teeth.”

   The Book of Revelation of the New Testament gives us the words of the Lord, who says: “I am the Alpha and Omega”. The two extreme litters of the Greek alphabet mean that Jesus Christ is the beginning and the end of every creation.  Everything what is on earth, was called to existence by God. 

 

The Gospel of Matthew and the Parable about the Owner who divided his money between the servants turns our sight to God, who created this world, and gave every human being some the essential attributes, of which the first is life. Our existence is based on His love and freedom. The biggest proof of God’s love and freedom is a man who was called to life by His Creator. 

 

God showed His power and marvellous glory in humanity. We are the clearest image of the Creator and we are the evidence of His almightiness.

 

Apart from that, the Gospel and the Parable indicate one more thing. The Lord bestows us with immortal and rational soul, but the money from the parable describes that our abilities were distributed in many different ways. 

 

Our life is not monotonic. Having read the Gospel, we may notice that the owner gave the money to achieve some profit. The servants had to multiply what belonged of their lord. The first and the second of them understood properly the order of the owner, but the third one wanted to keep money for himself. And he became the negative example from the today’s Gospel. 

 

This is a warning about egoistic and selfish attitude. Of course, God gives us some gifts to build the proper sense of self-esteem and positive glory, which are pretty important, but He calls us to share it with our neighbours for the common good and development of our community, city, village and country. This is not un utopia and a new ideology, but the normal society’s function. 

 

God call us to share our gifts with others, as the Latin proverb says: At Majoram Dei Gloriam”, “For the bigger glory of God”. 

Let us multiple our abilities, as the first and the second servant did, for the Glory of God and everyone else. Amen. 

(Mt 25,14-30) 
Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść: „Pewien człowiek, mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. Zaraz ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, puścił je w obrót i zyskał drugie pięć. Tak samo i ten, który dwa otrzymał; on również zyskał drugie dwa. Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana. Po dłuższym czasie powrócił pan owych sług i zaczął rozliczać się z nimi. Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów. Przyniósł drugie pięć i rzekł: "Panie, przekazałeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem". Rzekł mu pan: "Dobrze, sługo dobry i wierny. Byłeś wierny w niewielu rzeczach, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana". Przyszedł również i ten, który otrzymał dwa talenty, mówiąc: "Panie, przekazałeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem". Rzekł mu pan: "Dobrze, sługo dobry i wierny. Byłeś wierny w niewielu rzeczach, nad wieloma cię postawię; wejdź do radości twego pana". Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł: "Panie, wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: chcesz żąć tam, gdzie nie posiałeś, i zbierać tam, gdzieś nie rozsypał. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność". Odrzekł mu pan jego: "Sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, że chcę żąć tam, gdzie nie posiałem, i zbierać tam, gdziem nie rozsypał. Powinieneś więc był oddać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie byłbym z zyskiem odebrał swoją własność. Dlatego odbierzcie mu ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz w ciemności; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”.

   Księga Apokalipsy Nowego Testamentu zawiera słowa Pana, który mówi: „Ja jestem Alfą i Omegą”. Dwie skrajne litery alfabetu greckiego oznaczają, że Jezus Chrystus jest początkiem i kresem każdego stworzenia. Wszystko na ziemi zostało stworzone przez Boga.

Ewangelia Mateusza i przypowieść o posiadaczu pieniędzy, które zostały podzielone między sługi, kierują nasze oczy ku Bogu, który stworzył ten świat i obdarzył każdego człowieka podstawowymi atrybutami,  których pierwszym jest życie. Nasze istnienie zostało przekazywane przez Niego z miłością i wolnością. Największym dowodem miłości i wolności Boga jest człowiek powołany do życia ze swoim Stwórcą.

Bóg pokazał ludzkości swoją moc i cudowną chwałę. Jesteśmy najczystszym obrazem Stwórcy, który świadczy o jego wszechmocy.

Poza tym Ewangelia i przypowieść wskazują na jeszcze jedną rzecz, na dary Boże. Nazywamy je talentami. Pan daje nam nieśmiertelną i rozumną duszę, ale przykład tych pieniędzy opisuje nasze możliwości, dane na wiele sposobów.

Nasze życie nie jest monotonne, znacznie bogatsze. Po przeczytaniu Ewangelii widzimy, że właściciel dał pieniądze, aby zarobić. Słudzy musieli pomnożyć majątek swojego pana. Pierwszy i drugi dobrze zrozumieli rozkaz właściciela, ale trzeci chciał zatrzymać pieniądze dla siebie. On stał się osobą negatywną w dzisiejszej Ewangelii.

To ostrzeżenie przed egoistyczną i samolubną postawą. Oczywiście Bóg uczynił nas zdolnymi do budowania poczucia własnej wartości i pozytywnej chwały, co jest dość ważne, ale wzywa nas, abyśmy dzielili się tym z naszymi sąsiadami dla wspólnego dobra i rozwoju naszego miasta, wsi i kraju. To nie jest utopia i nowa ideologia, ale funkcjonowanie normalnego społeczeństwa.

Jesteśmy przez Niego wezwani do dzielenia się z innymi, jak głosi łacińskie przysłowie: At Majoram Dei Gloriam: „Dla większej chwały Bożej”.

Pomnóżmy nasze zdolności, jak to czynili pierwszy i drudzy słudzy, na chwałę Boga i każdego z nas. Amen.

Be hot or cold, not lukewarm... Bądź gorący, albo zimny, nie letni...

In polish below... po polsku, poniżej...

Matthew 25:1-13

The wise and foolish virgins

Jesus told this parable to his disciples: ‘The kingdom of heaven will be like this: Ten bridesmaids took their lamps and went to meet the bridegroom. Five of them were foolish and five were sensible: the foolish ones did take their lamps, but they brought no oil, whereas the sensible ones took flasks of oil as well as their lamps. The bridegroom was late, and they all grew drowsy and fell asleep. But at midnight there was a cry, “The bridegroom is here! Go out and meet him.” At this, all those bridesmaids woke up and trimmed their lamps, and the foolish ones said to the sensible ones, “Give us some of your oil: our lamps are going out.” But they replied, “There may not be enough for us and for you; you had better go to those who sell it and buy some for yourselves.” They had gone off to buy it when the bridegroom arrived. Those who were ready went in with him to the wedding hall and the door was closed. The other bridesmaids arrived later. “Lord, Lord,” they said “open the door for us.” But he replied, “I tell you solemnly, I do not know you.” So stay awake, because you do not know either the day or the hour.’

   The XXXII Sunday in Ordinary Time presents the Gospel of Matthew which tells us the parable about the ten women. Christ divided bridesmaids into two groups - five sensible in one group and five foolish in the other. He did it according to their deeds. 

 

While we are reading the today’s Gospel we may have a tendency to categorize. We may think that the bridesmaids, who forgot the oil, ignored the bridegroom. 

 

But the situation is more complicated, because that second group of women had deep desire and will to meet their bridegroom. Certainly, in their attitude was lack of proper and fervent preparation. 

 

And now we reach to the point concerning our relationship and involvement which is built on our acts and deeds. 

 

It is not enough to have some good will and desire to meet God. What we need is the real determination to build our relationship with Christ. 

God says in the Book of Revelation: “So, because you are lukewarm, neither hot nor cold, I will spit you out of my mouth. Rev. 3,16. 

 

These 5 women represents the way of people who are lukewarm. They want to have God in the heart, but they do nothing to achieve it. Or even more, many people treat faith only as tradition without a greater meaning. 

 

Jesus says that this is the time to make decision. What side do you want to stay on, on the side of God or on His enemy’s side? 

 

God expects clarification, what side do we want to choose? If we want to be faithful, we need a lot of effort and work. 

Like these sensible women who were prepared completely for the coming of the bridegroom and gave the proof of faith. 

 

Let us do the same, let us give the evidence, that we really car for God. Amen. 

(Mt 25,1–13) 
Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść: „Królestwo niebieskie podobne będzie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie oblubieńca. Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w naczyniach. Gdy się oblubieniec opóźniał, zmorzone snem wszystkie zasnęły. Lecz o północy rozległo się wołanie: "Oblubieniec idzie, wyjdźcie mu na spotkanie". Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy. A nierozsądne rzekły do roztropnych: "Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną". Odpowiedziały roztropne: "Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie". Gdy one szły kupić, nadszedł oblubieniec. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną i drzwi zamknięto. W końcu nadchodzą i pozostałe panny, prosząc: "Panie, panie, otwórz nam". Lecz on odpowiedział: "Zaprawdę powiadam wam, nie znam was". Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny”.

   

   XXXII Niedziela Zwykła daje nam Ewangelię Mateusza, która przedstawia przypowieść o dziesięciu kobietach. Chrystus dzieli na dwie grupy kobiet, na pięć rozsądnych na i pięć niefrasobliwych. Ta kategoria została stworzona zgodnie z ich czynami i przygotowaniem na przyjście oblubieńca.

Czytając dzisiejszą Ewangelię, istnieje tendencja do kategoryzowania, że ​​te kobiety, które zapomniały o olejku, są zgubione w oczach Boga. Możemy pomyśleć, że całkowicie zignorowały przyjście pana młodego.

Sytuacja jest jednak bardziej skomplikowana, ponieważ ta druga grupa kobiet miała głębokie pragnienie i chęć spotkania swojego oblubieńca. Z pewnością w ich postawie był brak należytego przygotowania do tego wydarzenia. Pięć nierozsądnych panień stało się ofiarami własnej beztroski.

I tu dochodzimy do sedna naszej relacji i zaangażowaniu z Bogiem, które jest zbudowane na działaniu i czynach.

Nie wystarczy mieć dobrą wolę i pragnienie Boga, ale potrzebujemy prawdziwą determinację w wierze i relacji z Chrystusem.

Bóg mówi w Apokalipsie: „ A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię wyrzucić z mych us".  Wer. 3,16.

Te 5 kobiet reprezentuje drogę ludzi letnich, którzy chcą mieć Boga w sercu, ale są "letni", bez większego zaangażowania, wiele osób traktuje wiarę jaką dawano od zawsze. Wiara staje się tradycją bez większego znaczenia.

Jezus mówi, że to czas na podjęcie decyzji, bądź gorący czy zimny, nie "letni". Opowiedz, po której stronie chcesz pozostać, po stronie Boga, czy po stronie jego wroga?

Ten czas dobiega końca, aby być nijakim chrześcijaninem, Bóg oczekuje ode mnie wyjaśnienia, po której stronie stoję? Jeśli chcę być wierny, mając wielkie oddanie Chrystusowi, muszę włożyć swój wysiłek i pracować nas swoim rozwojem duchowym

Podobnie jak te rozsądne kobiety, które były całkowicie przygotowane na przyjście oblubieńca, dając dowód troski o Boga.

Zróbmy to samo, aby dać dowód, że zależy mi na Bogu. Amen.

Kingdom of Saints... Królestwo Świętych...

In polish below... po polsku, poniżej...  

Matthew 5:1-12a

How happy are the poor in spirit

Seeing the crowds, Jesus went up the hill. There he sat down and was joined by his disciples. Then he began to speak. This is what he taught them:

‘How happy are the poor in spirit;

  theirs is the kingdom of heaven.

Happy the gentle:

  they shall have the earth for their heritage.

Happy those who mourn:

  they shall be comforted.

Happy those who hunger and thirst for what is right:

  they shall be satisfied.

Happy the merciful:

  they shall have mercy shown them.

Happy the pure in heart:

  they shall see God.

Happy the peacemakers:

  they shall be called sons of God.

Happy those who are persecuted in the cause of right:

  theirs is the kingdom of heaven.

‘Happy are you when people abuse you and persecute you and speak all kinds of calumny against you on my account. Rejoice and be glad, for your reward will be great in heaven.’

   Today, with the whole Church, we are celebrating one of the most important feasts of the year – the Solemnity of All the Saints. The Church indicates two things: one is the glory of all the redeemed, both those which are known by names, and those anonymous, who have never been announced as saints and blessed, but through their virtuous life they achieved heaven. On this day we glorify God for creating that great community of the heroes of faith. 

 

John the Evangelist, in his Book of Revelation, calls them the New Heavenly Jerusalem, the Eternal City of God, where dwell those who are worn in white garment and washed the robes in the blood of Christ. (Rev. 7,14). They give the proof that everyone may become saint and imitate God in His holiness.

 

 And now we reach the point of our Christian main goal. Our ordinary vacation to holiness. Christian life leads us to sanctity. It is not an option, but the common duty and call. As members of the Church, since we were baptised, we have been invited to imitate our God. Why? The answer is shown in the two fragments of the Bible. God says twice: “be holy, for I am holy”. The first text comes from The Book of the Leviticus (11, 44) and the second one from the First Letter of St. Peter (1P 1,16).    

 

Trying to achieve holiness is not a privilege but the dignity of all believers. God says: be like me, be saint, and work on your holiness every day, so that one day you will be able to stay with me. 

 

But of course it is not an easy task. Instead, it is like a battle for eternity. The Gospel of Matthew makes us aware of that difficult, spiritual fight. The Eight Beatitudes show say that we should be merciful, meek, just, gentle, poor in spirit, thirst of right, but on the other side we should also be ready for hatred, harm and persecution. This text shows us the real battle for God in our life and Christian’s ideas. 

 

If we follow Jesus, we have to be ready for difficulties. Not for a nice and  comfortable life only, but for constant fight for our spiritual development. The faith is for fighters, who fight in the name of God and for His Church and holiness. 

 

As Jesus said: “You will be hated by all because of my name, but whoever endures to the end will be saved” Mt 10, 22.

 

 

   May this feast of today encourage us to follow Christ and achieve holiness in our life. Amen.  

 

 

(Mt 5,1-12a) 
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: "Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

  Dziś z całym Kościołem obchodzimy jedno z najważniejszych świąt w roku, uroczystość Wszystkich Świętych. Kościół mistyczne Ciało Chrystusa wskazuje na dwie rzeczy; na chwałę wszystkich odkupionych, którzy są znani z imion, i tych anonimowych, którzy nigdy niezostali ogłoszeni świętymi i błogosławionymi, ale myśleli. W tym dniu wielbimy Boga za wielką wspólnotę bohaterów wiary.

Jan Ewangelista w swojej Apokalipsie nazywa je Nowym Niebiańskim Jeruzalem, Wiecznym Miastem Boga, w którym mieszkają ci, którzy są ubrani w białe szaty i obmyli je we krwi Chrystusa. (Ap. 7,14). Są oni dowodem, że pracując nad duchowością, można zostać świętym naśladująć Boga w Jego świętości.

 I tutaj dochodzimy do punktu naszego chrześcijańskiego celu, czyli zwyczajnego powołania do świętości i zamieszkania z Bogiem w Jego Królestwie. Życie chrześcijańskie prowadzi nas do świętości, nie jest to opcja, ale wspólny obowiązek i wezwanie. Jako członkowie Kościoła, odkąd zostaliśmy ochrzczeni, jesteśmy wezwani do naśladowania naszego Boga i stania się takim, jakim On jest. Dlaczego? Odpowiedź znajduje się w dwóch fragmentach Biblii. Bóg wielokrotnie mówi: „świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty”. Pierwszy tekst pochodzi z Księgi Kapłańskiej (11, 44), a drugi z Pierwszego Listu św. Piotra (1P 1,16).

Podążanie za świętością nie jest przywilejem, ale godnością wszystkich wierzących w Boga. Bóg mówi, bądź taki jak ja, święty i codziennie pracuj nad swoją świętością, aż pewnego dnia zamieszkasz ze mną.

Oczywiście to zadanie nie jest łatwą i przyjemną historią, ale to jest walka o wieczność. Ewangelia Mateusza uświadamia nam trudną i duchową walkę. Osiem Błogosławieństw ukazuje nam sprzeczności, mówiąc: bądźcie miłosierni, pokorni, sprawiedliwi, łagodni, ubodzy w duchu, ale z drugiej strony bądźcie gotowi na nienawiść, krzywdę, niesprawiedliwość, prześladowania. Ten tekst przedstawia prawdziwą walkę o Boga w moim życiu i idee chrześcijanina.

Jeśli idziemy za Jezusem, musimy być gotowi na wysiłek i trudności, nie tylko na przyjemne i wygodne życie, ale na ciągłą walkę o mój rozwój duchowy. Wiara jest dla bojowników, którzy walczą w imię Boga, Jego Kościoła i świętości.

Pokrzepieniem dla nas są słowa Jezusa: „Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony Mt 10, 22.