Humility... Pokora...

 In polish below... po polsku, poniżej...

Luke 14:1,7-14

Everyone who exalts himself shall be humbled

On a sabbath day Jesus had gone for a meal to the house of one of the leading Pharisees; and they watched him closely. He then told the guests a parable, because he had noticed how they picked the places of honour. He said this, ‘When someone invites you to a wedding feast, do not take your seat in the place of honour. A more distinguished person than you may have been invited, and the person who invited you both may come and say, “Give up your place to this man.” And then, to your embarrassment, you would have to go and take the lowest place. No; when you are a guest, make your way to the lowest place and sit there, so that, when your host comes, he may say, “My friend, move up higher.” In that way, everyone with you at the table will see you honoured. For everyone who exalts himself will be humbled, and the man who humbles himself will be exalted.’

  Then he said to his host, ‘When you give a lunch or a dinner, do not ask your friends, brothers, relations or rich neighbours, for fear they repay your courtesy by inviting you in return. No; when you have a party, invite the poor, the crippled, the lame, the blind; that they cannot pay you back means that you are fortunate, because repayment will be made to you when the virtuous rise again.’

   Jesus Christ addresses His words to us. We should be humble. If you are invited to a party, take last seats and if you are preparing a meal, invite those who cannot repay you for it, because you will be rewarded in heaven. 

 

The whole teaching of Christ is based on humility. Why Jesus does it? He has the power and authority to do that. He is full of mercy and humility. Our needs are very important for God. 

 

As our Father, He cares for us. Every human need is more important than Jesus' needs. 

 

The Gospel of Luke gives us a very important and difficult task. Try to do the same, try to imitate your Master and Lord, Jesus Christ. This is our fundamental task – we should be like Jesus.

 

Why humility is so important in our Christian life? 

 

Only humility builds real authority and affection. Nobody likes people who are selfish. We want to have nothing to do with them because their behaviour is oppressive. 

 

Jesus Christ tells us about real humility. The people who help others are beautiful in the sight of God.  

 

In XX century, in one of the countries used to live a nun. That country unfortunately became a satellite of the Soviet Union (Lithuania). The woman was a mistic, had the stigmata (the wounds of the Crucified Christ). When the communist government took control over the country, she was arrested and imprisoned, because she was considered an enemy of the new ideology and order of Marxism and communism. 

 

She was maltreated, humiliated, and insulted. One day, one of the soldiers asked: Why don’t you treat me badly? Why don’t you hate me?

 

Her answer was very significant: I cannot because my Master, Jesus Christ, do not allow us to hate. He forgave all when He was crucified, and I want to do the same. This is the deep understanding of being humble.

 

From the Diary of St. Faustina, Jesus told her: Faustina, show your humility through listening to others. Even if you heard about something before, do that again, because this is the way to show respect to other people. Listen to your sisters; this is how you should show humility. 

 

Nowadays, it is not easy to be humble. For many people it is more important to put on the first place their own business and interests. Despite this, if we choose humility, we choose Christ and become like Him. 

 

Such attitude is the perfect imitation of Jesus. Only people of mercy and humility may overcome proud and selfishness. Jesus Christ, bestow our hearts with simplicity and humility. Amen. 

 

(Łk 14,1.7-14) 
Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. I opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie wybierali pierwsze miejsca. Tak mówił do nich: ”Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: "Ustąp temu miejsca"; i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: "Przyjacielu, przesiądź się wyżej"; i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”. Do tego zaś, który Go zaprosił, rzekł: ”Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów, aby cię i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś odpłatę. Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych”.

 Jezus Chrystus kieruje do nas swoje słowa: bądźcie pokorni. Jeśli jesteś zaproszony na przyjęcie, zajmij ostatnie miejsca, a jeśli przygotowujesz posiłek, zaproś tych, którzy nie mogą Ci za to odwdzięczyć się, ponieważ zostaniesz nagrodzony w niebie.

 

Cała nauka Chrystusa opiera się na pokorze. Dlaczego Jezus to robi? Ma moc i władzę, aby to zrobić. Jest pełen miłosierdzia i pokory. Nasze potrzeby są bardzo ważne dla Boga.

 

Jako nasz Ojciec troszczy się o nas. Każda ludzka potrzeba jest ważniejsza niż potrzeby Jezusa.

 

Ewangelia Łukasza stawia przed nami bardzo ważne i trudne zadanie. Spróbuj zrobić to samo, spróbuj naśladować swojego Mistrza i Pana Jezusa Chrystusa. To jest nasze podstawowe zadanie, być jak Jezus.

 

Dlaczego pokora jest tak ważna w naszym chrześcijańskim życiu?

 

Tylko pokora buduje prawdziwy autorytet i poczucie wartości. Nikt nie lubi samolubnych ludzi. Nie chcemy mieć z nimi nic wspólnego, ponieważ ich zachowanie staje się opresyjne.

 

Chciałbym podzielić się z Wami jedną historią.

 

W XX wieku w jednym z krajów mieszkała zakonnica. Kraj ten stał się niestety satelitą Związku Radzieckiego (Litwa). Kobieta była mistyczką, która miała stygmaty (rany Chrystusa Ukrzyżowanego). Kiedy rząd komunistyczny przejął władzę nad krajem, została ona aresztowana i osadzona w więzieniu, jako wróg nowej ideologii i porządku marksizmu i komunizmu.

 

Była źle traktowana, upokarzana i znieważana psychicznie, pewnego dnia jeden z żołnierzy zapytał, dlaczego nie traktujesz mnie źle, nie nienawidzisz mnie, nie szukając zniewagi.

 

Odpowiedź jej była dosadna, nie mogę, nawet gdybym zrobiła to samo, bo mój Mistrz Jezus Chrystus nie pozwala was nienawidzić. Wszystkim przebaczył z Krzyża, chcę zrobić to samo. To jest głębokie zrozumienie bycia pokornym.

 

  W Dzienniczku św. Siostry Faustyny ​​Jezus powiedział jej: Faustyno, okaż swoją pokorę słuchając innych. Nawet jeśli słyszałeś o czymś wcześniej, zrób to jeszcze raz, ponieważ jest to sposób na okazanie szacunku innym. Posłuchaj swoich sióstr; tak powinnaś okazywać pokorę.

 

Być pokornym w dzisiejszych czasach nie jest łatwe, dla wielu osób ważniejsze jest przedłożenie własnego biznesu i zainteresowania. Mimo to, wybierając pokorę, wybieramy Chrystusa, upodabniając się do Niego.

 

Taka postawa jest doskonałą imitacją Jezusa. Tylko ludzie miłosierdzia i pokory mogą przezwyciężyć pychę i egoizm. Jezu Chryste, obdarz nasze serca prostotą i pokorą. Amen.