Good Friday... Wielki Piątek...

John 18:1-19:42

The Passion of our Lord Jesus Christ

Key: N. Narrator.  Jesus. O. Other single speaker. C. Crowd, or more than one speaker.

  N. Jesus left with his disciples and crossed the Kedron valley. There was a garden there, and he went into it with his disciples. Judas the traitor knew the place well, since Jesus had often met his disciples there, and he brought the cohort to this place together with a detachment of guards sent by the chief priests and the Pharisees, all with lanterns and torches and weapons. Knowing everything that was going to happen to him, Jesus then came forward and said,

   Who are you looking for?

  N. They answered, 

  C. Jesus the Nazarene.

  N. He said, 

   I am he.

  N. Now Judas the traitor was standing among them. When Jesus said, ‘I am he’, they moved back and fell to the ground. He asked them a second time,

   Who are you looking for?

  N. They said,

  C. Jesus the Nazarene.

  N. Jesus replied,

   I have told you that I am he. If I am the one you are looking for, let these others go.

  N. This was to fulfil the words he had spoken, ‘Not one of those you gave me have I lost.’

  Simon Peter, who carried a sword, drew it and wounded the high priest’s servant, cutting off his right ear. The servant’s name was Malchus. Jesus said to Peter,

   Put your sword back in its scabbard; am I not to drink the cup that the Father has given me?

  N. The cohort and its captain and the Jewish guards seized Jesus and bound him. They took him first to Annas, because Annas was the father-in-law of Caiaphas, who was high priest that year. It was Caiaphas who had suggested to the Jews, ‘It is better for one man to die for the people.’

  Simon Peter, with another disciple, followed Jesus. This disciple, who was known to the high priest, went with Jesus into the high priest’s palace, but Peter stayed outside the door. So the other disciple, the one known to the high priest, went out, spoke to the woman who was keeping the door and brought Peter in. The maid on duty at the door said to Peter,

  O. Aren’t you another of that man’s disciples?

  N. He answered,

  O. I am not.

  N. Now it was cold, and the servants and guards had lit a charcoal fire and were standing there warming themselves; so Peter stood there too, warming himself with the others.

  The high priest questioned Jesus about his disciples and his teaching. Jesus answered,

   I have spoken openly for all the world to hear; I have always taught in the synagogue and in the Temple where all the Jews meet together: I have said nothing in secret. But why ask me? Ask my hearers what I taught: they know what I said.

  N. At these words, one of the guards standing by gave Jesus a slap in the face, saying,

  O. Is that the way to answer the high priest?

  N. Jesus replied,

   If there is something wrong in what I said, point it out; but if there is no offence in it, why do you strike me?

  N. Then Annas sent him, still bound, to Caiaphas the high priest.

  As Simon Peter stood there warming himself, someone said to him,

  O. Aren’t you another of his disciples?

  N. He denied it, saying,

  O. I am not.

  N. One of the high priest’s servants, a relation of the man whose ear Peter had cut off, said,

  O. Didn’t I see you in the garden with him?

  N. Again Peter denied it; and at once a cock crew.

  They then led Jesus from the house of Caiaphas to the Praetorium. It was now morning. They did not go into the Praetorium themselves or they would be defiled and unable to eat the passover. So Pilate came outside to them and said,

  O. What charge do you bring against this man?

  N. They replied,

  C. If he were not a criminal, we should not be handing him over to you.

  N. Pilate said,

  O. Take him yourselves, and try him by your own Law.

  N. The Jews answered,

  C. We are not allowed to put a man to death.

  N. This was to fulfil the words Jesus had spoken indicating the way he was going to die.

  So Pilate went back into the Praetorium and called Jesus to him, and asked,

  O. Are you the king of the Jews?

  N. Jesus replied,

   Do you ask this of your own accord, or have others spoken to you about me?

  N. Pilate answered,

  O. Am I a Jew? It is your own people and the chief priests who have handed you over to me: what have you done?

  N. Jesus replied,

   Mine is not a kingdom of this world; if my kingdom were of this world, my men would have fought to prevent my being surrendered to the Jews. But my kingdom is not of this kind.

  N. Pilate said,

  O. So you are a king, then?

  N. Jesus answered,

   It is you who say it. Yes, I am a king. I was born for this, I came into the world for this: to bear witness to the truth; and all who are on the side of truth listen to my voice.

  N. Pilate said,

  O. Truth? What is that?

  N. and with that he went out again to the Jews and said,

  O. I find no case against him. But according to a custom of yours I should release one prisoner at the Passover; would you like me, then, to release the king of the Jews?

  N. At this they shouted:

  C. Not this man, but Barabbas.

  N. Barabbas was a brigand.

  Pilate then had Jesus taken away and scourged; and after this, the soldiers twisted some thorns into a crown and put it on his head, and dressed him in a purple robe. They kept coming up to him and saying,

  C. Hail, king of the Jews!

  N. and they slapped him in the face.

  Pilate came outside again and said to them,

  O. Look, I am going to bring him out to you to let you see that I find no case.

  N. Jesus then came out wearing the crown of thorns and the purple robe. Pilate said,

  O. Here is the man.

  N. When they saw him the chief priests and the guards shouted,

  C. Crucify him! Crucify him!

  N. Pilate said,

  O. Take him yourselves and crucify him: I can find no case against him.

  N. The Jews replied,

  C. We have a Law, and according to that Law he ought to die, because he has claimed to be the Son of God.

  N. When Pilate heard them say this his fears increased. Re-entering the Praetorium, he said to Jesus

  O. Where do you come from?

  N. But Jesus made no answer. Pilate then said to him,

  O. Are you refusing to speak to me? Surely you know I have power to release you and I have power to crucify you?

  N. Jesus replied,

   You would have no power over me if it had not been given you from above; that is why the one who handed me over to you has the greater guilt.

  N. From that moment Pilate was anxious to set him free, but the Jews shouted,

  C. If you set him free you are no friend of Caesar’s; anyone who makes himself king is defying Caesar.

  N. Hearing these words, Pilate had Jesus brought out, and seated himself on the chair of judgement at a place called the Pavement, in Hebrew Gabbatha. It was Passover Preparation Day, about the sixth hour. Pilate said to the Jews,

  O. Here is your king.

  N. They said,

  C. Take him away, take him away! Crucify him!

  N. Pilate said,

  O. Do you want me to crucify your king?

  N. The chief priests answered,

  C. We have no king except Caesar.

  N. So in the end Pilate handed him over to them to be crucified.

  They then took charge of Jesus, and carrying his own cross he went out of the city to the place of the skull or, as it was called in Hebrew, Golgotha, where they crucified him with two others, one on either side with Jesus in the middle. Pilate wrote out a notice and had it fixed to the cross; it ran: ‘Jesus the Nazarene, King of the Jews.’ This notice was read by many of the Jews, because the place where Jesus was crucified was not far from the city, and the writing was in Hebrew, Latin and Greek. So the Jewish chief priests said to Pilate,

  C. You should not write ‘King of the Jews,’ but ‘This man said: “I am King of the Jews.”’

  N. Pilate answered,

  O. What I have written, I have written.

  N. When the soldiers had finished crucifying Jesus they took his clothing and divided it into four shares, one for each soldier. His undergarment was seamless, woven in one piece from neck to hem; so they said to one another,

  C. Instead of tearing it, let’s throw dice to decide who is to have it.

  N. In this way the words of scripture were fulfilled:

  They shared out my clothing among them.

  They cast lots for my clothes.

This is exactly what the soldiers did.

  Near the cross of Jesus stood his mother and his mother’s sister, Mary the wife of Clopas, and Mary of Magdala. Seeing his mother and the disciple he loved standing near her, Jesus said to his mother,

   Woman, this is your son.

  N. Then to the disciple he said,

   This is your mother.

  N. And from that moment the disciple made a place for her in his home.

  After this, Jesus knew that everything had now been completed, and to fulfil the scripture perfectly he said:

   I am thirsty.

  N. A jar full of vinegar stood there, so putting a sponge soaked in the vinegar on a hyssop stick they held it up to his mouth. After Jesus had taken the vinegar he said,

   It is accomplished;

  N. and bowing his head he gave up his spirit. 

  Here all kneel and pause for a short time. 

  It was Preparation Day, and to prevent the bodies remaining on the cross during the sabbath – since that sabbath was a day of special solemnity – the Jews asked Pilate to have the legs broken and the bodies taken away. Consequently the soldiers came and broke the legs of the first man who had been crucified with him and then of the other. When they came to Jesus, they found he was already dead, and so instead of breaking his legs one of the soldiers pierced his side with a lance; and immediately there came out blood and water. This is the evidence of one who saw it – trustworthy evidence, and he knows he speaks the truth – and he gives it so that you may believe as well. Because all this happened to fulfil the words of scripture:

  Not one bone of his will be broken;

and again, in another place scripture says:

  They will look on the one whom they have pierced.

After this, Joseph of Arimathaea, who was a disciple of Jesus – though a secret one because he was afraid of the Jews – asked Pilate to let him remove the body of Jesus. Pilate gave permission, so they came and took it away. Nicodemus came as well – the same one who had first come to Jesus at night-time – and he brought a mixture of myrrh and aloes, weighing about a hundred pounds. They took the body of Jesus and wrapped it with the spices in linen cloths, following the Jewish burial custom. At the place where he had been crucified there was a garden, and in this garden a new tomb in which no one had yet been buried. Since it was the Jewish Day of Preparation and the tomb was near at hand, they laid Jesus there.

“Behold the wood of the Cross, on which hung the Salvation of the world”.

 

 Today we have the culmination of the pain and suffering of Jesus Christ. This day is oriented on Christ, who has no majesty, beauty, power, and splendour, but the Christ who is humiliated, bitten, spitted, and bruised of the scourging.

 

We are not used to see it Jesus Christ like this, but the liturgy gives us the opportunity to see, how great is love of God to us, that the Son of God is ready to suffer grievously for us in freedom. 

 

If we think about it, none of us can understand this, God the Almighty has left himself into the hand of sinners. Yes, we cannot understand it, do not try. Let do one thing, as Mary, Maria Magdalen and John did, to be present in this moment of sorrows with him, to venerate the cross and every wound and the physical and mental pain of him. 

 

In a moment we will be adoring the Cross. For Jesus and us this fact and presence, that somebody is with him in this terrible moment, it is more important that whatever may be. 

 

“Behold the wood of the Cross, on which hung the Salvation of the world”.

Jesus Christ, be glorified in your love, which led you into a Cross to die, that I may have life in you. Amen. 

(J 18,1-19,42) 
Męka naszego Pana Jezusa Chrystusa według świętego Jana

Pojmanie Jezusa
E. Po wieczerzy Jezus wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie. Także i Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego często się tam gromadzili. Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią. A Jezus wiedząc o wszystkim, co miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: + Kogo szukacie? E.Odpowiedzieli Mu: I. Jezusa z Nazaretu. E. Rzekł do nich Jezus: + Ja jestem. E. Również i Judasz, który Go wydał, stał między nimi. Skoro więc rzekł do nich: Ja jestem, cofnęli się i upadli na ziemię. Powtórnie ich zapytał: + Kogo szukacie? E. Oni zaś powiedzieli: T. Jezusa z Nazaretu. E. Jezus odrzekł: + Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym odejść. E. Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś. Wówczas Szymon Piotr, mając przy sobie miecz, dobył go, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. A słudze było na imię Malchos. Na to rzekł Jezus do Piotra: + Schowaj miecz do pochwy. Czyż nie mam pić kielicha, który Mi podał Ojciec?

Przed Annaszem. Zaparcie się Piotra
E. Wówczas kohorta oraz trybun razem ze strażnikami żydowskimi pojmali Jezusa, związali Go i zaprowadzili najpierw do Annasza. Był on bowiem teściem Kajfasza, który owego roku pełnił urząd arcykapłański. Właśnie Kajfasz poradził Żydom, że warto, aby jeden człowiek zginął za naród. A szedł za Jezusem Szymon Piotr razem z innym uczniem. Uczeń ten był znany arcykapłanowi i dlatego wszedł za Jezusem na dziedziniec arcykapłana, podczas gdy Piotr zatrzymał się przed bramą na zewnątrz. Wszedł więc ów drugi uczeń, znany arcykapłanowi, pomówił z odźwierną i wprowadził Piotra do środka. A służąca odźwierna rzekła do Piotra: I. Czy może i ty jesteś jednym spośród uczniów tego człowieka? E. On odpowiedział: I. Nie jestem. A ponieważ było zimno, strażnicy i słudzy rozpaliwszy ognisko stali przy nim i grzali się. Wśród nich stał także Piotr i grzał się. Arcykapłan więc zapytał Jezusa o Jego uczniów i o Jego naukę. Jezus mu odpowiedział: + Ja przemawiałem jawnie przed światem. Uczyłem zawsze w synagodze i w świątyni, gdzie się gromadzą wszyscy Żydzi. Potajemnie zaś nie uczyłem niczego. Dlaczego Mnie pytasz? Zapytaj tych, którzy słyszeli, co im mówiłem. Oto oni wiedzą, co powiedziałem. E. Gdy to powiedział, jeden ze sług obok stojących spoliczkował Jezusa, mówiąc: I. Tak odpowiadasz arcykapłanowi? E. Odrzekł mu Jezus: + Jeżeli źle powiedziałem, udowodnij, co było złego. A jeżeli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz? E. Następnie Annasz wysłał Go związanego do arcykapłana Kajfasza.
A Szymon Piotr stał i grzał się. Powiedzieli wówczas do niego: T. Czy i ty nie jesteś jednym z Jego uczniów? E. On zaprzeczył mówiąc: I. Nie jestem. E. Jeden ze sług arcykapłana, krewny tego, któremu Piotr odciął ucho, rzekł: I. Czyż nie ciebie widziałem razem z Nim w ogrodzie? E. Piotr znowu zaprzeczył i natychmiast kogut zapiał.

Przed Piłatem
Od Kajfasza zaprowadzili Jezusa do pretorium. A było to wczesnym rankiem. Oni sami jednak nie weszli do pretorium, aby się nie skalać, lecz aby móc spożyć Paschę. Dlatego Piłat wyszedł do nich na zewnątrz i rzekł: I. Jaką skargę wnosicie przeciwko temu człowiekowi? E. W odpowiedzi rzekli do niego: T. Gdyby to nie był złoczyńca, nie wydalibyśmy Go tobie. E. Piłat więc rzekł do nich: I. Weźcie Go wy i osądźcie według swojego prawa. E. Odpowiedzieli mu Żydzi: T. Nam nie wolno nikogo zabić. E. Tak miało się spełnić słowo Jezusa, w którym zapowiedział, jaką śmiercią miał umrzeć.

Przesłuchanie
Wtedy powtórnie wszedł Piłat do pretorium, a przywoławszy Jezusa rzekł do Niego: I. Czy Ty jesteś Królem żydowskim? E. Jezus odpowiedział: + Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie? E. Piłat odparł: I. Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił? E. Odpowiedział Jezus: + Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd. E. Piłat zatem powiedział do Niego: I. A więc jesteś królem? E. Odpowiedział Jezus: + Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu. E. Rzekł do Niego Piłat: I. Cóż to jest prawda? E. To powiedziawszy wyszedł powtórnie do Żydów i rzekł do nich: I. Ja nie znajduję w Nim żadnej winy. Jest zaś u was zwyczaj, że na Paschę uwalniam wam jednego /więźnia/. Czy zatem chcecie, abym wam uwolnił Króla żydowskiego? E. Oni zaś powtórnie zawołali: T. Nie tego, lecz Barabasza! E. A Barabasz był zbrodniarzem.

"Oto człowiek"
Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubiczować. A żołnierze uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: T. Witaj, królu żydowski! E. I policzkowali Go. A Piłat ponownie wyszedł na zewnątrz i przemówił do nich: I. Oto wyprowadzam Go do was na zewnątrz, abyście poznali, że ja nie znajduję w Nim żadnej winy. E. Jezus więc wyszedł na zewnątrz, w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: I. Oto Człowiek. E. Gdy Go ujrzeli arcykapłani i słudzy, zawołali: T. Ukrzyżuj! Ukrzyżuj! E. Rzekł do nich Piłat: I. Weźcie Go i sami ukrzyżujcie! Ja bowiem nie znajduję w Nim winy. E. Odpowiedzieli mu Żydzi: T. My mamy Prawo, a według Prawa powinien On umrzeć, bo sam siebie uczynił Synem Bożym.
E. Gdy Piłat usłyszał te słowa, uląkł się jeszcze bardziej. Wszedł znów do pretorium i zapytał Jezusa: I. Skąd Ty jesteś? E.Jezus jednak nie dał mu odpowiedzi. Rzekł więc Piłat do Niego: I. Nie chcesz mówić ze mną? Czy nie wiesz, że mam władzę uwolnić Ciebie i mam władzą Ciebie ukrzyżować? E. Jezus odpowiedział: + Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano z góry. Dlatego większy grzech ma ten, który Mnie wydał tobie. E. Odtąd Piłat usiłował Go uwolnić. Żydzi jednak zawołali: T. Jeżeli Go uwolnisz, nie jesteś przyjacielem Cezara. Każdy, kto się czyni królem, sprzeciwia się Cezarowi.

Wyrok
E. Gdy więc Piłat usłyszał te słowa, wyprowadził Jezusa na zewnątrz i zasiadł na trybunale, na miejscu zwanym Lithostrotos, po hebrajsku Gabbata. Był to dzień Przygotowania Paschy, około godziny szóstej. I rzekł do Żydów: I. Oto król wasz! E. A oni krzyczeli: T. Precz! Precz! Ukrzyżuj Go! E. Piłat rzekł do nich: I. Czyż króla waszego mam ukrzyżować? E. Odpowiedzieli arcykapłani: T. Poza Cezarem nie mamy króla. E. Wtedy więc wydał Go im, aby Go ukrzyżowano.

Ukrzyżowanie
Zabrali zatem Jezusa. A On sam dźwigając krzyż wyszedł na miejsce zwane miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano, a z Nim dwóch innych, z jednej i drugiej strony, pośrodku zaś Jezusa. Wypisał też Piłat tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było napisane: Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski. Ten napis czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było napisane w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Arcykapłani żydowscy mówili do Piłata: T. Nie pisz: Król Żydowski, ale że On powiedział: Jestem Królem Żydowskim. E. Odparł Piłat: I. Com napisał, napisałem. E. Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza po części; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu. Mówili więc między sobą: T. Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć. E. Tak miały się wypełnić słowa Pisma: Podzielili między siebie szaty, a los rzucili o moją suknię. To właśnie uczynili żołnierze.

Ostatnie słowa
A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: + Niewiasto, oto syn Twój. E. Następnie rzekł do ucznia: + Oto Matka twoja. E. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

Śmierć Jezusa
Potem Jezus świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: + Pragnę. E. Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę pełną octu i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: +Wykonało się! E. I skłoniwszy głowę oddał ducha.

Przebicie serca
Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat - ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem - Żydzi prosili Piłata, aby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Nim byli ukrzyżowani. Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana. I znowu na innym miejscu mówi Pismo: Będą patrzeć na Tego, którego przebili.

Złożenie do grobu
Potem Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. A Piłat zezwolił. Poszedł więc i zabrał Jego ciało. Przybył również i Nikodem, ten, który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa w nocy, i przyniósł około stu funtów mieszaniny mirry i aloesu. Zabrali więc ciało Jezusa i obwiązali je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania. A na miejscu, gdzie Go ukrzyżowano, był ogród, w ogrodzie zaś nowy grób, w którym jeszcze nie złożono nikogo. Tam to więc, ze względu na żydowski dzień Przygotowania, złożono Jezusa, bo grób znajdował się w pobliżu.

„Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”.

 

  Dziś mamy kulminację bólu i cierpienia Jezusa Chrystusa. Ten dzień jest skierowany na Chrystusa, który nie ma majestatu, piękna, mocy i splendoru, ale na Chrystusa upokorzonego, oplutego i obitego biczowaniem.

 

Nie przywykliśmy widzieć Jezusa Chrystusa w ten sposób, ale liturgia daje nam możliwość zobaczenia, jak wielka jest miłość Boga do nas, że Syn Boży jest gotowy za nas w wolności boleśnie cierpieć.

 

Jeśli się nad tym zastanowić, nikt z nas nie jest w stanie tego zrozumieć, Bóg Wszechmogący oddał się w ręce grzeszników. Tak, nie możemy tego zrozumieć, nie próbuj. Zróbmy jedno, jak uczyniła Maryja, Maria Magdalena i Jan, by być z Nim w tej chwili boleści, oddać cześć krzyżowi i każdej jego ranie oraz jego bólowi fizycznemu i psychicznemu.

 

Za chwilę będziemy adorować Krzyż. Dla Jezusa i dla nas ten fakt i obecność, że ktoś jest przy Nim w tej strasznej chwili, jest ważniejszy, niż cokolwiek.

 

„Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”.

Jezu Chryste, bądź uwielbiony w swojej miłości, która zaprowadziła Cię na krzyż, aby umrzeć, bym ja miał życie w Tobie. Amen. 

 

 

 

 

  

Palm Sunday... Niedziela Palmowa...

 

Mark 11:1-10

Blessings on him who comes in the name of the Lord.

When they drew near to Jerusalem, 

to Bethphage and Bethany, at the Mount of Olives, 

Jesus sent two of his disciples, and said to them, 

‘Go into the village opposite you, 

and immediately as you enter it 

you will find a colt tied, on which no one has ever sat; 

untie it and bring it. 

If any one says to you, 

“Why are you doing this?” say,

“The Lord has need of it 

and will send it back here immediately.”’ 

And they went away,

and found a colt tied at the door out in the open street; 

and they untied it.

And those who stood there said to them, 

‘What are you doing, untying the colt?’ 

And they told them what Jesus had said; 

and they let them go. 

And they brought the colt to Jesus, 

and threw their garments on it; 

and he sat upon it.

And many spread their garments on the road, 

and others spread leafy branches 

which they had cut from the fields. 

And those who went before 

and those who followed cried out, 

‘Hosanna!

Blessed is he who comes in the name of the Lord! 

Blessed is the kingdom of our father David that is coming! 

Hosanna in the highest!’

    Today with the Holy Liturgy, we have reached the most holy week of our faith, the Holy Week of the Christ Passion, Death, and the Resurrection. The tradition of the Church gives us the two Gospels, the first one, which reports on the triumph entrance of Jesus into Jerusalem, when the Son God is about to make the most perfect sacrifice of himself. The upcoming Lord is welcomed with shouts and joys as the Son of the Kind David. The second Gospel, which is read as usual, during the liturgy of the word, reports about the Passion of Christ according to Mark. 

 

The Evangelist Mark introduces us into the atmosphere of these days, which were different, at the beginning was full of joy and couple days ago the people condemned Christ. 

 

The Mother of Church wants to invite us to take part in these days, as the thanksgiving to the Lord for his unlimited love to us. To experience these days, this is not about the history, or about my part as an idle man, God welcomes us to experience the mystery of our faith, like the people, who would have been there, accompanying to our Savior on the days full of pain, sorrow but finally on the day of hope, victory, and the eternity, on the Easter Sunday. 

 

May during this Holy Week my person be with the Lord in the liturgy of the Holy Week in church, through my attitude of love, reverence, and gratitude for the gift of Salvation. Have a fruitful Holy Week to all. Amen. 

 

 

 

 

Mk 11, 1-10

Wjazd Jezusa do Jerozolimy

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Gdy się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i Betanii na Górze Oliwnej, posłał dwóch spośród swoich uczniów i rzekł im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz przy wejściu do niej znajdziecie uwiązane oślę, którego jeszcze żaden człowiek nie dosiadał. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj. A gdyby was kto pytał, dlaczego to robicie, powiedzcie: „Pan go potrzebuje i zaraz odeśle je tu z powrotem”».

Poszli i znaleźli oślę przywiązane do drzwi z zewnątrz, na ulicy. Odwiązali je, a niektórzy ze stojących tam pytali ich: «Cóż to ma znaczyć, że odwiązujecie oślę?» Oni zaś odpowiedzieli im tak, jak Jezus polecił. I pozwolili im.

Przyprowadzili więc oślę do Jezusa i zarzucili na nie swe płaszcze, a On wsiadł na nie. Wielu zaś słało swe płaszcze na drodze, a inni gałązki ścięte na polach. Ci zaś, którzy Go poprzedzali i którzy szli za Nim, wołali:

«Hosanna!

Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie.

Błogosławione królestwo ojca naszego, Dawida,

które nadchodzi.

Hosanna na wysokościach!»

    Dziś poprzez Liturgię Świętą dotarliśmy do najświętszego tygodnia naszej wiary, Wielkiego Tygodnia Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Tradycja Kościoła podaje nam dwie Ewangelie, pierwsza opowiada o triumfalnym wjeździe Jezusa do Jerozolimy, gdzie Syn Boży ma złożyć z Siebie najdoskonalszą ofiarę. Nadchodzącego Pana wita się okrzykami i radością jako Syna Króla Dawida. Druga Ewangelia, czytana jak zwykle podczas liturgii słowa, opowiada o męce Chrystusa według Marka.

 

Ewangelista Marek wprowadza nas w atmosferę tych dni, które były inne, na początku pełne radości, a kilka dni później ci witający ludzie potępili Chrystusa.

 

Matka Kościoła pragnie nas zaprosić do wzięcia udziału w tych dniach jako dziękczynienie Panu za Jego nieograniczoną miłość do nas. Aby przeżyć te dni w pełni, nie chodzi tu o historię ani o moją rolę jako człowieka bezczynnego. Bóg zaprasza nas do doświadczenia tajemnicy naszej wiary, tak jak ludzie, którzy byliby tam, towarzysząc naszemu Zbawicielowi w dniach pełnych bólu, smutku, ale wreszcie w dniu nadziei, zwycięstwa i wieczności, w Niedzielę Wielkanocną.

 

Niech w tym Wielkim Tygodniu moja osoba będzie z Panem w Liturgii Wielkiego Tygodnia w kościele, poprzez moją postawę miłości, czci i wdzięczności za dar Zbawienia. Życzę wszystkim owocnego Wielkiego Tygodnia. Amen.

The Banquet and Lesson... Uczta i Lekcja...

 

John 13:1-15

Now he showed how perfect his love was

It was before the festival of the Passover, and Jesus knew that the hour had come for him to pass from this world to the Father. He had always loved those who were his in the world, but now he showed how perfect his love was.

  They were at supper, and the devil had already put it into the mind of Judas Iscariot son of Simon, to betray him. Jesus knew that the Father had put everything into his hands, and that he had come from God and was returning to God, and he got up from table, removed his outer garment and, taking a towel, wrapped it round his waist; he then poured water into a basin and began to wash the disciples’ feet and to wipe them with the towel he was wearing. He came to Simon Peter, who said to him, ‘Lord, are you going to wash my feet?’ Jesus answered, ‘At the moment you do not know what I am doing, but later you will understand.’ ‘Never!’ said Peter ‘You shall never wash my feet.’ Jesus replied, ‘If I do not wash you, you can have nothing in common with me.’ ‘Then, Lord,’ said Simon Peter ‘not only my feet, but my hands and my head as well!’ Jesus said, ‘No one who has taken a bath needs washing, he is clean all over. You too are clean, though not all of you are.’ He knew who was going to betray him, that was why he said, ‘though not all of you are.’

  When he had washed their feet and put on his clothes again he went back to the table. ‘Do you understand’ he said ‘what I have done to you? You call me Master and Lord, and rightly; so I am. If I, then, the Lord and Master, have washed your feet, you should wash each other’s feet. I have given you an example so that you may copy what I have done to you.’

 

    This afternoon, we have entered the most import days of our faith. Starting the Holy Triduum, we celebrate the Passion, Death and the Resurrection of Our Lord Jesus Christ. 

The prolog of this celebration is about the Last Supper, while Jesus Christ is instituting the Holy Eucharist of His Body and Blood. The whole situation in the cenacle took place. In the Book of Exodus, we have read today, it is the moment when Jews were commemorating the Passover of their leave from Egypt into the Promised Land. This historical moment has been commemorating up today by them, with the solemn meal among the family. 

Jesus Christ made a place of this celebration, making a new covenant, which is eternal, the covenant of his Body and Blood. We read about it in the First Letter of St. Paul to the Corinthians. He gave a piece of bread, and couple drops of wine, saying; this is my Body and Blood, eat it and drink it, do this in the memory of me, until I will come again. The Passover Meal has been changed by the Holy Eucharist, which we do every day, as the Lord wants to. This is the meal for the Promised Land in heaven, not on earth, as it was promised to the Jews before. Jesus is truly present among us, wherever the Holy Mass is said, in different languages, among the people who gather in his name. This is the food for the eternity. Jesus said, I am the bread of life, whoever receives me, that person will get the eternal joy with me. Such a beautiful gift has been giving to us every day, which demands from us the proper spiritual disposition and thanksgiving to the Lord, for the great treasure of faith. We cannot pass over next to this gift indifferently. The Holy Eucharist is the most sacred treasure of us, it deserves for our reverence and respect. 

 

Every Holy Mass is a great lesson and teacher for us, how to live. The Saints were leading of the way of the Holy Eucharist in their life.   The Gospel of John does give us, that every Mass is a lesson, how to live. Christ washed the feet of the Apostles, welcoming them to do the same. My presence at Mass is about the lesson, everything what is happening now, it is important, we cannot be an idles people, who observe of what is going on, but participate actively in Mass, to learn from the Lord, how to make my life better. The Lord told the Apostles, I have washed your feet, do it the same, it means to be charitable to others. 

St. Justin, the Martyr of the II century gave us a beautiful description of the Holy Eucharist from the ancient history. His testimony to this, it is like a lesson, why to be a good disciple of Christ and to extend the power of the Holy Eucharist to the daily life. The historical resources confirm the older of the nowadays Masses. Justin says, at the beginning the priest teaches us reaching for the scriptures of the Old and New Testament, afterwards the eucharist liturgy and the reception and the Body of Christ take place, and those who cannot come (sick, elderly), they get the holy communion from the deacons at home.  

 

Looking at the historical document, we may notice the greatness of the Lord’s teaching in the Holy Eucharist, which is at hand for us. At the end of Mass the priest says, go in peace and glorify the Lord. This is the sending to us, you have reached my grace says the Lord, go now, and testify about God, how good he is. Jesus Christ, may you be glorified in Every Holy Eucharist. Amen. 

(J 13, 1-15) 
Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: "Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?" Jezus mu odpowiedział: "Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później". Rzekł do Niego Piotr: "Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał". Odpowiedział mu Jezus: "Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną". Rzekł do Niego Szymon Piotr: "Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!" Powiedział do niego Jezus: "Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy". Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: "Nie wszyscy jesteście czyści". A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: "Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem".

    Dziś po południu weszliśmy w najważniejsze dni naszej wiary. Rozpoczynając Święte Triduum, obchodzimy Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Prologiem tej uroczystości jest Ostatnia Wieczerza, podczas której Jezus Chrystus ustanawia Najświętszą Eucharystię Swojego Ciała i Krwi. Cała sytuacja miała miejsce w Wieczerniku. W Księdze Wyjścia, jak dzisiaj czytamy, jest to moment, w którym Żydzi upamiętniali Paschę wyjścia z Egiptu do Ziemi Obiecanej. Tę historyczną chwilę upamiętniają do dziś, uroczystym posiłkiem w gronie rodzinnym.

Jezus Chrystus zmienił miejsce tej uroczystości, zawierając nowe przymierze, które jest wieczne, przymierze Swojego Ciała i Krwi. Czytamy o tym w Pierwszym Liście św. Pawła do Koryntian. Podał On kawałek chleba i kilka kropel wina, mówiąc: to jest Ciało i Krew moja, jedzcie i pijcie, czyńcie to na moją pamiątkę, aż przyjdę ponownie. Posiłek Paschalny został zmieniony przez Najświętszą Eucharystię, którą sprawujemy codziennie, tak jak chce tego Pan. To jest posiłek na drodze do Ziemi Obiecanej w niebie, a nie na ziemi, jak to było wcześniej obiecane Żydom. Jezus jest rzeczywiście obecny wśród nas, wszędzie tam, gdzie odprawiana jest Msza Święta w różnych językach, wśród ludzi, którzy gromadzą się w Jego imię. To jest pokarm na wieczność. Jezus powiedział: Ja jestem Chlebem Życia, kto mnie przyjmie, ten otrzyma ze mną radość wieczną. Taki piękny On dar daje nam na każdy dzień, co wymaga od nas odpowiedniego usposobienia duchowego i dziękczynienia Panu za wielki skarb wiary. Obok tego daru nie możemy przejść obojętnie. Najświętsza Eucharystia jest naszym najświętszym skarbem, zasługuje ona na naszą cześć i szacunek.

 

Każda Msza Święta jest dla nas wielką lekcją i nauczycielką jak żyć. Święci byli prowadzeni w swoim życiu drogą Najświętszej Eucharystii. Ewangelia Jana rzeczywiście uczy nas, że każda Msza św. jest lekcją, jak żyć. Chrystus umył nogi Apostołom, zachęcając ich, aby czynili to samo. Moja obecność na Mszy św. jest związana z lekcją, wszystko co się dzieje teraz, jest ważne, abyśmy nie byli ludźmi bezczynnymi, obserwującymi, ale byśmy aktywnie uczestniczyli we Mszy św., by uczyć się od Pana, jak sprawić, by moje życie lepsze. Pan powiedział Apostołom: Umyłem wam nogi, czyńcie to samo, to znaczy bądźcie miłosiernym wobec innych.

 

Św. Justyn, Męczennik II wieku, dał nam piękny opis Najświętszej Eucharystii z historii starożytnej. Jego świadectwo na ten temat jest jak lekcja, dlaczego warto być dobrym uczniem Chrystusa i rozszerzać moc Najświętszej Eucharystii na życie codzienne. Źródła historyczne potwierdzają ryt z dzisiejszych Mszy św. Justyn mówi, że na początku kapłan uczy nas sięgania do Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu, potem następuje liturgia eucharystyczna oraz przyjęcie Ciało Chrystusa, a ci, którzy nie mogą przyjść (chorzy, starsi) otrzymują Komunia Święta od diakonów w domu.

 

Patrząc na dokument historyczny, możemy dostrzec wielkość nauczania Pana w Najświętszej Eucharystii, która jest dla nas na wyciągnięcie ręki. Na zakończenie Mszy kapłan mówi: idźcie w pokoju i chwalcie Pana. To jest posłanie do nas, osiągnęliście moją łaskę, mówi Pan, idźcie teraz i dawajcie świadectwo o Bogu, jaki On jest dobry. Jezu Chryste bądź uwielbiony w każdej Najświętszej Eucharystii. Amen.

The Unity of God.... Jedność Boża...

 

John 12:20-33

If a grain of wheat falls on the ground and dies, it yields a rich harvest

Among those who went up to worship at the festival were some Greeks. These approached Philip, who came from Bethsaida in Galilee, and put this request to him, ‘Sir, we should like to see Jesus.’ Philip went to tell Andrew, and Andrew and Philip together went to tell Jesus. Jesus replied to them:

‘Now the hour has come

for the Son of Man to be glorified.

I tell you, most solemnly,

unless a wheat grain falls on the ground and dies,

it remains only a single grain;

but if it dies,

it yields a rich harvest.

Anyone who loves his life loses it;

anyone who hates his life in this world

will keep it for the eternal life.

If a man serves me, he must follow me,

wherever I am, my servant will be there too.

If anyone serves me, my Father will honour him.

Now my soul is troubled.

What shall I say:

Father, save me from this hour?

But it was for this very reason that I have come to this hour.

Father, glorify your name!’

A voice came from heaven, ‘I have glorified it, and I will glorify it again.’ People standing by, who heard this, said it was a clap of thunder; others said, ‘It was an angel speaking to him.’ Jesus answered, ‘It was not for my sake that this voice came, but for yours.

‘Now sentence is being passed on this world;

now the prince of this world is to be overthrown.

And when I am lifted up from the earth,

I shall draw all men to myself.’

By these words he indicated the kind of death he would die.

    Every day we get closer to the celebration of the Paschal Mysteries of our faith – the Passion, death, and the resurrection of Jesus Christ. Today, we read the passage from the Gospel of John, when during one Jewish festival the Lord revealed the truth about His mission and work. Of course, He did not mention the cross, but we all know that the redemption took place on it. 

 

That part of the John’s Gospel has become a statement of Christ. Jesus makes it clear: I have come because that was the will of my Heavenly Father. I testify myself what is my Father’s will. We may notice the truth – Jesus is completely united with God. Chris is the real icon of the Father.  

 

 

How does His unity with God look like? The person and the mission of Jesus is submitted to the First Person of the Holy Trinity. We have clear evidence that Christ is united with Father. He understood that whatever he does, is a testimony of God’s plan. 

 

Even human feelings are submitted to the Lord. Practically, every element of Jesus’ life was devoted to the Father. 

 

The whole history of the Redemption shows extraordinary commitment between Christ and the Father. 

 

Jesus never kept anything for himself, His work, preaching, joy and suffering were given to God, because they are one in their divine nature and love. 

 

This is a great advice for us. If we want to imitate our Saviour, we should do the same. We should offer our life to God. 

 

While we reflect on the unity of Jesus Christ and us to the Father, we need to reach for the words of his Son. The Lord said, he is lifted on a cross, he shall gather the whole humanity. These words refer about the Church, which has been born from the Cross and Death of our Saviour. The Community of believers is built on the Rock (Peter, today Pope Francis), but the Head is the Son of God. Jesus Christ was praying for the unity of his Body (Church). 

 

Today in terms of many changes and of the modern world, we are more welcome to pray for the unity with God, the Pope, and the brothers and sisters. So often we stand in the face of pressure, we should be reformatted, more open to the streams of the modernity, even at the price of changing of the teaching and dogmas. We see something, what is worrying, about the antagonisms within the church. Those people, who have the same baptism, they fight to each other. All these things make a lot of confusion and commotion. We need the truth, which is Jesus Christ himself. He is completely obedient to the Father, as we ought to.   

 

Let us try to be united with the Lord through our work, good testimony, joy, and suffering. Why? In terms to Jesus, who is offered for us. Amen. 

 

 

 

 

(J 12,20-33) 
Wśród tych, którzy przybyli, aby oddać pokłon Bogu w czasie święta, byli też niektórzy Grecy. Oni więc przystąpili do Filipa, pochodzącego z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go, mówiąc: „Panie, chcemy ujrzeć Jezusa”. Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Z kolei Andrzej i Filip poszli i powiedzieli Jezusowi. A Jezus dał im taką odpowiedź: „Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec. Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, uwielbij imię Twoje”. Wtem rozległ się głos z nieba: „I uwielbiłem, i znowu uwielbię”. Tłum stojący usłyszał to i mówił: „Zagrzmiało!” Inni mówili: „Anioł przemówił do Niego”. Na to rzekł Jezus: „Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie”. To powiedział zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć.

    Z każdym dniem przybliżamy się do celebracji tajemnic paschalnych naszej wiary – Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Czytamy dziś fragment Ewangelii Jana, gdzie podczas jednego z żydowskich świąt Pan objawił prawdę o swojej misji i dziele. Oczywiście On nie wspomniał o krzyżu, ale wszyscy wiemy, że na nim dokonało się odkupienie.

 

Jezus wyjaśnia: przyszedłem, bo taka była wola mojego Ojca Niebieskiego. Świadczę o Sobie i pokazuję jaka jest wola mojego Ojca. Możemy dostrzec prawdę – Jezus jest całkowicie zjednoczony z Bogiem. Chrystus jest prawdziwą ikoną Ojca.

 

 

Jak wygląda Jego jedność z Bogiem? Osoba i misja Jezusa są podporządkowane Pierwszej Osobie Trójcy Świętej. Mamy wyraźny dowód na to, że Chrystus jest zjednoczony z Ojcem.  On rozumiał, że cokolwiek robi, jest świadectwem Bożego planu.

 

Nawet ludzkie uczucia są podporządkowane Panu. Praktycznie każdy element życia Jezusa był poświęcony Ojcu.

 

Cała historia Odkupienia ukazuje niezwykłe zaangażowanie Chrystusa i Ojca.

 

Jezus nigdy niczego nie zatrzymywał dla siebie, Jego dzieło, nauczanie, radość i cierpienie zostały oddane Bogu, ponieważ stanowią jedno w swojej boskiej naturze i miłości.

 

To jest dla nas pożyteczna rada. Jeśli chcemy naśladować naszego Zbawiciela, powinniśmy zrobić to samo, ofiarowując swoje życie Bogu.

 

Zastanawiając się nad jednością Jezusa Chrystusa z Ojcem, warto sięgnąć po słowa Zbawiciela. Pan powiedział, że zostanie uniesiony na krzyżu i zgromadzi całą ludzkość. Te słowa odnoszą się do Kościoła, który narodził się z Krzyża i Śmierci naszego Zbawiciela. Wspólnota wierzących jest zbudowana na Skale (Piotr, dziś papież Franciszek), ale Głową jest Syn Boży. Jezus Chrystus modlił się o jedność swojego Ciała (Kościoła).

 

Dzisiaj w kontekście wielu zmian i współczesnego świata, jesteśmy bardziej zaproszeni do modlitwy o jedność z Bogiem, Papieżem i braćmi. Często stajemy pod presją, powinniśmy się zreformować, bardziej otworzyć na nurty nowoczesności, nawet za cenę zmiany nauczania i dogmatów. Widzimy coś niepokojącego w antagonizmach wewnątrz Kościoła. Ci ludzie, którzy mają ten sam chrzest, walczą ze sobą. Wszystko to powoduje wiele zamieszania. Potrzebujemy prawdy, którą jest sam Jezus Chrystus. On jest całkowicie posłuszny Ojcu, tak jak i my powinniśmy.

 

Starajmy się jednoczyć z Panem poprzez naszą pracę, dobre świadectwo, radość i cierpienie. W jakim celu? Podążając za przykładem Jezusa, który jest ofiarowany za nas. Amen.

The Light and the Redeemer... Światło i Odkupiciel.

 

John 3:14-21

God sent his Son so that through him the world might be saved

Jesus said to Nicodemus:

‘The Son of Man must be lifted up

as Moses lifted up the serpent in the desert,

so that everyone who believes may have eternal life in him.

Yes, God loved the world so much that he gave his only Son,

so that everyone who believes in him may not be lost

but may have eternal life.

For God sent his Son into the world

not to condemn the world,

but so that through him the world might be saved.

No one who believes in him will be condemned;

but whoever refuses to believe is condemned already,

because he has refused to believe in the name of God’s only Son.

On these grounds is sentence pronounced:

that though the light has come into the world

men have shown they prefer darkness to the light

because their deeds were evil.

And indeed, everybody who does wrong

hates the light and avoids it,

for fear his actions should be exposed;

but the man who lives by the truth comes out into the light,

so that it may be plainly seen that what he does is done in God.’

    The Fourth Sunday of Lent presents the meeting of Jesus with Nicodemus, with the Scribe of the Jewish Nation. Who was Nicodemus? One of the noble men of the Palestinian soil, the teacher of Israel, but according to the Gospel of John, he was a hidden disciple of Christ, who used to love to meet Jesus and talk to him at night, because of the Jewish Authority, not to been charged for being in favor to Jesus. 

 

During of one of the conversations with Nicodemus, Jesus said; the Son need to be uplifted on the Cross, to redeem men from sins, and he explained, the Christ is the Light, which enlightens the acts of people, and to this fact, the men had chosen the darkness, to their deeds were never uncovered in the light to see as it is. 

 

Jesus Christ is the Light and the Salvation for us, to break out from the snares of evil and wickedness. The whole Lent reflects on the atoning work of Jesus, who came to make us free of the original sins, and its consequences. He is the only Priest and Sacrifice to ramson us from the human poverty, especially from the spiritual ones. Nobody except him, he can relieve me of what makes me sad, stressed and uncertain for tomorrow.

 

Nobody has the power like him, because he is the Son of God, with the divinity and human nature, Jesus Christ offered himself freely, no one pressed him to go on a cross, but he said; I am going to suffer for my brothers and sisters, to give them the Redemption and the everlasting life with my Heaven. It was not a slavery offering, but the God’s sacrifice, who was unblemished and saint. The only holy God can take over our misery and spiritual condition and uplift it into heaven. 

 

But Jesus says to us about the light, which is himself. It the context of his speech, we may find a bitterness of him, because the Lord indites the way of many people, who choose the darkness.  Their acts and deeds lead them into evil, they hate light, which unmasks their wickedness. 

 

Light is always the path which unmask evils and orients us onto conversion and take part in goodness. The Light of God encourages us to change my life and follow the way to make  me free of any illusion and the choice of the compromise with evil.  We are encouraged to be with God in the purity of heart and mind, having good and chaste will of life. 

 

The author of the Letter to the Hebrew writes; “Therefore, since we are surrounded by so great a cloud of witnesses, let us rid ourselves of every burden and sin that clings to us and persevere in running the race that lies before us”. Hbr 12,1. 

 

This lenten time wecomes us to rejects everything, what seperates us from God, to make decision, I want to follow Jesus truly with the wiligness of making my life in light, which is the Son of God. 

 

Jesus Christ, make me free from the mask of goodness, and put me in your light. Amen. 

 

 

 

 

(J 3,14-21) 

Jezus powiedział do Nikodema: „Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu”.

    IV Niedziela Wielkiego Postu przedstawia spotkanie Jezusa z Nikodemem, z uczonym Narodu Żydowskiego. Kim był Nikodem? Jeden ze szlachetnych ludzi ziemi palestyńskiej, nauczyciel Izraela, według Ewangelii Jana był ukrytym uczniem Chrystusa, który lubił spotykać Jezusa i rozmawiać z nim nocami, ze względu na władzę żydowską , aby nie być oskarżonym o sprzyjanie Jezusowi.

 

Podczas jednej z rozmów z Nikodemem Jezus powiedział: Syn potrzebuje wywyższenia na krzyżu, aby odkupić ludzi od grzechów i wyjaśnia, że Chrystus jest Światłością, która oświeca czyny ludzi i dlatego ludzie wybrali ciemność, aby ich uczynki nigdy nie były odsłonięty w świetle, by zobaczyć takim, jakim jest.

 

Jezus Chrystus jest dla nas Światłem i Zbawieniem, abyśmy mogli wyrwać się z sideł zła i niegodziwości. Cały Wielki Post jest refleksją nad odkupieńczym dziełem Jezusa, który przyszedł, aby nas uwolnić od grzechu pierworodnego i jego konsekwencji. On jest jedynym Kapłanem i Ofiarą, który nas wyrywa z ludzkiego ubóstwa, zwłaszcza duchowego. Nikt poza nim nie jest w stanie uwolnić mnie od tego, co sprawia, że ​​jestem smutny, zestresowany i niepewny jutra.

 

Nikt nie ma takiej mocy jak On, bo jest On Synem Bożym, mającym boskość i ludzką naturę. Jezus Chrystus ofiarował się dobrowolnie, nikt go nie naciskał, aby poszedł na krzyż, On powiedział; będę cierpieć za moich braci i siostry, aby dać im odkupienie i życie wieczne w Moim Królestwie. Nie była to ofiara niewolnicza, ale ofiara Boga, który był nieskazitelny i święty. Jedyny święty Bóg może przejąć naszą nędzę i stan duchowy i wywyższyć ku niebu.

 

Jezus mówi także nam o świetle, którym jest On sam. W tej wypowiedzi możemy doszukać się goryczy, gdyż Pan wkazuje postępowaniem wielu ludzi, którzy wybierają ciemność, konsekwencję swoich czynów i uczynków, które powinny być potępione.

 

Światło jest zawsze tym, co demaskuje zło i prowadzi nas do nawrócenia i udziału w dobru. Światło Boże zachęca nas do zmiany życia i podążania drogą wolną od złudzeń i wyboru kompromisu ze złem, podążania za Bogiem w czystości serca i umysłu, mając dobrą i czystą wolę życia.

 

Autor Listu do Hebrajczyków pisze; „ I my zatem mając dokoła siebie takie mnóstwo świadków, odłożywszy wszelki ciężar, [a przede wszystkim] grzech, który nas łatwo zwodzi”. Hbr 12,1.

 

W tym wielkopostnym czasie przychodzimy odrzucić wszystko, co oddziela nas od Boga, podejmując decyzję, chcę naprawdę naśladować Jezusa w mądrości, czyniąc swoje życie w świetle, którym jest Syn Boży.

 

Jezu Chryste, uwolnij mnie od pozoru dobroci i wprowadź mnie w swoje światło. Amen.

The sanctuary in me... Sanktuarium w moim wnętrzu...

John 2:13-25

Destroy this sanctuary and in three days I will raise it up

Just before the Jewish Passover Jesus went up to Jerusalem, and in the Temple he found people selling cattle and sheep and pigeons, and the money-changers sitting at their counters there. Making a whip out of some cord, he drove them all out of the Temple, cattle and sheep as well, scattered the money-changers’ coins, knocked their tables over and said to the pigeon-sellers, ‘Take all this out of here and stop turning my Father’s house into a market.’ Then his disciples remembered the words of scripture: Zeal for your house will devour me. The Jews intervened and said, ‘What sign can you show us to justify what you have done?’ Jesus answered, ‘Destroy this sanctuary, and in three days I will raise it up.’ The Jews replied, ‘It has taken forty-six years to build this sanctuary: are you going to raise it up in three days?’ But he was speaking of the sanctuary that was his body, and when Jesus rose from the dead, his disciples remembered that he had said this, and they believed the scripture and the words he had said.

  During his stay in Jerusalem for the Passover many believed in his name when they saw the signs that he gave, but Jesus knew them all and did not trust himself to them; he never needed evidence about any man; he could tell what a man had in him.

    The Third Sunday of Lent reports about the situation, which was held in the Temple, where the Jews usual gathered to pray and listen to the word of God.  Jesus Christ was there too, but what may us wonder, it is the reaction of him, which was full of anger and tension. 

 

Why does Jesus react? Because of his care of the Temple, as a place of God and his Holiness. His attitude shows about great respect to the sacred place, as the Sanctuary of the Most High. 

 

This is a great opportunity to remind to us to pay attention about the proper attitude to the holy places, churches, and chapels. 

 

 

I would like to focus on another situation of the today’s Gospel of John. Jesus says, destroy this temple, and I will rebuild it in three days. The Jews were confused. How? The temple was built trough 46 years, and you would build it in three days? 

 

“But he was speaking of the sanctuary that was his body”. The answer of Christ became a confrontation about the real view of God and his temple. For the Jewish nation, the place was so important, where does God takes worship of his name. The most sacred place was Jerusalem and the Salomon’s Temple, where the ten commandments were, as the covenant between the Lord and man. 

 

But the perspective view of Jesus is wider, he says about the Church as the Mystic Body of him, which was born on the Cross, from the pierced side of Christ. For us, Christian buildings and material temples are relevant, but the presence of God, this is not a wall and a shape of the church, only, but the community of baptised people. 

 

Thank of this truth, we can worship our God, whenever we are, on the different continents of the earth, not being limited by one place. The whole Christian community meets God and receive holy sacraments in the Church, in the Mystic Body, which is in many different places. 

 

The church this material and the spiritual community, this is the venue of my personal meeting with Jesus, with his sacraments and the Resurrection. We are something more, than the bricks of the building, but through our spiritual involvement, we are the Body of Christ. 

 

May I mention about one thing, yet. Jesus mentions about the sanctuary of his Body, which is my soul, the place where the Lord dwells in me. Lent goes so quickly, and Christ wants to something from us, to reflect on my spiritual condition and heart. Let do so much, to prepare the sanctuary in me, to clean it of God’s grace, reaching God’s mercy in the font of the sacrament of confession, which heals and makes me unblemished before Him. 

 

Thanks be to God, for His Holy Body, Church, we can give our praise everywhere, not in one place, only.  Let us praise God for our parishes, spiritual homes, for the places of meeting with Jesus Christ and his grace. Amen.

(J 2,13-25) 
Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powyrzucał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: „Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu Ojca mego targowiska”. Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: „Gorliwość o dom Twój pożera Mnie”. W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?” Jezus dał im taką odpowiedź: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo”. Powiedzieli do Niego Żydzi: „Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?” On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus. Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w imię Jego, widząc znaki, które czynił. Jezus natomiast nie zwierzał się im, bo dobrze wszystkich znał i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co się kryje w człowieku.

    Trzecia Niedziela Wielkiego Postu informuje o sytuacji, jaka miała miejsce w Świątyni, gdzie Żydzi zwykle gromadzili się na modlitwę i słuchanie słowa Bożego. Był tam także Jezus Chrystus. Może nas zdziwić jego reakcja, pełna złości i napięcia.

 

Dlaczego Jezus tak reaguje? Jego postawa świadczy o wielkim szacunku dla miejsca świętego jako Sanktuarium Najwyższego.

 

Jest to świetna okazja, aby przypomnieć nam o konieczności zwracania uwagi na właściwy stosunek do miejsc świętych, kościołów i kaplic.

 

 

Chciałbym zwrócić uwagę na inną sytuację dzisiejszej Ewangelii Jana. Jezus mówi: Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni ją odbuduję. Żydzi byli zdezorientowani. Jak?  Tą świątynię budowano przez 46 lat, a ty zbudowałbyś ją w trzy dni?

 

Jezus on mówił o świątyni, która była Jego Ciałem. Odpowiedź Chrystusa stała się konfrontacją na temat prawdziwego poglądu na Boga i Jego świątynię. Dla narodu żydowskiego było to niezwykle ważne miejsce, w którym czcił Boże imię. Najświętszym miejscem była Jerozolima i Świątynia Salomona, gdzie znajdowało się dziesięć przykazań jako przymierze między Panem a człowiekiem.

 

Perspektywa wypowiedzi Jezusa jest szersza, mówi On o Kościele jako o Jego Mistycznym Ciele, które narodziło się na krzyżu, z przebitego boku Chrystusa. Dla nas istotne są chrześcijańskie budowle i materialne świątynie, ale obecność Boga to nie tylko mur i kształt kościoła, to także wspólnota ochrzczonych.

 

Dziękujmy za tą prawdę, że możemy wielbić naszego Boga, gdziekolwiek jesteśmy, na różnych kontynentach ziemi, nie ograniczając się do jednego miejsca. Cała wspólnota chrześcijańska spotyka się z Bogiem i przyjmuje sakramenty święte w Kościele, w Ciele Mistycznym, które jest w wielu różnych miejscach.

 

Kościół to wspólnota materialna i duchowa, to jest miejsce mojego osobistego spotkania z Jezusem, z Jego sakramentami i Zmartwychwstaniem. Jesteśmy czymś więcej niż cegłami budynku, ale dzięki naszemu duchowemu zaangażowaniu jesteśmy Ciałem Chrystusa.

 

Pozwolę sobie jeszcze wspomnieć o jednej rzeczy. Jezus wspomina o świątyni Swojego Ciała, którą jest moja dusza, o miejscu, w którym Pan mieszka we mnie. Wielki Post mija tak szybko, a Chrystus chce od nas refleksji nad moją kondycją duchową i sercem. Czyńmy tak wiele, aby przygotować we mnie sanktuarium dla Niego, abym mógł się oczyścić łaskę Bożą, sięgając po miłosierdzie Boże w zdroju sakramentu spowiedzi, który uzdrawia i czyni nas nieskalanymi przed Nim.

 

Bogu niech będą dzięki za Jego Najświętsze Ciało, Kościół, w którym możemy chwalić Jego wszędzie, nie w jednym miejscu. Wysławiajmy Boga za nasze parafie, duchowe domy, za miejsca spotkania z Jezusem Chrystusem i Jego łaską. Amen.