In polish below... po polsku, poniżej...
Luke 11:1-13 |
---|
How to pray
Reading the Gospel of Luke, we may notice, that the disciples have asked the Lord for instruction, on how to pray. The response of Christ was very clear, pray to these words. This is the only prayer given by the Lord, and we know it is the Lord’s words of the Our Father.
There is not a coincidence, that prayer was chosen by Jesus Christ because it contains the fulness of what we need. The Our Father has seven requests, and the number seven means perfection in the Bible. God knows what we need, so prayer has its own meaning.
If we say the prayer consciously, we see, that the text provides everything that is necessary for life.
Our daily prayer is more than enough for suitable life. The teaching of the Gospel makes us aware; we are welcome to pray for the fulfilment of the request of the Our Father's words.
Secondly, the next part of the Gospel says about the parable on the intrusive neighbour, who has come to ask for bread at night. This attitude of him teaches as about the fervent relationship and spirituality in my life. God is patient, having his own rate, he is not a machine of doing anything in 10 seconds, but so often he is wanting for the proper time, to listen to our words.
We need to learn how to pray fervently and patiently, building our own character of life and spirituality.
The maturity of Christianity requests time and patience, which is settled in God’s wisdom.
Let us ask for God’s wisdom and patience in our daily and spiritual life. Amen.
(Łk 11, 1-13)
Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: "Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów". A On rzekł do nich: "Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie". Dalej mówił do nich: "Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje. I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone. Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą".
Czytając Ewangelię Łukasza możemy zauważyć, że uczniowie prosili Pana o pouczenie, jak się modlić. Odpowiedź Chrystusa była bardzo jasna, módlcie się słowami modlitwy Ojcze nasz. Jest to jedyna modlitwa dana przez Pana.
Nie jest przypadkiem, że ta modlitwa została wybrana przez Jezusa Chrystusa, ponieważ zawiera w sobie pełnię tego, czego potrzebujemy. „Ojcze nasz” ma siedem próśb, a liczba siedem oznacza doskonałość w Biblii. Bóg wie, czego potrzebujemy, dlatego modlitwa posiada swoje znaczenie pedagogiczne.
Jeśli świadomie odmawiamy modlitwę, widzimy, że tekst zawiera wszystko, co jest niezbędne do życia.
Nasza codzienna modlitwa w zupełności wystarcza w odniesieniu do codziennych potrze. Nauczanie Ewangelii uświadamia nam, by realizować prośby zawarte w słowach „Ojcze nasz”.
Po drugie, następna część Ewangelii mówi nam o przypowieści o natrętnym bliźnim, który w nocy przyszedł prosić o chleb. Ta jego postawa uczy żarliwych relacjach i duchowości w moim życiu. Bóg jest cierpliwy, ma własną tempo reakcji, nie jest maszyną robienia czegokolwiek w 10 sekund, posiada własny rytm, aby wysłuchać naszych próśb.
Musimy nauczyć się modlić żarliwie i cierpliwie, budując własny charakter życia i duchowości.
Dojrzałość chrześcijaństwa wymaga czasu i cierpliwości, która jest osadzona w mądrości Bożej.
Prośmy o Bożą mądrość i cierpliwość w naszym codziennym i duchowym życiu. Amen.
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.