To be free... Być wolnym...

 

Mark 10:17-30

Give everything you own to the poor, and follow me

Jesus was setting out on a journey when a man ran up, knelt before him and put this question to him, ‘Good master, what must I do to inherit eternal life?’ Jesus said to him, ‘Why do you call me good? No one is good but God alone. You know the commandments: You must not kill; You must not commit adultery; You must not steal; You must not bring false witness; You must not defraud; Honour your father and mother.’ And he said to him, ‘Master, I have kept all these from my earliest days.’ Jesus looked steadily at him and loved him, and he said, ‘There is one thing you lack. Go and sell everything you own and give the money to the poor, and you will have treasure in heaven; then come, follow me.’ But his face fell at these words and he went away sad, for he was a man of great wealth.

  Jesus looked round and said to his disciples, ‘How hard it is for those who have riches to enter the kingdom of God!’ The disciples were astounded by these words, but Jesus insisted, ‘My children,’ he said to them ‘how hard it is to enter the kingdom of God! It is easier for a camel to pass through the eye of a needle than for a rich man to enter the kingdom of God.’ They were more astonished than ever. ‘In that case’ they said to one another ‘who can be saved?’ Jesus gazed at them. ‘For men’ he said ‘it is impossible, but not for God: because everything is possible for God.’

  Peter took this up. ‘What about us?’ he asked him. ‘We have left everything and followed you.’ Jesus said, ‘I tell you solemnly, there is no one who has left house, brothers, sisters, father, children or land for my sake and for the sake of the gospel who will not be repaid a hundred times over, houses, brothers, sisters, mothers, children and land – not without persecutions – now in this present time and, in the world to come, eternal life.’

    We are pilgrims on earth, and the whole existence here is temporal. Everything we aim, it has been given to us to serve and to help for us now. God said in the Book of Genesis to Adam and Eve, to make the earth subjected for them. 

 

Reading the Gospel of Mark, with the eyes of the imagination we see a young man asking the Lord, what shall I do to inherit eternal life? He was with pure desire to follow Jesus, to serve him. 

 

Christ responded to him, observe the commandments as the moral values. The problem had started, while Jesus said, sell everything you have, and the money give to the poor. Afterwards, follow me. 

 

And this condition of the Lord was unacceptable, because the richness was about the everything of his life. The material things, possession became the obstacles to leave it, and to come with Master. He puts at stake his salvation for earthy goods.

 

This is typical situation, while a man has become a slave of the world, seeing in richness own safety.

 

The subject of richness is actual for nowadays. We live in a materialistic society, aiming hope and joy into owning. People think, my possession makes me happy, but the reality is different, it happens for a while, and it motivates a man to gain something more and more, running around.

 

Some of them put at the stake of own spiritual life, like the man from the Gospel, putting the goods above the salvation, paying a great price. 

 

Of course, we need money, material goods, to afford for daily life, but this all about is to guarantee me and my family the stability, and to serve to the Lord and my neighbours.

 

Material things, there are about the instrument for life, not the purpose itself. 

 

Otherwise, the aspiration for richness at any cost, it brings problems, frustration, depression, anger and fear.  The material benefits may become a curse of the modern society, making a deep illusion and mental frustration for men. 

 

Peter asked the Lord, and what about us, we have left our families, homes. And Jesus Christ answered, you will get a hundred times more at the end, you will gain eternal life. 

 

This is the answer to us on today, everything I aim, it is now, to follow God, and the possession should be a help and an instrument to gain eternity, without becoming it the main purpose in my life. Amen. 

 

 

(Mk 10, 17-30) 
Gdy Jezus wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, zaczął Go pytać: "Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?" Jezus mu rzekł: "Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę". On Mu odpowiedział: "Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości". Wtedy Jezus spojrzał na niego z miłością i rzekł mu: "Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną". Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości. Wówczas Jezus spojrzał dookoła i rzekł do swoich uczniów: «Jak trudno tym, którzy mają dostatki, wejść do królestwa Bożego». Uczniowie przerazili się Jego słowami, lecz Jezus powtórnie im rzekł: "Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają ufność. Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego". A oni tym bardziej się dziwili i mówili między sobą: "Któż więc może być zbawiony?" Jezus popatrzył na nich i rzekł: "U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe". Wtedy Piotr zaczął mówić do Niego: "Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą". Jezus odpowiedział: "Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci lub pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym".

    Jesteśmy pielgrzymami na ziemi, a całe nasze istnienie tutaj jest doczesne. Wszystko do czego dążymy, zostało nam dane, aby służyć i pomagać nam teraz. Bóg powiedział w Księdze Rodzaju do Adama Ewy, aby czynili sobie ziemię poddaną.

 

Czytając Ewangelię Łukasza, oczami wyobraźni widzimy młodego człowieka, który pyta Pana, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne? Miał czyste pragnienie, aby pójść za Jezusem, aby mu służyć.

 

Chrystus odpowiedział, przestrzegaj przykazań jako wartości moralnych. Problem się zaczął, podczas gdy Jezus powiedział, sprzedaj wszystko, co masz, a pieniądze rozdaj ubogim. Potem chodź ze mną.

 

Ten warunek Pana był nie do przyjęcia, ponieważ bogactwo stanowiło całe jego życie. Rzeczy materialne, posiadanie, stały się przeszkodami, aby je zostawić i pójść za Mistrzem. Stawia on na szali swoje zbawienie dla dóbr ziemskich.

 

To jest typowa sytuacja, gdy człowiek staje się niewolnikiem świata, widząc w bogactwie własne bezpieczeństwo.

 

W tym momencie docieramy do głównego sensu Ewangelii, ten temat bogactwa jest aktualny w dzisiejszych czasach. Żyjemy w materialistycznym społeczeństwie, lokując nadzieję i radość w posiadaniu. Ludzie myślą, że moje dobra czynią mnie szczęśliwym, ale rzeczywistość jest odwrotnie, ​​dzieje się ta, że człowiek „goni” za zdobywaniem czegoś coraz więcej, „biegając w kółko”.

 

Niektórzy z nas stawiają na szali własne życie duchowe, jak człowiek z Ewangelii, kładąc akcent na dobra ponad własne zbawienie, płacąc za to wysoką cenę.

 

Oczywiście, potrzebujemy pieniędzy, materialnej własności, aby móc sobie zapewnić codzienne życie, to jest troska o sobie i moją rodzinę, w międzyczasie za pomocą materialnej stabilizacji, mogę służyć Bogu i moim bliźnim.

 

Rzeczy materialne są narzędziem do życia, a nie celem samym w sobie.

 

W przeciwnym razie dążenie do bogactwa za wszelką cenę przynosi problemy, frustrację, depresję, gniew i strach. Korzyści materialne mogą stać się przekleństwem współczesnego społeczeństwa, czyniąc głęboką iluzję i frustrację psychiczną ludzi.

 

Piotr zapytał Pana, a co z nami, opuściliśmy nasze rodziny, domy. Jezus Chrystus był bardzo konkretny odpowiadając na to pytanie, otrzymacie sto razy więcej, zdobywając życie wieczne.

 

Wszystko do czego dążę teraz, ma mi pomagać w podążaniu za Bogiem, a posiadanie powinno być pomocą i narzędziem do zdobycia wieczności, nie  a stając się głównym celem w moim życiu. Amen.

The bond of marriage... Przymierze małżeńskie...

 

Mark 10:2-16

What God has united, man must not divide

Some Pharisees approached Jesus and asked, ‘Is it against the law for a man to divorce his wife?’ They were testing him. He answered them, ‘What did Moses command you?’ ‘Moses allowed us’ they said ‘to draw up a writ of dismissal and so to divorce.’ Then Jesus said to them, ‘It was because you were so unteachable that he wrote this commandment for you. But from the beginning of creation God made them male and female. This is why a man must leave father and mother, and the two become one body. They are no longer two, therefore, but one body. So then, what God has united, man must not divide.’ Back in the house the disciples questioned him again about this, and he said to them, ‘The man who divorces his wife and marries another is guilty of adultery against her. And if a woman divorces her husband and marries another she is guilty of adultery too.’

  People were bringing little children to him, for him to touch them. The disciples turned them away, but when Jesus saw this he was indignant and said to them, ‘Let the little children come to me; do not stop them; for it is to such as these that the kingdom of God belongs. I tell you solemnly, anyone who does not welcome the kingdom of God like a little child will never enter it.’ Then he put his arms round them, laid his hands on them and gave them his blessing.

    The debate in the Gospel, which was not just toward Jesus, had caused an important subject of the Christian morality. Some people, who had not pure intention, wanting to catch The Lord in a trap, they came to him asking, is it legal to divorce the wife, as Moses prescribed?

 

The main aim of the talk of Jesus was about the durability of marriage, as the fist plan of God toward man. 

 

The Jewish tradition was changed trough out the centuries, and The Lord said, from the beginning the bond of marriage had been unattachable. 

 

The conversation of Jesus with his opponents finds the place in the public debate today, because we have seen the deepen problem of crisis of the sacrament of marriage. 

 

One of the greatest painful thing is, while the spouse does not fight for marriage, being indifference to the other spouse. Some people insist, the husband or wife, might be changed, like a thing, because of a need of the new experience. 

 

Of course, I do not want to judge, every situation is different and unique. So often the marriage is so painful, those people cannot stay together for the sake of safety. 

 

Jesus Christ emphasises, the institution of the sacrament of marriage does come from God, it is not a human unity. God is with the spouses, he never losses them, he has promised on the wedding day, I’ll be with always, my grace wants to work with you. If you have a difficult moment and want to fight for your sacramental community, ask for help. 

 

Today have the reality we deal with; it is about the lack of the responsibility for word. We think, I may change my word, promise, vows any time for my conformability. A man breaks the word, which was given before God, being thinking I am free of something, what I have promised to God.

 

The Christian marriage is not being together and the closeness only, but something more, this is about the dignity of man. The sacramental bond makes the spouse valuable in the sight of each other, that I want to be with a husband, wife, because of my respect to him or her. Every person in marriage is about the subject not object. 

 

Let us pray for holiness and consistence of marriage, and for young people for carriage, to make decision of being in this sacramental state of love with God and with each other. Amen. 

(Mk 10, 2-16) 
Faryzeusze przystąpili do Jezusa, a chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. Odpowiadając, zapytał ich: "Co wam przykazał Mojżesz?" Oni rzekli: "Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić". Wówczas Jezus rzekł do nich: "Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co więc Bóg złączył, tego niech człowiek nie rozdziela". W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: "Kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia względem niej cudzołóstwo. I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo". Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego. A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego". I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.

    Debata mająca miejsce w Ewangelii, wywołała ważny temat moralności chrześcijańskiej. Niektórzy ludzie, którzy nie mieli czystych intencji, chcąc złapać Pana w pułapkę, przyszli do Niego z pytaniem, czy rozwód z żoną jest legalny, jak nakazał Mojżesz?

 

Głównym celem przemówienia Jezusa była trwałość małżeństwa jako pierwotnego plan Boga wobec człowieka.

 

Tradycja żydowska zmieniała się przez wieki, a Pan powiedział, że od początku więź małżeńska była nierozerwalna.

 

Rozmowa Jezusa z jego przeciwnikami znajduje miejsce w dzisiejszej debacie publicznej, ponieważ widzimy pogłębiający się problem kryzysu sakramentu małżeństwa.

 

Jedną z najbardziej bolesnych rzeczy jest to, gdy małżonek nie walczy o małżeństwo, jest obojętny wobec drugiego współmałżonka. Niektórzy twierdzą, że mąż lub żona mogą łamać przymierze małżeńskie, wybierając inną osobę, jak jakiś przedmiot, w wyniku potrzeby nowego doświadczenia.

 

Oczywiście, nie chcę osądzać, każda sytuacja jest inna i wyjątkowa. Tak często małżeństwo jest bolesne i dysfunkcyjne, że ci ludzie nie mogą pozostać razem dla wspólnego bezpieczeństwa.

 

Jezus Chrystus podkreśla, że ​​instytucja sakramentu małżeństwa pochodzi od Boga, nie jest to jedność ludzka. Bóg jest z małżonkami, nigdy ich nie zostawia, obiecał im to w dniu ślubu, że będzie z nimi zawsze. Moja łaska chce z wami pracować, mówi Pan. Jeśli macie trudny moment i chcecie walczyć o waszą wspólnotę sakramentalną, poproście o pomoc.

 

Dzisiaj mamy rzeczywistość, z którą mamy często do czynienia; to brak odpowiedzialności za słowo. Myślimy, że ja mogę zmienić moje słowo, obietnicę, śluby w każdej chwili dla mojej wygody. Człowiek łamie słowo, które zostało dane Bogu, myśląc, że jestem wolny od czegoś, co Jemu obiecał.

 

Chrześcijańskie małżeństwo to nie tylko bycie razem i bliskość, ale coś więcej, chodzi o godność człowieka. Sakramentalna więź sprawia, że ​​współmałżonkowie są wartościowy ze wzajemnością, że chcę być z mężem, żoną, ze względu na mój szacunek do niego lub niej. Każda osoba w małżeństwie jest podmiotem, a nie przedmiotem.

 

Módlmy się o świętość i spójność małżeństwa, i za młodych o podjęcie decyzji wejścia w sakramentalny stan miłości z Bogiem i z sobą nawzajem. Amen.

Many of us... Jest nas wielu...

 

Mark 9:38-43,​45,​47-48

Do not stop anyone from working a miracle in my name

John said to Jesus, ‘Master, we saw a man who is not one of us casting out devils in your name; and because he was not one of us we tried to stop him.’ But Jesus said, ‘You must not stop him: no one who works a miracle in my name is likely to speak evil of me. Anyone who is not against us is for us.

  ‘If anyone gives you a cup of water to drink just because you belong to Christ, then I tell you solemnly, he will most certainly not lose his reward.

  ‘But anyone who is an obstacle to bring down one of these little ones who have faith, would be better thrown into the sea with a great millstone round his neck. And if your hand should cause you to sin, cut it off; it is better for you to enter into life crippled, than to have two hands and go to hell, into the fire that cannot be put out. And if your foot should cause you to sin, cut it off; it is better for you to enter into life lame, than to have two feet and be thrown into hell. And if your eye should cause you to sin, tear it out; it is better for you to enter into the kingdom of God with one eye, than to have two eyes and be thrown into hell where their worm does not die nor their fire go out.’

    Reading the today’s God’s words, especially the first reading and the Gospel, we may notice the spiritual jealousy of some people about Moses and Jesus. The first situation is about the prophesy of the two men, who were called by God to proclaim his words, and the disciples of Moses said to him, stop them, because you are the chosen one, not them. 

The second situation was to happen, when the Apostles said to Jesus, we saw someone, who casts out the devils in your name. Forbid him because he is not with us, they said. The answer of Jesus is clear, whoever does the miracle in my name, he is not against us. The Apostles were jealous about their Master, having thought, we are the chosen ones by God, and the only power of God belongs to us. 

 

The liturgy of the word makes us aware before the trap, that everything is reserved for me, and my kind of the relationship and faith to God is the only one. 

 

 Let look at the Cross, and the hands of Christ, which were stretched on it, because he died for everyone. My brother and sister have the same right to get God and his grace. We are different, and our otherhood makes a richness in the Church of Jesus Christ. In one community, there are different charismas and ways to God. The teaching of the Lord and the Church is the same, but the ways and spirituality to get the real relationship to God, are many, as many we are. 

 

The jealousy puts the wall, which does not allow to rejoice of something, what is happening good in Church, and it does not come from me. So often I can think that only I am able to do goodness, no one else.  

 

The community of Jesus Christ is the unity, not loneliness, this is the variety of languages, cultures, and mentalities. We are different, professing the same Jesus Christ. My brother and sister build the same Church, however in different way, but this is our richness, which should not cause any jealousy but the power of the unity. Amen. 

 

Apostoł Jan rzekł do Jezusa: "Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami". Lecz Jezus odrzekł: "Przestańcie zabraniać mu, bo nikt, kto uczyni cud w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami. Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody. A kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu lepiej byłoby kamień młyński uwiązać u szyi i wrzucić go w morze. Jeśli zatem twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie ginie i ogień nie gaśnie".

    Czytając dzisiejsze słowa Boga, zwłaszcza pierwsze czytanie i Ewangelię, możemy zauważyć duchową zazdrość niektórych ludzi o Mojżesza i Jezusa. Pierwsza sytuacja dotyczy proroctwa dwóch mężczyzn, którzy zostali powołani przez Boga, aby głosić Jego słowa, a uczniowie Mojżesza powiedzieli: powstrzymaj ich, ponieważ ty jesteś wybranym, a nie oni.

Druga sytuacja miała miejsce, gdy Apostołowie powiedzieli Jezusowi: widzieliśmy kogoś, kto w Twoim imieniu wypędza demony. Zabroń mu, ponieważ nie jest z nami. Odpowiedź Jezusa jest jasna: ktokolwiek czyni cuda w moim imieniu, nie jest przeciwko nam. Apostołowie byli zazdrośni o swojego Mistrza, myśląc, że są wybranymi przez Boga i jedyna moc Boża należy do nas.

 

Liturgia słowa uświadamia nam o pułapce, że wszystko jest zarezerwowane dla mnie, a mój rodzaj relacji i wiary do Boga jest jedyny.

 

Spójrzmy na Krzyż i ręce Chrystusa, która została na nim rozciągnięta, bo On umarł za wszystkich. Mój brat i siostra mają takie samo prawo do bliskości Boga i Jego łaski. Jesteśmy różni, a nasza inność stanowi bogactwo w Kościele Jezusa Chrystusa. W jednej wspólnocie istnieją różne charyzmaty i drogi do Boga. Nauka Pana i Kościoła jest taka sama, ale dróg i duchowości do uzyskania prawdziwej relacji z Bogiem jest wiele, tak jak wielu jest nas.

 

Zazdrość stawia mur, który nie pozwala cieszyć się z czegoś, co dzieje się dobrego w Kościele, a nie pochodzi ode mnie. Tak często mogę postawić mur, że tylko ja mogę czynić dobro, nikt inny.

 

Wspólnota Jezusa Chrystusa to jedność, a nie samotność, to różnorodność języków, kultur i mentalności. Jesteśmy różni, wyznając tego samego Jezusa Chrystusa. Mój brat i siostra budują ten sam Kościół, jednak w różny sposób, i to jest nasze bogactwo, które nie powinno powodować żadnej zazdrości, ale tworzyć siłę jedności. Amen.

My place in Church... Moje miejsce w Kościele...

 

Mark 9:30-37

Anyone who welcomes one of these little children in my name welcomes me

Jesus and his disciples made their way through Galilee; and he did not want anyone to know, because he was instructing his disciples; he was telling them, ‘The Son of Man will be delivered into the hands of men; they will put him to death; and three days after he has been put to death he will rise again.’ But they did not understand what he said and were afraid to ask him.

  They came to Capernaum, and when he was in the house he asked them, ‘What were you arguing about on the road?’ They said nothing because they had been arguing which of them was the greatest. So he sat down, called the Twelve to him and said, ‘If anyone wants to be first, he must make himself last of all and servant of all.’ He then took a little child, set him in front of them, put his arms round him, and said to them, ‘Anyone who welcomes one of these little children in my name, welcomes me; and anyone who welcomes me welcomes not me but the one who sent me.’

    The words of Jesus Christ must have raised the astonishment in the Apostles, while the Lord marks his mission, to go to Jerusalem to be killed for the Salvation of the world. Lack of understanding cased the embarrassment in their hearts, because they expected the almightiness and honour of Jesus, as the King of everything. 

They were thinking in a way, God has come to rule over the world with power, without any weakness, and Jesus said to them, I am going to suffer. 

 

 

This confusing thinking of the Apostles led them into another problem and question, who is the most important within us? The situation has become an attitude of pride, who is first? And another amazing answer of Christ. If you want to be first, you need to be the last one and the server of everyone. 

 

The answer of Jesus causes the question for me, what about my place in Church? What do I expect from the community of believers? This is about the career, to be important in the sight of people, because I may be trustworthy to others?

 

Yes, I can use my place in Church as a space of honour and privilege, but the Lord says, the greatest joy is to give not to get. The work of the Christianity is built on service, ministry, not on career and success. Otherwise, we are not different, following the way of this world. 

 

Jesus Christ gives an example of a child. A small person needs safety and the closeness of parents. Let make our communities as the place of being saved and close to each other through our service and ministry. Amen. 

 

 

(Mk 9, 30-37) 

Jezus i Jego uczniowie przemierzali Galileę, On jednak nie chciał, żeby ktoś o tym wiedział. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: "Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity, po trzech dniach zmartwychwstanie". Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać. Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był już w domu, zapytał ich: "O czym to rozprawialiście w drodze?" Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy. On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: "Jeśli ktoś chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich". Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: "Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał".

    Słowa Jezusa Chrystusa wzbudziły zdumienie w Apostołach, podczas gdy Pan zaznacza swoją misję, aby udać się do Jerozolimy, by zostać zabitym dla zbawienia świata. Brak zrozumienia spowodował zakłopotanie w ich sercach, ponieważ oczekiwali wszechmocy i czci Jezusa, jako Króla wszystkiego.

Myśleli w pewien sposób, że Bóg przyszedł, aby rządzić światem z mocą, bez żadnej słabości, a Jezus powiedział im, że będę cierpiał.

 

To mylące myślenie Apostołów doprowadziło ich do kolejnego problemu i pytania, kto jest najważniejszy z nas? Sytuacja stała się postawą do pychy, kto jest pierwszy? I tu kolejna zdumiewająca odpowiedź Chrystusa. Jeśli chcesz być pierwszy, musisz być ostatnim i służyć wszystkim.

 

Odpowiedź Jezusa wywołuje u mnie pytanie, jakie jest moje miejsce w Kościele? Czego oczekuję od wspólnoty wierzących? Czy chodzi o karierę, bycie ważnym w oczach ludzi, ponieważ mogę być godny zaufania dla innych?

 

Tak, mogę wykorzystać swoje miejsce w Kościele jako przestrzeń honoru i przywileju, ale Pan mówi, że największą radością jest dawanie, a nie otrzymywanie. Praca chrześcijaństwa opiera się na służbie, posłudze, a nie na karierze i sukcesie. W przeciwnym razie nie jesteśmy inni, podążając drogą tego świata.

 

Jezus Chrystus daje nam przykład dziecka. Mała osoba potrzebuje bezpieczeństwa i bliskości rodziców. Uczyńmy nasze wspólnoty miejscem bycia bezpiecznym i bliskości dla siebie nawzajem poprzez naszą służbę i posługę. Amen.

The Cross... Krzyż...

 

Mark 8:27-35

The Son of Man is destined to suffer grievously

Jesus and his disciples left for the villages round Caesarea Philippi. On the way he put this question to his disciples, ‘Who do people say I am?’ And they told him. ‘John the Baptist,’ they said ‘others Elijah; others again, one of the prophets.’ ‘But you,’ he asked ‘who do you say I am?’ Peter spoke up and said to him, ‘You are the Christ.’ And he gave them strict orders not to tell anyone about him.

  And he began to teach them that the Son of Man was destined to suffer grievously, to be rejected by the elders and the chief priests and the scribes, and to be put to death, and after three days to rise again; and he said all this quite openly. Then, taking him aside, Peter started to remonstrate with him. But, turning and seeing his disciples, he rebuked Peter and said to him, ‘Get behind me, Satan! Because the way you think is not God’s way but man’s.’

  He called the people and his disciples to him and said, ‘If anyone wants to be a follower of mine, let him renounce himself and take up his cross and follow me. For anyone who wants to save his life will lose it; but anyone who loses his life for my sake, and for the sake of the gospel, will save it.’

This weekend we focus on the Cross, while we commemorate the sign of our Salvation. Yesterday, the Church celebrated the feast of the Exaltation of the Cross, and today the memorial of Our Lady of Sorrows. 

 

The vision of the cross makes some emotions, especially those, which are negative and difficult, for nobody wants to experience of suffering, to be ill, or to endure the humiliation.

 

Generally, we omit the sad feelings, to avoid the frustrations and the loneliness of suffering.

 

 

But the cross and challenges may be a chance for me, I cannot stop the difficult confrontation, we are not able to avoid the illness, wars, some ways of poverty. Nobody can make this world as a paradise, however the different ideology kept on trying to do that. 

 

The difficulties and the struggle put a light on a different perspective, I cannot get heaven on earth, so I would like, but through the acceptation of the sad moments of life, I may see wider on my life.

 

The cross is definitely the sign of victory, not here and now, but in future. As we know, these two boards of the wood are the way to Redemption. Jesus died and was risen, defeating death, and opening the gate of heaven. Saint Paul writes in his letter, that we cannot compare the suffering with the glory of the Resurrection, we suffer awhile, but the eternity is full of peace, freed of the physical, mental and the spiritual experience. 

 

And one thing yet, experiencing the difficulties I may dignify my own life, it seems to be naïve and untrue, but many people have experienced, their life has become better trough the struggle of suffering.

 

We adore your and mine cross Jesus, by it you have redeemed the world. Amen. 

 

 

(Mk 8, 27-35) 
Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: "Za kogo uważają Mnie ludzie?" Oni Mu odpowiedzieli: "Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków". On ich zapytał: "A wy za kogo Mnie uważacie?" Odpowiedział Mu Piotr: "Ty jesteś Mesjasz". Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili. I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy wiele musi wycierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że zostanie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa. Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: "Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku". Potem przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: "Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je".

W ten weekend skupiamy się na Krzyżu, upamiętniając znak naszego Zbawienia. Wczoraj Kościół obchodził Podwyższenie Krzyża, a dziś wspomnienie Matki Bożej Bolesnej.

 

Wizja krzyża wywołuje pewne emocje, zwłaszcza te negatywne i trudne, ponieważ nikt nie chce doświadczać cierpienia, być chorym lub znosić upokorzenia.

 

Na ogół pomijamy smutne uczucia, aby uniknąć frustracji i samotności cierpienia.

 

Ale krzyż i wyzwania mogą być dla mnie szansą. Nie mogę powstrzymać trudnej konfrontacji z cierpieniem, nie jesteśmy w stanie uniknąć choroby, wojen, pewnych form ubóstwa. Nikt nie może uczynić tego świata rajem, jednakże różne ideologie nieustannie próbują to zrobić.

 

Trudności i zmagania rzucają światło na inną perspektywę, nie mogę uczynić nieba na ziemi, ale przez akceptację smutnych chwil życia, mogę spojrzeć szerzej na moje życie.

 

Krzyż jest zdecydowanie znakiem zwycięstwa, nie tu i teraz, ale w przyszłości. Jak wiemy, te dwie belki drewna są drogą do odkupienia. Jezus umarł i zmartwychwstał, pokonując śmierć i otwierając bramę nieba. Święty Paweł pisze w swoim liście, że nie możemy porównywać cierpienia z chwałą Zmartwychwstania, cierpimy przez chwilę, ale wieczność jest pełna pokoju, wolna od cierpienia fizycznego, psychicznego i duchowego.

 

I jeszcze jedno, doświadczając trudności mogę uszlachetnić własne życie, wydaje się to naiwne i nieprawdziwe, ale wielu ludzi tego doświadczyło, ich życie stało się lepsze dzięki podjęciu cierpienia.

 

Uwielbiamy Twój i mój krzyż Jezu, przez który odkupiłeś świat. Amen.

To meditate the God's grace... Rozważać Dobroć Boga...

Mark 7:31-37

'He makes the deaf hear and the dumb speak'

Returning from the district of Tyre, Jesus went by way of Sidon towards the Sea of Galilee, right through the Decapolis region. And they brought him a deaf man who had an impediment in his speech; and they asked him to lay his hand on him. He took him aside in private, away from the crowd, put his fingers into the man’s ears and touched his tongue with spittle. Then looking up to heaven he sighed; and he said to him, ‘Ephphatha’, that is, ‘Be opened.’ And his ears were opened, and the ligament of his tongue was loosened and he spoke clearly. And Jesus ordered them to tell no one about it, but the more he insisted, the more widely they published it. Their admiration was unbounded. ‘He has done all things well,’ they said ‘he makes the deaf hear and the dumb speak.’ 

The Gospel of Mark reports the meeting of Jesus with a deaf man, who came to him to ask for the grace of health. 

 

That man was devoid of hearing, which is so important for us, to communicate to each other. The act of healing made him a fully worthy man, who could function in the society. 

 

What happened later, the Lord said; go and keep for yourself of what has been done in your life. Go and meditate and glorify God in your heart, in silence. Unfortunately, the man did not use the chance to do that. Immediately, he was to announce to everyone about his healing. 

 

Meditating this fragment of the Gospel, it worthy to stop and think about it. I suppose, we have had the same situation in our life, been granted of God’s grace. The question is, how often I kept it in my heart, to glorify Jesus Christ, to do a prayer of worship? Was my soul full of gratitude to God, first. Or I have done a lot of noise among me, to gain the attention, that I am so great, and God is so close to me. So often, this kind of attitude has become a way of being pride.

 

Some people, who were granted by the Lord, they exercised themselves in humility, meditating the great works of God in them. This situation was a good opportunity to be humbler, no to make a noise around. 

 

Jesus Christ is calling is, may the way of secret and silence make you meeker. Amen. 

 

 

(Mk 7, 31-37) 
Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu. Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok, z dala od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: "Effatha", to znaczy: Otwórz się. Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić. Jezus przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali. I przepełnieni zdumieniem mówili: "Dobrze wszystko uczynił. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę".

Ewangelia Marka opowiada o spotkaniu Jezusa z głuchym człowiekiem, który przyszedł do Niego, aby prosić o łaskę zdrowia.

 

Ten człowiek był pozbawiony słuchu, co jest dla nas tak ważne, aby móc się ze sobą komunikować. Akt uzdrowienia uczynił go w pełni godnym człowiekiem, który mógł funkcjonować w społeczeństwie.

 

Co wydarzyło się później, Pan powiedział; idź i zachowaj dla siebie to, co zostało uczynione w twoim życiu. Idź, rozważaj i uwielbiaj Boga w swoim sercu, w ciszy. Niestety, człowiek ten nie wykorzystał okazji, aby to zrobić. Natychmiast miał ogłosić wszystkim o swoim uzdrowieniu.

 

Rozważając ten fragment Ewangelii, warto się zatrzymać i pomyśleć o nim. Przypuszczam, że mieliśmy podobną sytuację w naszym życiu, otrzymaliśmy łaskę Bożą. Pytanie brzmi, jak często zachowywałem ją w swoim sercu, aby uwielbiać Jezusa Chrystusa, aby odmawiać modlitwę uwielbienia? Czy moja dusza była pełna wdzięczności Bogu, najpierw? Albo zrobiłem wiele hałasu pośród siebie, aby zwrócić na siebie uwagę, że jestem tak wielki, I Bóg jest tak blisko mnie. Tak często, ten rodzaj postawy stał się sposobem na bycie dumnym i samouwielbionym.

 

Niektórzy ludzie, którym Pan dał łaskę, ćwiczyli się w pokorze, rozważając wielkie dzieła Boże w sercu. Ta sytuacja była dobrą okazją, aby być pokorniejszym, by nie robić hałasu wokół.

 

Jezus Chrystus wzywa, niech droga ciszy uczyni cię pokorniejszym. Amen.

The purity of soul... Czytość duszy...

 

Mark 7:1-8,​14-15,​21-23

You put aside the commandment of God, to cling to human traditions

The Pharisees and some of the scribes who had come from Jerusalem gathered round Jesus, and they noticed that some of his disciples were eating with unclean hands, that is, without washing them. For the Pharisees, and the Jews in general, follow the tradition of the elders and never eat without washing their arms as far as the elbow; and on returning from the market place they never eat without first sprinkling themselves. There are also many other observances which have been handed down to them concerning the washing of cups and pots and bronze dishes. So these Pharisees and scribes asked him, ‘Why do your disciples not respect the tradition of the elders but eat their food with unclean hands?’ He answered, ‘It was of you hypocrites that Isaiah so rightly prophesied in this passage of scripture:

This people honours me only with lip-service,

while their hearts are far from me.

The worship they offer me is worthless,

the doctrines they teach are only human regulations.

You put aside the commandment of God to cling to human traditions.’ He called the people to him again and said, ‘Listen to me, all of you, and understand. Nothing that goes into a man from outside can make him unclean; it is the things that come out of a man that make him unclean. For it is from within, from men’s hearts, that evil intentions emerge: fornication, theft, murder, adultery, avarice, malice, deceit, indecency, envy, slander, pride, folly. All these evil things come from within and make a man unclean.’

    The Gospel according to Mark reports on the confrontation between Jesus and the Pharisees, those who charged Christ for losing tradition of the Elderly of Israel. During the conversation appears quite interesting conclusion of Jesus, you the chieves of Jews, you cling a lot of human regulation and reject the God’s commencements.   The purity of body, it is more reverent for you then the purity of heart. 

 

Jesus says, from the bottom of heart are taking all bad thought and deed of man.  

 

The teaching of Christ makes us aware, the central place of my decision and doing so, it is my spirit and mind, as the centre of freedom and human will. 

 

Last Sunday I pointed out the desire of God in us. Every human existence needs God, because we have been created to the image and likeness of him. Even more, trough the sacrament of baptism, you are the Temple of the Holy Trinity, and using the IT language, our soul and mind is programmed by God. We have the seal of God. 

 

Nature never likes emptiness, if God is there, all things are made in him. If there is not God, there is the ruling of instinct and non-limited desires. 

 

We are not supine men, controlling by God, but free people, who have free will and the recognition of mind. Our thoughts or deeds are the final fruits of my will. Where is not the healthy and living faith and the relationship to God, there is a place of some superstition, and the irrelevant practises, which takes place of Christian morality and commandments. This attitude has become idles, like the law of clean cup and dishes of the Pharisees.  Those people believe more in illusion of faith (to be superstition), that in the living God and his teaching. 

 

The catechize of Jesus teaches us about the responsibility about our decision. You are not determinate people, pushing to something, and out of my will. 

 

Today in this Gospel, we are invited to care of our sight, thoughts, and decision, because all these things, as I said, does have influences on my reactions and acts, in daily life. Today, it is very difficult, being bombarded by many adverts, unappropriated stuff, which is working in us. We are the unity of Body, soul, and psychology. Mind is like a sponge absorbing all instincts of sight, words, and imagination, which are pushing us to work. 

 

 Let us pray today for the purity of thoughts, sights, and desire, to be able to be resistant to everything, what makes me impure, and let follow God’s way. Amen.

Mk 7, 1-8a. 14-15. 21-23 
U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nieobmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych. Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: "Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?" Odpowiedział im: "Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji". Potem przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego: "Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym".

    Ewangelia według Marka opisuje konfrontację Jezusa z faryzeuszami, którzy oskarżali Chrystusa o zatracenie tradycji Starszych Izraela. W trakcie rozmowy pojawia się dość ciekawa konkluzja Jezusa, wy, wodzowie Żydów, trzymacie się wielu ludzkich przepisów i odrzucacie zamysły Boże. Czystość ciała jest dla ciebie większą czcią niż czystość serca.

 

Jezus mówi, że z głębi serca należy usuwać wszelkie złe myśli i uczynki człowieka.

 

Nauczanie Chrystusa uświadamia nam, że centralnym miejscem mojej decyzji jest mój duch i umysł, jako ośrodek wolności i ludzkiej woli.

 

W ostatnią niedzielę ukazałem pragnienie Boga w nas. Każde istnienie ludzkie potrzebuje Boga, ponieważ zostaliśmy stworzeni na Jego obraz i podobieństwo. Co więcej, poprzez sakrament chrztu jesteście Świątynią Trójcy Świętej, a posługując się językiem IT, nasza dusza i umysł są programowane przez Boga. Mamy niezatary znak Boga w nas.

 

Natura nigdy nie lubi pustki, jeśli jest Bóg, wszystko w Nim się dzieje. Jeśli nie ma Boga, panuje instynkt i nieograniczone pragnienia.

 

Nie jesteśmy bezwolnymi ludźmi, kontrolowanymi przez Boga, ale istotami wolnymi, którzy mają wolną wolę i władzę umysłu. Nasze myśli i czyny są ostatecznymi owocami mojej woli. Tam, gdzie nie ma zdrowej i żywej wiary oraz relacji z Bogiem, jest miejsce na pewne przesądy i nieistotne praktyki, które zastępują chrześcijańską moralność i przykazania. Taka postawa staje się bezczynna, podobnie jak prawo faryzeuszy dotyczące czystych naczyń. Ci ludzie bardziej wierzą w iluzję wiary (będącą przesądem), niż w żywego Boga i Jego naukę.

 

Katechizacja Jezusa uczy nas odpowiedzialności za nasze decyzje. Nie jesteście zniewolonymi ludźmi, dążącymi do czegoś, wbrew mojej woli.

 

Dziś poprzez dzisiejszą Ewangelię jesteśmy zaproszeni, abyśmy dbali o nasz wzrok, myśli i decyzje, ponieważ to wszystko, jak powiedziałem, ma wpływ na moje reakcje i działania w codziennym życiu. Jest to bardzo trudne, bombardowani wieloma reklamami, nieprzyzwoitymi rzeczami, wpływają na nas. Jesteśmy jednością ciała, duszy i psychiki. Umysł jest jak gąbka wchłaniająca wszelkie oddziaływania wzroku, słów i wyobraźni, które popychają nas do podejmowania róznych decyzji.

 Módlmy się dzisiaj o czystość myśli, wzroku i pragnień, abyśmy mogli przeciwstawić się wszystkiemu, co  możec czynić nas nieczystym, i podążajmy drogą Bożą. Amen. 

Lord, who shall we go to?... Panie, do kogo pójdziemy?

 

John 6:60-69

Who shall we go to? You are the Holy One of God

After hearing his doctrine many of the followers of Jesus said, ‘This is intolerable language. How could anyone accept it?’ Jesus was aware that his followers were complaining about it and said, ‘Does this upset you? What if you should see the Son of Man ascend to where he was before?

‘It is the spirit that gives life,

the flesh has nothing to offer.

The words I have spoken to you are spirit

and they are life.

‘But there are some of you who do not believe.’ For Jesus knew from the outset those who did not believe, and who it was that would betray him. He went on, ‘This is why I told you that no one could come to me unless the Father allows him.’ After this, many of his disciples left him and stopped going with him.

  Then Jesus said to the Twelve, ‘What about you, do you want to go away too?’ Simon Peter answered, ‘Lord, who shall we go to? You have the message of eternal life, and we believe; we know that you are the Holy One of God.’

    Every day, waking up, we face with some challenges, decision, which should be made.  My life is like a sequence of choice. 

 

One of the most dilemmas is about, how can I make it my life. Which direction should I choose, on what foundation shall build my existence? 

 

Before that question stood the people listening Jesus and his Eucharistic speech. The words of the Lord were the indication and answer for them, where they may find a joy and satisfaction for own life. 

 

Unfortunately, the proposal of Christ was above of their understanding, and the talk occurred intolerable for them. They left Christ, remaining without peace and the fulfilment of life. 

 

Today we try to create our life in many ways, because we stand before the same question, how can make my life happy and fulfilled?

 

 

The answer we can find in the Gospel, Jesus says, the spirit gives life, the body can offer nothing. 

 

The spirit may be satisfied by God only, every deep desire comes from him, and he can give the real sense of my life. 

 

Jesus Christ warns us, the way of building on flesh, it leads to nowhere, so often to the interim joy and satisfaction, leaving the sadness and disappointment afterwards. 

 

The only God can make us the valuable person, through his presence in me, if I allow him to work in my heart. 

 

There are not shortcuts in human life, to be able to feel, that my life is beautiful and full of God. 

 

St. Ignatius Loyola, a Spanish saint and the founder of the Jesuits Convent, he expressed own experience. After he was injured during a battle, he had a lot of time to read. His desire was to read the book on knights and wars. But at the meantime, he reached the books about the saints and Christ. The difference was, the book of wars gave him a short pleasure, and the books of the Christianity made his heart joyful and looking for Christ. 

 

These other books led him to be converted to the Lord, becoming a giant of faith. 

 

The words of Christ, the Holy Eucharist can fulfill our heart with joy, and give the “name” to us, as the children of God, and rid the human emptiness. Amen.

(J 6, 55. 60-69) 
W synagodze w Kafarnaum Jezus powiedział: "Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem". A wielu spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, mówiło: "Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?" Jezus jednak, świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: "To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był przedtem? To Duch daje życie; ciało na nic się nie zda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą". Jezus bowiem od początku wiedział, którzy nie wierzą, i kto ma Go wydać. Rzekł więc: "Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli nie zostało mu to dane przez Ojca". Od tego czasu wielu uczniów Jego odeszło i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: "Czyż i wy chcecie odejść?" Odpowiedział Mu Szymon Piotr: "Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Świętym Bożym".

    Codziennie, budząc się, stajemy przed pewnymi wyzwaniami, decyzjami, które należy podjąć. Moje życie jest jak ciąg wyborów.

 

Jednym z największych dylematów jest to, jak mogę przeżyć swoje życie. W jakim kierunku mam podążać, na jakim fundamencie zbudować moje istnienie?

 

Przed tym pytaniem stali ludzie słuchający Jezusa. Słowa Pana były dla nich wskazówką i odpowiedzią, gdzie mogą znaleźć radość i zadowolenie z własnego życia.

 

Niestety, propozycja Chrystusa była ponad ich zrozumieniem, a rozmowa okazała się dla nich nie do zniesienia. Opuścili Chrystusa, pozostając bez pokoju i spełnienia życia.

 

Dzisiaj próbujemy tworzyć nasze życie na wiele sposobów, ponieważ stajemy przed tym samym pytaniem, jak uczynić moje życie szczęśliwym i spełnionym?

 

Odpowiedź możemy znaleźć w Ewangelii, mówi Jezus, duch daje życie, ciało nie może niczego dać.

 

Duch może być zaspokojony tylko przez Boga, każdego najgłębokie pragnienia pochodzą od Niego i On może nadać prawdziwy sens mojemu życiu.

 

Jezus Chrystus ostrzega nas, droga budowania na ciele, prowadzi donikąd, tak często do chwilowej radości i satysfakcji, pozostawiając smutek i rozczarowanie.

 

Jedyie Bóg może uczynić  nas wartościową osobę, poprzez swoją obecność we mnie, jeśli pozwolę Mu działać w moim sercu.

 

Nie ma skrótów w życiu ludzkim, by móc poczuć, że moje życie jest piękne i pełne Boga.

 

Św. Ignacy Loyola, hiszpański święty i założyciel klasztoru jezuitów, podzielił się własnym doświadczenie. Kiedy został ranny w bitwie, miał dużo czasu na czytanie. Jego pragnieniem było przeczytanie książki o rycerzach i wojnach. Ale w międzyczasie dotarł do książek o świętych i Chrystusie. Różnica była taka, że ​​księga wojen dała mu krótką przyjemność, a księgi chrześcijaństwa sprawiły, że jego serce było radosne i szukające Chrystusa.

 

Te inne książki doprowadziły go do nawrócenia do Pana, stając się gigantem wiary.

 

Słowa Chrystusa, Najświętsza Eucharystia mogą wypełnić nasze serca radością i nadać nam „imię”, jako dzieciom Boga i uwolnić nas od ludzkiej pustki. Amen.