The Mountain of Tabor... Góra Tabor...
| Luke 9:28b-36 |
|---|
‘As Jesus was praying, the appearance of his face was altered.’
On the Second Sunday of Lent, traditionally we go with Jesus and the Apostles, Peter, John, and James to the Mountain of Tabor. This place was outlying about 30 kilometers from Nazareth, of the domestic city of Christ.
The concept and context of this journey had one fundamental meaning. At that time, Jesus was still before his death and Pasion. The Apostles were in progress in their faith. The relationship to God was not stable and full of fear and fragility.
Jesus took the three of them to strength the faith and to avoid of the umbrage of the cross and suffering of him. A part of that, the voice from heaven gave the authority to Christ, while the Father is saying; this is my Beloved Son, listen to him.
Today, like 2000 years ago, Jesus wants to take us in the Mountain of the Holy Eucharist, to give his power for our faith. During this Lent, this is his desire to renew us, to make us new people of Christian faith. As the Apostles, we are so often weak, full of fear and fragility. He wants to touch our spiritual wounds to heal us, and give hope, that faith makes sense in your life. He strengths us today, when we see a lot of people leaving faith and God in their own lives. He says, stay with me, even the world is changing upon your eyes. While you hear many voices, that life without moral values is better and simpler.
Christ tells us, stand by me, do not be ashamed of your faith, cross, suffering and difficulties. All these things are temporal, and they are the way to me and my grace.
Now, we experience the time of trial, our continent is not in peace, millions of people are suffering of the war. God indicates the power of prayer. Our Holy Mother said in Fatima, my children if you do penance and prayer, my Immaculate Heart will triumph.
St. Ignatius of Loyola, said, pray as everything would have depended on God, and let work, as everything would have depended on you.
We cannot lose hearts, but now, even more we need to pray a lot, the Kingdom of God will win under the Kingdom of darkness.
Let us not lose our heart, but let’s pray, and God will strength the faith and give the peace in our times. Amen.
Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim. Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: "Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza". Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: "To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!" W chwili gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.
W drugą Niedzielę Wielkiego Postu tradycyjnie idziemy z Jezusem i Apostołami, Piotrem, Janem i Jakubem na górę Tabor. Miejsce to znajdowało się około 30 kilometrów od Nazaretu, rodzinnego miasta Chrystusa.
Kontekst tej podróży miały jedno podstawowe znaczenie. W tym czasie Jezus był jeszcze przed swoją śmiercią i męką. Apostołowie czynili postępy w swojej wierze. Relacja z Bogiem nie była stała, lecz pełna strachu i kruchości.
Jezus wziął ich Troje, aby umocnić wiarę i uniknąć zgorszenia krzyża i Jego cierpienia. Ponadto, głos z nieba dał władzę Chrystusowi, gdy Ojciec przemawia; to jest Mój umiłowany Syn, słuchajcie Go.
Dzisiaj, podobnie jak 2000 lat temu, Jezus chce nas zabrać na Górę Najświętszej Eucharystii, aby dać swoją moc dla naszej wiary. W tym Wielkim Poście pragnie On nas odnowić, uczynić z nas nowych ludzi w wierze chrześcijańskiej. Jako Jego uczniowie tak często jesteśmy słabi, pełni lęku i kruchości. On chce dotknąć naszych duchowych ran, aby nas uzdrowić i dać nadzieję, że wiara ma sens w życiu. Chrystus wzmacnia nas dzisiaj, kiedy widzimy, jak wielu ludzi porzuca wiarę i Boga. Mówi, zostań ze mną, nawet jeżeli świat zmienia się na Twoich oczach. Chociaż słyszysz wiele głosów, to życie bez wartości moralnych jest lepsze i prostsze.
Chrystus mówi nam, bądźcie przy mnie, nie wstydźcie się swojej wiary, krzyża, cierpienia i trudności. Wszystkie te rzeczy są doczesne i są drogą ku Mojej osobie i łaski.
Teraz przeżywamy czas próby, na naszym kontynencie nie ma pokoju, miliony ludzi cierpią z powodu wojny. Ale Bóg wskazuje na moc modlitwy. Nasza Święta Matka powiedziała w Fatimie, moje dzieci, jeśli będziecie czynić pokutę i modlitwę, moje Niepokalane Serce zatriumfuje.
Św. Ignacy Loyola powiedział: módlcie się, tak jakby bo wszystko zależało od Boga i pracuj, tak aby wszystko zależało od ciebie.
Nie możemy tracić ducha, lecz teraz jeszcze bardziej musimy się modlić, Królestwo Boże zwycięży nad królestwem ciemności.
Nie traćmy ducha, ale módlmy się, a Bóg umocni naszą wiarę i da pokój naszym czasom. Amen.
Comments
Post a Comment