The Forgiving God... Przebaczający Bóg...

 

John 8:1-11

‘Let him who is without sin among you be the first to throw a stone at her.’

At that time: Jesus went to the Mount of Olives. Early in the morning he came again to the temple. All the people came to him, and he sat down and taught them. The scribes and the Pharisees brought a woman who had been caught in adultery, and placing her in the midst they said to him, ‘Teacher, this woman has been caught in the act of adultery. Now in the Law, Moses commanded us to stone such women. So what do you say?’ This they said to test him, that they might have some charge to bring against him. Jesus bent down and wrote with his finger on the ground. And as they continued to ask him, he stood up and said to them, ‘Let him who is without sin among you be the first to throw a stone at her.’ And once more he bent down and wrote on the ground. But when they heard it, they went away one by one, beginning with the older ones, and Jesus was left alone with the woman standing before him. Jesus stood up and said to her, ‘Woman, where are they? Has no one condemned you?’ She said, ‘No one, Lord.’ And Jesus said, ‘Neither do I condemn you; go, and from now on sin no more.’

    Today we enter the immediate period of Lent, which turns us unto the Passion of Jesus Christ. The author of the Gospel is John, who was the closest Apostle of the Lord, and he described the most accurate history of the Lord's Passion, because he was at the Cross.

 

Today, the same beloved disciple gives us an interesting story.

 

The Gospel mentions, what happened in Jerusalem, near the Garden of Olives, when Jesus went to pray. After prayer he went down into the city, and the Pharisees and the scribes brought a woman who had been caught in adultery. 

 

These people wanted to achieve a goal, to put Jesus to the test, to shut His mouth, and to discredit Him in the eyes of the people. The wickedness of the Pharisees' act was to show people that Jesus was not the Son of God, but a real man who came to sow confusion. 

 

They put two alternative questions, which had eliminated each other. Master, they said, what do you tell us, this woman is guilty of adultery, she should be put to death, as Moses commanded. The trap of their question was about that if he says, "kill her," Jesus would been accused of her death. On the other hand, if he says, "Let her go free," Jesus Christ might have been accused of breaking the law. 

 

The importance is to know, that the situation of the woman from the side of the prosecutors was hopeless and unfair. She was the one who suffered the consequences of guilt, no man who was a participant in a sexual offence. He was safe, but the woman was to be sentenced to death by stoning. 

This situation was in the contradiction to the fundamental justice. It’s worth to note, that Jesus has elevated the dignity of women, and the Christianity treats men and women equally, both have the same right for salvation and respect.

 

Jesus, as the Son of God, with His power and unlimited intelligence, said: If anyone is without sin, let throw a stone at her. These words of Jesus became decisive. Everyone of them left the place, the only Jesus and woman remained there. 

 

Jesus asked, "No one has condemned you," she answered, "No, Lord." And I do not condemn you, go and sin no more, answered Jesus. The Jesus' words testify about God's forgiveness and His love for woman, who was repentance with God. According to Catholic Tradition, this woman was probably Mary Magdalene, the same one who was on Golgotha.

 

Looking with the eyes of faith on the situation in Jerusalem, we can find a message for us. God forgives, renewing us, taking away sins. Jesus absolves this woman, treating her with love and compassion, but he condemns the sin.  

 

 The reaction of Christ is clear, he never rejects us, except the sinful deeds, that is the difference. God hates wickedness, not man who is weak. He loves us, but he never accepts the evil in my life. 

 This is the answer to those, who repeat untruth, God rejects the sinful man. No, the truth is, the Lord respects us, because we are the beloved children of him, the only he does not accept the sins and its consequences, which lead to sorrow, suffering of itself and others.

 

Those people, who accuse God and Church for lack of forgiveness, so often they use the phycological element, it’s called the defense mechanism, they do not want to change their life, and they prefer to stay in the state of evil and sins, protecting own situation through the condemnation of God and Church, saying, that the person is rejected by them. 

 

The Gospel and the Jesus’ teaching remind to us, his forgiveness upon the woman and us, wants to our conversion. God loves us, not sin, and this is the truth about the Father’s forgiveness. 

 

 

(J 8,1-11) 

Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On usiadłszy nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę którą pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: Nauczycielu, tę kobietę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co mówisz? Mówili to wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus nachyliwszy się pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień. I powtórnie nachyliwszy się pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta, stojąca na środku. Wówczas Jezus podniósłszy się rzekł do niej: Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił? A ona odrzekła: Nikt, Panie! Rzekł do niej Jezus: I Ja ciebie nie potępiam. - Idź, a od tej chwili już nie grzesz.

    Dziś wkraczamy w okres Wielkiego Postu, który kieruje nas ku Męce Jezusa Chrystusa. Autorem Ewangelii jest Jan, który był najbliższym Apostołem Pana i opisał najdokładniejszą historię Męki Pańskiej, ponieważ był pod Krzyżem.

 

Dziś ten sam ukochany uczeń opowiada nam ciekawą historię zbawienia.

 

Sytuacja, o której wspomina Ewangelia, wydarzyła się w Jerozolimie, w pobliżu Ogrodu Oliwnego, kiedy Jezus był na modlitwie. Bezpośrednio po niej, Jezus zszedł do miasta, faryzeusze i uczeni w Piśmie przyprowadzili kobietę, którą przyłapano na cudzołóstwie.

 

Ludzie ci chcieli osiągnąć cel, wystawić Jezusa na próbę, zamknąć Mu usta i zdyskredytować Go w oczach ludzi. Niegodziwość czynu faryzeuszy polegała na pokazaniu ludziom, że Jezus nie był Synem Bożym, ale prawdziwym człowiekiem, który przyszedł siać zamęt.

 

Zadali oni dwa alternatywne pytania, które wzajemnie się wykluczały. Mistrzu, co nam powiesz, ta kobieta jest winna cudzołóstwa, powinna zostać ukarana śmiercią, tak jak nakazał to Mojżesz. Pułapka ich pytania polegała na tym, że jeśli powie „zabij ją”, Jezus zostanie oskarżony o jej śmierć. Z drugiej strony, jeśli powie „puść ją wolno”, Jezus Chrystus może zostać oskarżony o złamanie prawa.

 

Warto wiedzieć, że sytuacja kobiety ze strony oskarżycieli była beznadziejna i niesprawiedliwa. To ona poniosła konsekwencje winy, a nie mężczyzna, który był współuczestnikiem przestępstwa seksualnego. On był bezpieczny, a kobieta miała zostać skazana na śmierć przez ukamienowanie.

Ta sytuacja była sprzeczna z podstawową sprawiedliwością. Warto zauważyć, że Jezus podniósł godność kobiet, a chrześcijaństwo traktuje mężczyznę i kobietę na równi, oboje mają takie samo prawo do zbawienia i szacunku.

 

Jezus jako Syn Boży, ze swoją mocą i nieograniczoną inteligencją, odpowiedział: Jeśli ktoś jest bez grzechu, niech rzuci w nią kamieniem. Te słowa Jezusa stały się decydujące. Wszyscy odeszli z tego miejsca, jedynie Jezus i kobieta pozostali tam.

 

Jezus zapytał: „Nikt cię nie potępił”, a on odpowiedziała: „Nie, Panie”. I ja cię nie potępiam, idź i nie grzesz więcej, odpowiedział Jezus. Słowa Jezusa świadczą o Bożym przebaczeniu i Jego miłości do kobiety, która została pojednana z Bogiem. Według tradycji katolickiej tą kobietą była prawdopodobnie Maria Magdalena, ta sama, która była na Golgocie.

 

Patrząc oczami wiary na sytuację w Jerozolimie, możemy znaleźć przesłanie dla nas. Bóg przebacza, odnawia nas, zabiera grzechy. Jezus rozgrzesza tą kobietę, traktując ją z miłością i współczuciem, potępiając grzech.

 

Reakcja Chrystusa jest jasna, On nigdy nas nie odrzuca, z wyjątkiem grzesznych uczynków, to jest różnica. Bóg nienawidzi niegodziwości, a nie człowieka, który jest słaby. On nas kocha, ale nigdy nie akceptuje zła w moim życiu.

To jest odpowiedź dla tych, którzy powtarzają nieprawdę, że Bóg odrzuca grzesznego człowieka. Nie, prawda polega na tym, to Pan Bóg szanuje nas, ponieważ jesteśmy umiłowanymi dziećmi Jego, tylko On nie akceptuje grzechów, które prowadzą do smutku, cierpienia samego siebie i innych.

 

Ci ludzie, którzy oskarżają Boga i Kościół o brak przebaczenia, tak często używają elementu psychologicznego, nazywanym mechanizmem obronnym, nie chcą oni zmienić swojego życia i wolą trwać w stanie zła i grzechów, chroniąc swoją sytuację poprzez oskarżanie Boga i Kościoła, mówiąc, że osoba ta jest przez nich odrzucona.

 

Ewangelia i nauczanie Jezusa przypominają nam, że Jego przebaczenie dla kobiety i nas, chce naszego nawrócenia. Bóg nas kocha, poza grzechem, i to jest prawda o przebaczeniu Ojca. Amen.