The Entering for Jerusalem... Wejście do Jerozolimy...

 

Luke 19:28-40

‘Blessed is he who comes in the name of the Lord!’

At that time: Jesus went on ahead, going up to Jerusalem. When he drew near to Bethphage and Bethany, at the mount that is called Olivet, he sent two of the disciples, saying, ‘Go into the village in front of you, where on entering you will find a colt tied, on which no one has ever yet sat. Untie it and bring it here. If anyone asks you, “Why are you untying it?” you shall say this: “The Lord has need of it.”’

  So those who were sent went away and found it just as he had told them. And as they were untying the colt, its owners said to them, ‘Why are you untying the colt?’ And they said, ‘The Lord has need of it.’ And they brought it to Jesus, and throwing their cloaks on the colt, they set Jesus on it. And as he rode along, they spread their cloaks on the road. As he was drawing near — already on the way down the Mount of Olives — the whole multitude of his disciples began to rejoice and praise God with a loud voice for all the mighty works that they had seen, saying, ‘Blessed is the King who comes in the name of the Lord! Peace in heaven and glory in the highest!’ And some of the Pharisees in the crowd said to him, ‘Teacher, rebuke your disciples.’ He answered, ‘I tell you, if these were silent, the very stones would cry out.’

    Today we enter the Most Holy Time — Holy Week — a sacred journey that leads us to Jerusalem. Through the eyes of faith, we walk alongside Jesus through the streets of the Holy City, preparing our hearts to experience the atmosphere of the Paschal Days, culminating in the Resurrection on Easter Sunday.

Jesus begins His journey into Jerusalem, crossing its gates. His arrival stirs powerful reactions among the people, who cry out, proclaiming Him the Son of King David, the long-awaited Messiah. Their reaction fulfills the ancient prophecies: the Son of God comes to the Holy City to complete the Plan of Salvation — to suffer, to die, and to rise again, conquering death and defeating the enemy of humanity.

It is important to note the response of the Pharisees, who challenge Jesus, saying, “Teacher, rebuke your disciples.” But Jesus answers firmly: “I tell you, if they keep silent, the stones will cry out.”

This moment captures the heart of Jesus’ entry into Jerusalem: His mission of death and resurrection is unstoppable. No one can erase it from history or reduce it to oblivion. His work carries a timeless influence — it touches us today and will continue to touch all who come after us.

Today, we celebrate the Paschal Mysteries — what took place two thousand years ago —as if it were happening now.
The triumph of Christ echoes throughout the world, despite the efforts of some to obscure the Good News of the Risen Lord. The power of the Gospel remains ever alive: He is truly risen, and no human force can silence the voice of God. God’s victory is spread across the earth, and the Good News will continue to be proclaimed by future generations.

We are the witnesses of the Paschal Mysteries, the living "stones" of the Gospel, and no one can silence us.
Amen.

 Łk 19, 28-40

Jezus szedł naprzód, zdążając do Jerozolimy.

Gdy przybliżył się do Betfage i Betanii, ku górze zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród uczniów, mówiąc: «Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko, a wchodząc do niej, znajdziecie uwiązane oślę, którego nie dosiadał żaden człowiek. Odwiążcie je i przyprowadźcie. A gdyby was kto pytał: „Dlaczego odwiązujecie?”, tak powiecie: „Pan go potrzebuje”».

Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział.

A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: «Czemu odwiązujecie oślę?»

Odpowiedzieli: «Pan go potrzebuje».

I przyprowadzili je do Jezusa, a zarzuciwszy na nie swe płaszcze, wsadzili na nie Jezusa. Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze. Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów zaczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. I mówili głosem donośnym:

«Błogosławiony Król,

który przychodzi w imię Pańskie.

Pokój w niebie

i chwała na wysokościach».

Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: «Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom!»

Odrzekł: «Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą».

    

    Dziś wchodzimy w Najświętszy Czas — Wielki Tydzień — świętą drogę, która prowadzi nas do Jerozolimy. Oczami wiary idziemy wraz z Jezusem ulicami Świętego Miasta, przygotowując nasze serca na przeżycie atmosfery Dni Paschalnych, których szczytem jest Zmartwychwstanie w Niedzielę Wielkanocną.

Jezus rozpoczyna swoją drogę, przekraczając bramy Jerozolimy. Jego przybycie wzbudza żywe reakcje ludu, który woła, ogłaszając Go Synem Dawida, oczekiwanym Mesjaszem. Ich okrzyki wypełniają proroctwa: Syn Boży przychodzi do Świętego Miasta, aby dopełnić Plan Zbawienia — aby cierpieć, umrzeć i zmartwychwstać, zwyciężając śmierć i pokonując wroga człowieka.

Warto zauważyć odpowiedź faryzeuszów, którzy mówią do Jezusa: „Nauczycielu, zabroń tych słów swoim uczniom.” On jednak odpowiada stanowczo: „Powiadam wam: jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą.”

Ten moment oddaje istotę wjazdu Jezusa do Jerozolimy: Jego misji śmierci i zmartwychwstania nikt nie może powstrzymać. Nikt nie zdoła wymazać jej z historii ani zepchnąć w niebyt. Jego dzieło ma ponadczasowy wpływ — dotyka nas dzisiaj i będzie dotykać tych, którzy przyjdą po nas.

Dziś celebrujemy Misterium Paschalne — to, co wydarzyło się dwa tysiące lat temu — tak, jakby działo się teraz.
Triumf Chrystusa rozbrzmiewa na całym świecie, pomimo wysiłków niektórych, by zaciemnić Dobrą Nowinę o Zmartwychwstałym Panu. Moc Ewangelii jest wciąż żywa: On naprawdę zmartwychwstał, a żadna siła ludzka nie zdoła uciszyć głosu Boga. Zwycięstwo Boga rozprzestrzenia się po całej ziemi, a Dobra Nowina będzie głoszona przez kolejne pokolenia.

My jesteśmy świadkami Misterium Paschalnego, żywymi „kamieniami” Ewangelii, których nikt nie może zmusić do milczenia.
Amen.