The Passion of Christ... Męka Jezusa Chrystusa...

 

Mark 14:1-15:47

The Passion of our Lord Jesus Christ according to Mark

Key: N. Narrator.  Jesus. O. Other single speaker. C. Crowd, or more than one speaker.

  N. It was two days before the Passover and the feast of Unleavened Bread, and the chief priests and the scribes were looking for a way to arrest Jesus by some trick and have him put to death. For they said,

  C. It must not be during the festivities, or there will be a disturbance among the people.

  N. Jesus was at Bethany in the house of Simon the leper; he was at dinner when a woman came in with an alabaster jar of very costly ointment, pure nard. She broke the jar and poured the ointment on his head. Some who were there said to one another indignantly,

  C. Why this waste of ointment? Ointment like this could have been sold for over three hundred denarii and the money given to the poor.

  N. and they were angry with her. But Jesus said,

   Leave her alone. Why are you upsetting her? What she has done for me is one of the good works. You have the poor with you always, and you can be kind to them whenever you wish, but you will not always have me. She has done what was in her power to do: she has anointed my body beforehand for its burial. I tell you solemnly, wherever throughout all the world the Good News is proclaimed, what she has done will be told also, in remembrance of her.

  N. Judas Iscariot, one of the Twelve, approached the chief priests with an offer to hand Jesus over to them. They were delighted to hear it, and promised to give him money; and he looked for a way of betraying him when the opportunity should occur.

  On the first day of Unleavened Bread, when the Passover lamb was sacrificed, his disciples said to him,

  C. Where do you want us to go and make the preparations for you to eat the passover?

  N. So he sent two of his disciples, saying to them,

   Go into the city and you will meet a man carrying a pitcher of water. Follow him, and say to the owner of the house which he enters, ‘The Master says: “Where is my dining room in which I can eat the passover with my disciples?”’ He will show you a large upper room furnished with couches, all prepared. Make the preparations for us there.

  N. The disciples set out and went to the city and found everything as he had told them, and prepared the Passover.

  When evening came he arrived with the Twelve. And while they were at table eating, Jesus said,

   I tell you solemnly, one of you is about to betray me, one of you eating with me.

  N. They were distressed and asked him, one after another,

  C. Not I, surely?

  N. He said to them,

   It is one of the Twelve, one who is dipping into the same dish with me. Yes, the Son of Man is going to his fate, as the scriptures say he will, but alas for that man by whom the Son of Man is betrayed! Better for that man if he had never been born!

  N. And as they were eating he took some bread, and when he had said the blessing he broke it and gave it to them, saying:

   Take it: this is my body.

  N. Then he took a cup, and when he had returned thanks he gave it to them, and all drank from it, and he said to them,

   This is my blood, the blood of the covenant, which is to be poured out for many. I tell you solemnly, I shall not drink any more wine until the day I drink the new wine in the kingdom of God.

  N. After psalms had been sung they left for the Mount of Olives. And Jesus said to them,

   You will all lose faith, for the scripture says: ‘I shall strike the shepherd and the sheep will be scattered.’ However, after my resurrection I shall go before you to Galilee.

  N. Peter said,

  O. Even if all lose faith, I will not.

  N. And Jesus said to him,

   I tell you solemnly, this day, this very night, before the cock crows twice, you will have disowned me three times.

  N. But he repeated still more earnestly,

  O. If I have to die with you, I will never disown you.

  N. And they all said the same.

  They came to a small estate called Gethsemane, and Jesus said to his disciples,

   Stay here while I pray.

  N. Then he took Peter and James and John with him. And a sudden fear came over him, and great distress. And he said to them,

   My soul is sorrowful to the point of death. Wait here, and keep awake.

  N. And going on a little further he threw himself on the ground and prayed that, if it were possible, this hour might pass him by. He said:

   Abba (Father)! Everything is possible for you. Take this cup away from me. But let it be as you, not I, would have it.

  N. He came back and found them sleeping, and he said to Peter,

   Simon, are you asleep? Had you not the strength to keep awake one hour? You should be awake, and praying not to be put to the test. The spirit is willing, but the flesh is weak.

  N. Again he went away and prayed, saying the same words. And once more he came back and found them sleeping, their eyes were so heavy; and they could find no answer for him. He came back a third time and said to them,

   You can sleep on now and take your rest. It is all over. The hour has come. Now the Son of Man is to be betrayed into the hands of sinners. Get up! Let us go! My betrayer is close at hand already.

  N. Even while he was still speaking, Judas, one of the Twelve, came up with a number of men armed with swords and clubs, sent by the chief priests and the scribes and the elders. Now the traitor had arranged a signal with them. He had said,

  O. The one I kiss he is the man. Take him in charge, and see he is well guarded when you lead him away.

  N. So when the traitor came, he went straight up to Jesus and said,

  O. Rabbi!

  N. and kissed him. The others seized him and took him in charge. Then one of the bystanders drew his sword and struck out at the high priest’s servant, and cut off his ear.

  Then Jesus spoke:

   Am I a brigand, that you had to set out to capture me with swords and clubs? I was among you teaching in the Temple day after day and you never laid hands on me. But this is to fulfil the scriptures.

  N. And they all deserted him and ran away. A young man who followed him had nothing on but a linen cloth. They caught hold of him, but he left the cloth in their hands and ran away naked.

  They led Jesus off to the high priest; and all the chief priests and the elders and the scribes assembled there. Peter had followed him at a distance, right into the high priest’s palace, and was sitting with the attendants warming himself at the fire.

  The chief priests and the whole Sanhedrin were looking for evidence against Jesus on which they might pass the death sentence. But they could not find any. Several, indeed, brought false evidence against him, but their evidence was conflicting. Some stood up and submitted this false evidence against him,

  C. We heard him say, ‘I am going to destroy this Temple made by human hands, and in three days build another, not made by human hands.’

  N. But even on this point their evidence was conflicting. The high priest then stood up before the whole assembly and put this question to Jesus,

  O. Have you no answer to that? What is this evidence these men are bringing against you?

  N. But he was silent and made no answer at all. The high priest put a second question to him,

  O. Are you the Christ, the Son of the Blessed One?

  N. Jesus said,

   I am, and you will see the Son of Man seated at the right hand of the Power and coming with the clouds of heaven.

  N. The high priest tore his robes, and said:

  O. What need of witnesses have we now? You heard the blasphemy. What is your finding?

  N. And they all gave their verdict: he deserved to die.

  Some of them started spitting at him and, blindfolding him, began hitting him with their fists and shouting,

  C. Play the prophet!

  N. And the attendants rained blows on him.

  While Peter was down below in the courtyard, one of the high priest’s servant-girls came up. She saw Peter warming himself there, stared at him and said,

  O. You too were with Jesus, the man from Nazareth.

  N. But he denied it, saying.

  O. I do not know, I do not understand, what you are talking about.

  N. And he went out into the forecourt. The servant-girl saw him and again started telling the bystanders,

  O. This fellow is one of them.

  N. But again he denied it. A little later the bystanders themselves said to Peter,

  C. You are one of them for sure! Why, you are a Galilean.

  N. But he started calling down curses on himself and swearing,

  O. I do not know the man you speak of.

  N. At that moment the cock crew for the second time, and Peter recalled how Jesus had said to him, ‘Before the cock crows twice, you will have disowned me three times.’ And he burst into tears.

  First thing in the morning, the chief priests together with the elders and scribes, in short the whole Sanhedrin, had their plan ready. They had Jesus bound and took him away and handed him over to Pilate.

  Pilate questioned him:

  O. Are you the king of the Jews?

  N. He answered,

   It is you who say it.

  N. And the chief priests brought many accusations against him. Pilate questioned him again:

  O. Have you no reply at all? See how many accusations they are bringing against you!

  N. But, to Pilate’s amazement, Jesus made no further reply.

  At festival time Pilate used to release a prisoner for them, anyone they asked for. Now a man called Barabbas was then in prison with the rioters who had committed murder during the uprising. When the crowd went up and began to ask Pilate the customary favour, Pilate answered them

  O. Do you want me to release for you the king of the Jews?

  N. For he realised it was out of jealousy that the chief priests had handed Jesus over. The chief priests, however, had incited the crowd to demand that he should release Barabbas for them instead. Then Pilate spoke again:

  O. But in that case, what am I to do with the man you call king of the Jews?

  N. They shouted back,

  C. Crucify him!

  N. Pilate asked them,

  O. Why? What harm has he done?

  N. But they shouted all the louder,

  C. Crucify him!

  N. So Pilate, anxious to placate the crowd, released Barabbas for them and, having ordered Jesus to be scourged, handed him over to be crucified.

  The soldiers led him away to the inner part of the palace, that is, the Praetorium, and called the whole cohort together. They dressed him up in purple, twisted some thorns into a crown and put it on him. And they began saluting him,

  C. Hail, king of the Jews!

  N. They struck his head with a reed and spat on him; and they went down on their knees to do him homage. And when they had finished making fun of him, they took off the purple and dressed him in his own clothes.

  They led him out to crucify him: they enlisted a passer-by, Simon of Cyrene, father of Alexander and Rufus, who was coming in from the country, to carry his cross. They brought Jesus to the place called Golgotha, which means the place of the skull.

  They offered him wine mixed with myrrh, but he refused it. Then they crucified him, and shared out his clothing, casting lots to decide what each should get. It was the third hour when they crucified him. The inscription giving the charge against him read: ‘The King of the Jews.’ And they crucified two robbers with him, one on his right and one on his left.

  The passers-by jeered at him; they shook their heads and said,

  C. Aha! So you would destroy the Temple and rebuild it in three days! Then save yourself: come down from the cross!

  N. The chief priests and the scribes mocked him among themselves in the same way. They said,

  C. He saved others; he cannot save himself. Let the Christ, the king of Israel, come down from the cross now, for us to see it and believe.

  N. Even those who were crucified with him taunted him.

  When the sixth hour came there was darkness over the whole land until the ninth hour. And at the ninth hour Jesus cried out in a loud voice,

   Eloi, Eloi, lama sabachthani?

  N. which means, ‘My God, my God, why have you deserted me?’ When some of those who stood by heard this, they said

  C. Listen, he is calling on Elijah.

  N. Someone ran and soaked a sponge in vinegar and, putting it on a reed, gave it him to drink, saying:

  O. Wait and see if Elijah will come to take him down.

  N. But Jesus gave a loud cry and breathed his last.

  All kneel and pause for a moment.

  And the veil of the Temple was torn in two from top to bottom. The centurion, who was standing in front of him, had seen how he had died, and he said,

  O. In truth this man was a son of God.

  N. There were some women watching from a distance. Among them were Mary of Magdala, Mary who was the mother of James the younger and Joset, and Salome. These used to follow him and look after him when he was in Galilee. And there were many other women there who had come up to Jerusalem with him.

  It was now evening, and since it was Preparation Day (that is, the vigil of the sabbath), there came Joseph of Arimathaea, a prominent member of the Council, who himself lived in the hope of seeing the kingdom of God, and he boldly went to Pilate and asked for the body of Jesus. Pilate, astonished that he should have died so soon, summoned the centurion and enquired if he was already dead. Having been assured of this by the centurion, he granted the corpse to Joseph who bought a shroud, took Jesus down from the cross, wrapped him in the shroud and laid him in a tomb which had been hewn out of the rock. He then rolled a stone against the entrance to the tomb. Mary of Magdala and Mary the mother of Joset were watching and took note of where he was laid.

May the Gospel of Mark be our weekly meditation. Amen. 

(Mk 14, 1 – 15, 47) 
Męka Pana naszego Jezusa Chrystusa według świętego Marka.

Spisek przeciw Jezusowi
E. Dwa dni przed Paschą i Świętem Przaśników arcykapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by Jezusa podstępnie ująć i zabić. Lecz mówili: T. Tylko nie w czasie święta, by nie było wzburzenia między ludem.

Namaszczenie w Betanii
E. A gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona Trędowatego, i siedział za stołem, przyszła kobieta z alabastrowym flakonikiem prawdziwego olejku nardowego, bardzo drogiego. Rozbiła flakonik i wylała Mu olejek na głowę. A niektórzy oburzyli się, mówiąc między sobą: T. Po co to marnowanie olejku? Wszak można było olejek ten sprzedać drożej niż za trzysta denarów i rozdać ubogim. E. I przeciw niej szemrali. Lecz Jezus rzekł: + Zostawcie ją; czemu sprawiacie jej przykrość? Dobry uczynek spełniła względem Mnie. Bo ubogich zawsze macie u siebie i kiedy zechcecie, możecie im dobrze czynić; lecz Mnie nie zawsze macie. Ona uczyniła, co mogła; już naprzód namaściła moje ciało na pogrzeb. Zaprawdę, powiadam wam: Gdziekolwiek po całym świecie głosić będą tę Ewangelię, będą również opowiadać na jej pamiątkę to, co uczyniła.

Zdrada Judasza
E. Wtedy Judasz Iskariota, jeden z Dwunastu, poszedł do arcykapłanów, aby im Go wydać. Gdy to usłyszeli, ucieszyli się i przyrzekli dać mu pieniądze. Odtąd szukał dogodnej sposobności, jak by Go wydać

Przygotowanie Paschy
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: T. Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę? E. I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: + Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek, niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiecie gospodarzowi: Nauczyciel pyta: gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujecie dla nas. E. Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę.

Zapowiedź zdrady
Z nastaniem wieczoru przyszedł tam razem z Dwunastoma. A gdy zajęli miejsca i jedli, Jezus rzekł: + Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie zdradzi, ten, który je ze Mną. E. Zaczęli się smucić i pytać jeden po drugim: I.Czyżbym ja? E. On im rzekł: + Jeden z Dwunastu, ten, który ze Mną rękę zanurza w misie. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził.

Ustanowienie Eucharystii
E. A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: + Bierzcie, to jest Ciało moje. E. Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: + To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym.

Przepowiednia zaparcia się Piotra
E. Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej. Wtedy Jezus im rzekł: + Wszyscy zwątpicie we Mnie. Jest bowiem napisane: Uderzę pasterza, a rozproszą się owce. Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilei. E. Na to rzekł Mu Piotr: I. Choćby wszyscy zwątpili, ale nie ja! E. Odpowiedział mu Jezus: + Zaprawdę, powiadam ci: dzisiaj, tej nocy, zanim kogut dwa razy zapieje, ty trzy razy się Mnie wyprzesz. E. Lecz on tym bardziej zapewniał: I. Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie. E. I wszyscy tak samo mówili.

Modlitwa i trwoga konania
A kiedy przyszli do ogrodu zwanego Getsemani, rzekł Jezus do swoich uczniów: + Usiądźcie tutaj, Ja tymczasem będę się modlił. E. Wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i począł drżeć, i odczuwać trwogę. I rzekł do nich: + Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie! E. I odszedłszy nieco dalej, upadł na ziemię i modlił się, żeby - jeśli to możliwe - ominęła Go ta godzina. I mówił: + Abba, Ojcze, dla Ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ten kielich ode Mnie! Lecz nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty [niech się stanie]!
E. Potem wrócił i zastał ich śpiących. Rzekł do Piotra: + Szymonie, śpisz? Jednej godziny nie mogłeś czuwać? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe. E. odszedł znowu i modlił się, powtarzając te same słowa. Gdy wrócił, zastał ich śpiących, gdyż oczy ich były snem zmorzone, i nie wiedzieli, co Mu odpowiedzieć. Gdy przyszedł po raz trzeci, rzekł do nich: + Śpicie dalej i odpoczywacie? Dosyć! Przyszła godzina, oto Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. Wstańcie, chodźmy, oto zbliża się mój zdrajca.

Pojmanie Jezusa
E. I zaraz, gdy On jeszcze mówił, zjawił się Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim zgraja z mieczami i kijami wysłana przez arcykapłanów, uczonych w Piśmie i starszych. A zdrajca dał im taki znak: I. Ten, którego pocałuję, to On; chwyćcie Go i prowadźcie ostrożnie! E. Skoro tylko przyszedł, przystąpił do Jezusa i rzekł: I. Rabbi!, E. i pocałował Go. Tamci zaś rzucili się na Niego i pochwycili Go. A jeden z tych, którzy tam stali, dobył miecza, uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu ucho. A Jezus zwrócił się i rzekł do nich: + Wyszliście z mieczami i kijami, jak na zbójcę, żeby Mnie pochwycić. Codziennie nauczałem u was w świątyni, a nie pojmaliście Mnie. Ale Pisma muszą się wypełnić. E. Wtedy opuścili Go wszyscy i uciekli. A pewien młodzieniec szedł za Nim, odziany prześcieradłem na gołym ciele. Chcieli go chwycić, lecz on zostawił prześcieradło i nago uciekł od nich.

Jezus przed Wysoką Radą
A Jezusa zaprowadzili do najwyższego kapłana, u którego zebrali się wszyscy arcykapłani, starsi i uczeni w Piśmie. Piotr zaś szedł za Nim z daleka aż na dziedziniec pałacu najwyższego kapłana. Tam siedział między służbą i grzał się przy ogniu. Tymczasem arcykapłani i cała Wysoka Rada szukali świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić, lecz nie znaleźli. Wielu wprawdzie zeznawało fałszywie przeciwko Niemu, ale świadectwa te nie były zgodne. A niektórzy wystąpili i zeznali fałszywie przeciw Niemu: T. Myśmy słyszeli, jak On mówił: Ja zburzę ten przybytek uczyniony ludzką ręką i w ciągu trzech dni zbuduję inny, nie ręką ludzką uczyniony. E. Lecz i w tym ich świadectwo nie było zgodne.
Wtedy najwyższy kapłan wystąpił na środek i zapytał Jezusa: I. Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznają przeciw Tobie? E. Lecz On milczał i nic nie odpowiedział. Najwyższy kapłan zapytał Go ponownie: I. Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Błogosławionego? E. Jezus odpowiedział: + Ja jestem. Ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego z obłokami niebieskimi. E. Wówczas najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: I.Na cóż nam jeszcze potrzeba świadków? Słyszeliście bluźnierstwo. Cóż wam się zdaje? E. Oni zaś wszyscy wydali wyrok, że winien jest śmierci. I niektórzy zaczęli pluć na Niego; zakrywali Mu twarz, policzkowali Go i mówili: T. Prorokuj! E.Także słudzy bili Go pięściami po twarzy.

Zaparcie się Piotra
Kiedy Piotr był na dole na dziedzińcu, przyszła jedna ze służących najwyższego kapłana. Zobaczywszy Piotra grzejącego się [przy ogniu], przypatrzyła mu się i rzekła: I. I tyś był z Nazarejczykiem Jezusem. E. Lecz on zaprzeczył temu, mówiąc: I. Nie wiem i nie rozumiem, co mówisz. E. I wyszedł na zewnątrz do przedsionka, a kogut zapiał. Służąca, widząc go, znowu zaczęła mówić do tych, którzy tam stali: I. To jest jeden z nich. E. A on ponownie zaprzeczył. Po chwili ci, którzy tam stali, mówili znowu do Piotra: I. Na pewno jesteś jednym z nich, jesteś także Galilejczykiem. E. Lecz on począł się zaklinać i przysięgać: I. Nie znam tego człowieka, o którym mówicie. E. I w tej chwili kogut powtórnie zapiał. Wspomniał Piotr na słowa, które mu powiedział Jezus: Pierwej, nim kogut dwa razy zapieje, trzy razy Mnie się wyprzesz. I wybuchnął płaczem.

Jezus przed Piłatem
Zaraz wczesnym rankiem arcykapłani wraz ze starszymi i uczonymi w Piśmie i cała Wysoka Rada powzięli uchwałę. Kazali Jezusa związanego odprowadzić i wydali Go Piłatowi. Piłat zapytał Go: I. Czy Ty jesteś królem żydowskim? E.Odpowiedział mu: + Tak, Ja nim jestem. E. Arcykapłani zaś oskarżali Go o wiele rzeczy. Piłat ponownie Go zapytał: I. Nic nie odpowiadasz? Zważ, o jakie rzeczy Cię oskarżają. E. Lecz Jezus nic już nie odpowiedział, tak że Piłat się dziwił.

Jezus odrzucony przez swój naród
Na każde zaś święto miał zwyczaj uwalniać im jednego więźnia, którego żądali. A był tam jeden, zwany Barabaszem, uwięziony z buntownikami, którzy w rozruchu popełnili zabójstwo. Tłum przyszedł i zaczął domagać się tego, co zawsze im czynił. Piłat im odpowiedział: I. Jeśli chcecie, uwolnię wam Króla żydowskiego? E. Wiedział bowiem, że arcykapłani wydali Go przez zawiść. Lecz arcykapłani podburzyli tłum, żeby uwolnił im raczej Barabasza. Piłat ponownie ich zapytał: I. Cóż więc mam uczynić z tym, którego nazywacie Królem źydowskim? E. Odpowiedzieli mu krzykiem: I. Ukrzyżuj Go! E.Piłat odparł: I. Cóż więc złego uczynił? E. Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: T. Ukrzyżuj Go! E. Wtedy Piłat, chcąc zadowolić tłum, uwolnił im Barabasza, Jezusa zaś kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

Król wyśmiany
Żołnierze zaprowadzili Go na wewnętrzny dziedziniec, czyli pretorium, i zwołali całą kohortę. ubrali Go w purpurę i uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę. I zaczęli Go pozdrawiać: T. Witaj, Królu żydowski! E. Przy tym bili Go trzciną po głowie, pluli na Niego i przyklękając oddawali Mu hołd. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego purpurę i włożyli na Niego własne Jego szaty.

Droga krzyżowa
Następnie wyprowadzili Go, aby Go ukrzyżować. I przymusili niejakiego Szymona z Cyreny, ojca Aleksandra i Rufusa, który wracając z pola właśnie przechodził, żeby niósł krzyż Jego. Przyprowadzili Go na miejsce Golgota, to znaczy miejsce Czaszki.

Ukrzyżowanie
Tam dawali Mu wino zaprawione mirrą, lecz On nie przyjął. Ukrzyżowali Go i rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy, co który miał zabrać. A była godzina trzecia, gdy go ukrzyżowali. Był też napis z podaniem Jego winy, tak ułożony: Król żydowski. Razem z Nim ukrzyżowali dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie. Tak wypełniło się słowo Pisma: W poczet złoczyńców został zaliczony.

Wyszydzenie na krzyżu
Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go, potrząsali głowami, mówiąc: T. Ej, Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz, zejdź z krzyża i wybaw samego siebie! E. Podobnie arcykapłani wraz z uczonymi w Piśmie drwili między sobą i mówili: T. Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. Mesjasz, król Izraela, niechże teraz zejdzie z krzyża, żebyśmy widzieli i uwierzyli. E. Lżyli Go także ci, którzy byli z Nim ukrzyżowani.

Śmierć Jezusa
A gdy nadeszła godzina szósta, mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. O godzinie dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: + Eloi, Eloi, lema sabachthani, E. to znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? Niektórzy ze stojących obok, słysząc to, mówili: T. Patrz, woła Eliasza. E. Ktoś pobiegł i napełniwszy gąbkę octem, włożył na trzcinę i dawał Mu pić, mówiąc: I. Poczekajcie, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, żeby Go zdjąć [ krzyża]. E. Lecz Jezus zawołał donośnym głosem i oddał ducha.

Po śmierci Jezusa
A zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, z góry na dół. Setnik zaś, który stał naprzeciw, widząc, że w ten sposób oddał ducha, rzekł: I. Prawdziwie, ten człowiek był Synem Bożym. E. Były tam również niewiasty, które przypatrywały się z daleka, między nimi Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa, i Salome. Kiedy przebywał w Galilei, one towarzyszyły Mu i usługiwały. I było wiele innych, które razem z Nim przyszły do Jerozolimy.

Pogrzeb Jezusa
Pod wieczór już, ponieważ było Przygotowanie, czyli dzień przed szabatem, przyszedł Józef z Arymatei, poważny członek Rady, który również wyczekiwał królestwa Bożego. Śmiało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Piłat zdziwił się, że już skonał. Kazał przywołać setnika i pytał go, czy już dawno umarł. Upewniony przez setnika, podarował ciało Józefowi. Ten kupił płótno, zdjął Jezusa [z krzyża], owinął w płótno i złożył w grobie, który wykuty był w skale. Przed wejście do grobu zatoczył kamień. A Maria Magdalena i Maria, matka Józefa, przyglądały się, gdzie Go złożono.

Niech Ewangelia według świętego Marka będzie naszą cotygodniową medytacją. Amen.