Lazarus, come out… Łazarzu powstań...

(In polish, below… po polsku poniżej…)

John 11:1-45

I am the resurrection and the life

There was a man named Lazarus who lived in the village of Bethany with the two sisters, Mary and Martha, and he was ill. It was the same Mary, the sister of the sick man Lazarus, who anointed the Lord with ointment and wiped his feet with her hair. The sisters sent this message to Jesus, ‘Lord, the man you love is ill.’ On receiving the message, Jesus said, ‘This sickness will end not in death but in God’s glory, and through it the Son of God will be glorified.’

  Jesus loved Martha and her sister and Lazarus, yet when he heard that Lazarus was ill he stayed where he was for two more days before saying to the disciples, ‘Let us go to Judaea.’ The disciples said, ‘Rabbi, it is not long since the Jews wanted to stone you; are you going back again?’ Jesus replied:

‘Are there not twelve hours in the day?

A man can walk in the daytime without stumbling

because he has the light of this world to see by;

but if he walks at night he stumbles,

because there is no light to guide him.’

He said that and then added, ‘Our friend Lazarus is resting, I am going to wake him.’ The disciples said to him, ‘Lord, if he is able to rest he is sure to get better.’ The phrase Jesus used referred to the death of Lazarus, but they thought that by ‘rest’ he meant ‘sleep’, so Jesus put it plainly, ‘Lazarus is dead; and for your sake I am glad I was not there because now you will believe. But let us go to him.’ Then Thomas – known as the Twin – said to the other disciples, ‘Let us go too, and die with him.’

  On arriving, Jesus found that Lazarus had been in the tomb for four days already. Bethany is only about two miles from Jerusalem, and many Jews had come to Martha and Mary to sympathise with them over their brother. When Martha heard that Jesus had come she went to meet him. Mary remained sitting in the house. Martha said to Jesus, ‘If you had been here, my brother would not have died, but I know that, even now, whatever you ask of God, he will grant you.’ ‘Your brother’ said Jesus to her ‘will rise again.’ Martha said, ‘I know he will rise again at the resurrection on the last day.’ Jesus said:

‘I am the resurrection and the life.

If anyone believes in me, even though he dies he will live,

and whoever lives and believes in me will never die.

Do you believe this?’

‘Yes, Lord,’ she said ‘I believe that you are the Christ, the Son of God, the one who was to come into this world.’

  When she had said this, she went and called her sister Mary, saying in a low voice, ‘The Master is here and wants to see you.’ Hearing this, Mary got up quickly and went to him. Jesus had not yet come into the village; he was still at the place where Martha had met him. When the Jews who were in the house sympathising with Mary saw her get up so quickly and go out, they followed her, thinking that she was going to the tomb to weep there.

  Mary went to Jesus, and as soon as she saw him she threw herself at his feet, saying, ‘Lord, if you had been here, my brother would not have died.’ At the sight of her tears, and those of the Jews who followed her, Jesus said in great distress, with a sigh that came straight from the heart, ‘Where have you put him?’ They said, ‘Lord, come and see.’ Jesus wept; and the Jews said, ‘See how much he loved him!’ But there were some who remarked, ‘He opened the eyes of the blind man, could he not have prevented this man’s death?’ Still sighing, Jesus reached the tomb: it was a cave with a stone to close the opening. Jesus said, ‘Take the stone away.’ Martha said to him, ‘Lord, by now he will smell; this is the fourth day.’ Jesus replied, ‘Have I not told you that if you believe you will see the glory of God?’ So they took away the stone. Then Jesus lifted up his eyes and said:

‘Father, I thank you for hearing my prayer.

I knew indeed that you always hear me,

but I speak for the sake of all these who stand round me,

so that they may believe it was you who sent me.’

When he had said this, he cried in a loud voice, ‘Lazarus, here! Come out!’ The dead man came out, his feet and hands bound with bands of stuff and a cloth round his face. Jesus said to them, ‘Unbind him, let him go free.’

  Many of the Jews who had come to visit Mary and had seen what he did believed in him

The Fifth Sunday of Lent takes us to Bethany, which was a special place for Christ. Jesus as real Man and God, he had own friends, and those people, who were friendly to him. One of these places was Bethany, when lived his friends, Lazarus, Martha and Maria. According to the Gospel of Matthew, it was the place, where Christ was anointed for his Passion and Death.

The author of the Gospel, John repots, that Jesus got to know, that his friends is ill. Jesus went to wake to life his friend, Lazarus. This work and situation were pretty emotional.   

The arrival of Jesus to Bethania was a next opportunity to reveal the power of God.  

Let try to think dipper about the fragment of John’s Gospel. For sure, the healing and resurrection had great meaning from the human point of view, but Jesus’ work had really spiritual meaning. Jesus is saying: “Lazarus here! Come out”. This cry of him it means, Lazarus get up from physical death, but this is my desire, be risen from your weaknesses and sins. Be reborn spiritually. 

We must be aware, that Christ wanted to wake his up from the spiritual lethargy to real life with God. The whole Lenten Journey, it’s the invitation of God, to be reborn spiritually. Jesus is calling me, get up from your old life, and live of God’s grace. I am willing to make you a new man, freed of iniquities and sins. But you need carriage to say; yes Lord, I want to break up with my past life and become a new creation.  Jesus Christ expresses, that the new people will be reborn from the water and Holy Spirit, through his Death and Resurrection. This invitation of Christ is still actual. Have carriage, says the Lord. 

Reading about this story, we may put a question. For what Christ had raised Lazarus, if he had to die again. That’s a good question, he died later, because of the consequences of the original sins. The life of all people is limited in this earthly world. 

But the answer is hidden and fulfilled in Jesus and his Salvation. As we know, we are included into his Death and Resurrection by our Baptism. The situation with Jesus and Lazarus is oriented to Eternal Life. 

Christ is saying, wake up, get up form your spiritual death to new life in my Kingdom. Try to change your life trough spiritual effort, reaching for the gift of conversion and reconciliation with God, take your work to change your thinking and focus on that what is the most important in your life, faith and  living relationship to God. 

Here, everything is temporal, passing, the only His Kingdom lasts for ever. 

Let us try to think and meditate about it, now and when we will approach to the Holy Week and Easter. For sure, this time will be different from others in the past, because of many circumstances, which we deal with. Jesus speaks out to Martha: “I am the Resurrection and Life, whoever believes in me, he will never die”.

Master is calling me up, be spiritually recovered, to achieve eternal life, when not death reigns but the real life, Jesus Christ. Amen. 

(J 11, 1-45)
Był pewien chory, Łazarz z Betanii, ze wsi Marii i jej siostry, Marty. Maria zaś była tą, która namaściła Pana olejkiem i włosami swoimi otarła Jego nogi. Jej to brat, Łazarz, chorował. Siostry zatem posłały do Niego wiadomość: "Panie, oto choruje ten, którego Ty kochasz". Jezus, usłyszawszy to, rzekł: "Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą". A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza. Gdy posłyszał o jego chorobie, pozostał przez dwa dni tam, gdzie przebywał. Dopiero potem powiedział do swoich uczniów: "Chodźmy znów do Judei". Rzekli do Niego uczniowie: "Rabbi, dopiero co Żydzi usiłowali Cię ukamienować i znów tam idziesz?" Jezus im odpowiedział: "Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin? Jeśli ktoś chodzi za dnia, nie potyka się, ponieważ widzi światło tego świata. Jeżeli jednak ktoś chodzi w nocy, potknie się, ponieważ brak mu światła". To powiedział, a następnie rzekł do nich: "Łazarz, przyjaciel nasz, zasnął, lecz idę go obudzić". Uczniowie rzekli do Niego: "Panie, jeżeli zasnął, to wyzdrowieje". Jezus jednak mówił o jego śmierci, a im się wydawało, że mówi o zwyczajnym śnie. Wtedy Jezus powiedział im otwarcie: "Łazarz umarł, ale raduję się, że Mnie tam nie było, ze względu na was, abyście uwierzyli. Lecz chodźmy do niego". A Tomasz, zwany Didymos, rzekł do współuczniów: "Chodźmy także i my, aby razem z Nim umrzeć". Kiedy Jezus tam przybył, zastał Łazarza już od czterech dni spoczywającego w grobie. A Betania była oddalona od Jerozolimy około piętnastu stadiów. I wielu Żydów przybyło przedtem do Marty i Marii, aby je pocieszyć po utracie brata. Kiedy więc Marta dowiedziała się, że Jezus nadchodzi, wyszła Mu na spotkanie. Maria zaś siedziała w domu. Marta więc rzekła do Jezusa: "Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga". Rzekł do niej Jezus: "Brat twój zmartwychwstanie". Marta Mu odrzekła: "Wiem, że powstanie z martwych w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym". Powiedział do niej Jezus: "Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, to choćby umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?" Odpowiedziała Mu: "Tak, Panie! Ja mocno wierzę, że Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat". Gdy to powiedziała, odeszła i przywołała ukradkiem swoją siostrę, mówiąc: "Nauczyciel tu jest i woła cię". Skoro zaś tamta to usłyszała, wstała szybko i udała się do Niego. Jezus zaś nie przybył jeszcze do wsi, lecz był wciąż w tym miejscu, gdzie Marta wyszła Mu na spotkanie. Żydzi, którzy byli z nią w domu i pocieszali ją, widząc, że Maria szybko wstała i wyszła, udali się za nią, przekonani, że idzie do grobu, aby tam płakać. A gdy Maria przyszła na miejsce, gdzie był Jezus, ujrzawszy Go, padła Mu do nóg i rzekła do Niego: "Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł". Gdy więc Jezus zobaczył ją płaczącą i płaczących Żydów, którzy razem z nią przyszli, wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał: "Gdzie go położyliście?" Odpowiedzieli Mu: "Panie, chodź i zobacz!" Jezus zapłakał. Żydzi więc mówili: "Oto jak go miłował!" Niektórzy zaś z nich powiedzieli: "Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on nie umarł?" A Jezus, ponownie okazując głębokie wzruszenie, przyszedł do grobu. Była to pieczara, a na niej spoczywał kamień. Jezus powiedział: "Usuńcie kamień!" Siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego: "Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie". Jezus rzekł do niej: "Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?" Usunięto więc kamień. Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: "Ojcze, dziękuję Ci, że Mnie wysłuchałeś. Ja wiedziałem, że Mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie tłum to powiedziałem, aby uwierzyli, że Ty Mnie posłałeś". To powiedziawszy, zawołał donośnym głosem: "Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!" I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce przewiązane opaskami, a twarz jego była owinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: "Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić". Wielu zatem spośród Żydów przybyłych do Marii, ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego.

   Piąta Niedziela Wielkiego Postu zabiera nas do Betanii, która była szczególnym miejscem dla Chrystusa. Jezus jako prawdziwy człowiek i Bóg, miał własnych przyjaciół i tych ludzi, którzy byli dla niego przyjaźni. Jednym z tych miejsc była Betania, gdzie żyli jego przyjaciele, Łazarz, Marta i Maria. Według Ewangelii Mateusza było to miejsce, w którym Chrystus został namaszczony przed swoją męką i śmiercią.

Autor Ewangelii, Jan pisze, że ​​Jezus dowiedział się o Jego przyjacielu, który nie żyje. Interesujące jest to, że Syn Boży leczył i wskrzeszał tych ludzi, których nie znali wcześniej. Tym razem Jezus przywrócił do życia swojego przyjaciela Łazarza, którego kochał. To wydarzenie i sytuacja były na wskroś emocjalne. 

Przybycie Jezusa do Betanii było kolejną okazją do objawienia mocy Boga.

 Z pewnością uzdrowienie miało wielkie znaczenie z ludzkiego punktu widzenia, ale czyn Jezusa posiadał naprawdę duchowe znaczenie. Jezus mówi: „Łazarz wstań! Wyjdź.” To jego wołanie oznacza, wstań z fizycznej śmierci, alecz  moim pragnieniem, jest powstastanie z własnych słabości i grzechów, by odrodzić się duchowo.

Musimy mieć świadomość, że Chrystus chciał obudzić Łazarza  z duchowego letargu do prawdziwego życia z Bogiem. To jedno z największych przesłań dzisiejszej Ewangelii. Cała wielkopostna droga jest zaproszeniem Boga, aby odrodzić się duchowo. Jezus wzywa mnie, powstań ze starego życia, porzuć swoje poprzednie przyzwyczajenia i żyj łaską Boga. Jezus mówi, Jestem gotów uczynić cię nowym człowiekiem, wolnym od niegodziwości i grzechów. Potrzebna jest twoja wola; tak, Panie, chcę zerwać z poprzednim życiem i stać się nowym stworzeniem. Jezus Chrystus podkreśla, że ​​nowy lud odrodzi się z wody i Ducha Świętego, poprzez Jego śmierć i zmartwychwstanie. To zaproszenie Chrystusa jest nadal aktualne. Miejcie odwagę, mówi Pan.

Czytając o tej historii, pojawia się pytanie.  Po co Chrystus wskrzesił Łazarza, który musiał umrzeć ponownie. To dobre pytanie, ponieważ on zmarł powtórnie  z powodu konsekwencji grzechu pierworodnego. Życie wszystkich ludzi jest ograniczone w tym ziemskim świecie.

Ale odpowiedź jest ukryta w Jezusie Chrystusie i Jego Zbawieniu. Jak wiemy, jesteśmy włączeni w Jego Śmierć i Zmartwychwstanie przez nasz chrzest. Sytuacja z Jezusem i Łazarzem jest ukierunkowana na Życie Wieczne.

Chrystus mówi: obudź się, wstań z duchowej śmierci do nowego życia w moim Królestwie. Staraj się zmieniać swoje życie poprzez wysiłek duchowy, sięgając po dar nawrócenia i pojednania z Bogiem, podejmuj wysiłki, aby zmienić swoje myślenie i skup się na tym, co najważniejsze w twoim życiu, na wierze i żywej relacji z Bogiem.

Tutaj wszystko jest przemijające, jedynie Jego Królestwo trwa na wieki.

Spróbujmy o tym pomyśleć  teraz i w  zbliżającym się Wielkiem Tygodniu i Wielkanocy. Na pewno ten czas będzie różnił się od innych w przeszłości z powodu wielu okoliczności, z którymi mamy do czynienia. Jezus mówi do Marty: „ Ja Jestem Zmartwychwstaniem i Życiem, ktokolwiek we mnie wierzy, nie umrze na wieki”.

Mistrz woła, podejmij kroki ku duchowemu odrodzeniu, abyś osiągnął życie wieczne, gdy nie króluje śmierć, ale prawdziwe życie w Chrystusie. Amen.