The Bread of Life.... Żywy Chleb...

 

John 6:1-15

The feeding of the five thousand

Jesus went off to the other side of the Sea of Galilee – or of Tiberias – and a large crowd followed him, impressed by the signs he gave by curing the sick. Jesus climbed the hillside, and sat down there with his disciples. It was shortly before the Jewish feast of Passover.

  Looking up, Jesus saw the crowds approaching and said to Philip, ‘Where can we buy some bread for these people to eat?’ He only said this to test Philip; he himself knew exactly what he was going to do. Philip answered, ‘Two hundred denarii would only buy enough to give them a small piece each.’ One of his disciples, Andrew, Simon Peter’s brother, said, ‘There is a small boy here with five barley loaves and two fish; but what is that between so many?’ Jesus said to them, ‘Make the people sit down.’ There was plenty of grass there, and as many as five thousand men sat down. Then Jesus took the loaves, gave thanks, and gave them out to all who were sitting ready; he then did the same with the fish, giving out as much as was wanted. When they had eaten enough he said to the disciples, ‘Pick up the pieces left over, so that nothing gets wasted.’ So they picked them up, and filled twelve hampers with scraps left over from the meal of five barley loaves. The people, seeing this sign that he had given, said, ‘This really is the prophet who is to come into the world.’ Jesus, who could see they were about to come and take him by force and make him king, escaped back to the hills by himself.

Among of the many topics from the Gospel, we may find a wise message of Jesus for us. The Lord made the miracle, which was the “praeludium” to the Institution of the Holy Eucharist. The whole situation indicates the power of God, who feeds his people abundantly trough out the centuries, till today. The Heavenly Bread is given to all mankind around the world. The bread, which is the fundamental food, it has become the food of the eternity. 

 

What turns our attention, these are the words of Jesus to the Apostles, go and collect the scraps left over, nothing can be lost. This thought and reaction of Christ shows the respect to the bread, which is the gift of God. It is the lesson for us, to protect the dignity of the eucharistic and daily bread. 

 

I read about the situation from one country in Asia, while the priest was there to celebrate the Mass, suddenly he was attack by the Police, but he did not bother about his physical pain, but he sheltered the consecrated hosts with his body. This is the example of a great faith and devotion to the Lord. The holy bread is the greatest gift, so any single particle cannot be put into vain, but the priest takes it from everywhere, even the part of host falls on the floor. Every priest makes sure, that every element of host has been consumed or put into the water, to be dissolved.

 

Apart of that, the dignity of the Body of Christ requires the proper disposition of heart, the attitude of faith, love and the pure heart in the state of the holy grace. We should not forget about the eucharistic fasting one hour before the reception of the Blessed Sacrament. 

 

The Body of Christ teaches us about the respect to the daily bread, which is made from the same flour, and it is the fruit of the earth as well. 

 

The people of the XXI Century, we need the determination to protect and share it with justice, because a lot of food is wasted. At the same time the men are suffering the hunger, this is the sin, which especially offends God and those who have not bread. God has chosen the bread as the significant presence among us, and the food for us, so we need to protect it and respect, remembering about others, who have no food. 

 

Today we celebrate the Day of Grandparents and Elderly People, which was established by Pope Francis, to pay our attention to those, who so many times taught us about the wisdom of God, so often, they formed us in faith and in good values. Those used to teach us to respect of what we got from the hand of God, the daily bread, which is holy. Amen. 

(J 6, 1-15) 
Jezus udał się na drugi brzeg Jeziora Galilejskiego, czyli Tyberiadzkiego. Szedł za Nim wielki tłum, bo oglądano znaki, jakie czynił dla tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha. Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą się do Niego, rzekł do Filipa: "Gdzie kupimy chleba, aby oni się najedli?" A mówił to, wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co ma czynić. Odpowiedział Mu Filip: "Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać". Jeden z Jego uczniów, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: "Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?" Jezus zaś rzekł: "Każcie ludziom usiąść". A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy. Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: "Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło". Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, pozostałymi po spożywających, napełnili dwanaście koszów. A kiedy ludzie spostrzegli, jaki znak uczynił Jezus, mówili: "Ten prawdziwie jest prorokiem, który ma przyjść na świat". Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę.

    

    Wśród wielu tematów z Ewangelii możemy znaleźć mądre przesłanie Jezusa dla nas. Pan uczynił cud, który był „preludium” do ustanowienia Najświętszej Eucharystii. Cała sytuacja wskazuje na moc Boga, który karmi swój lud obficie przez wieki, aż do dziś. Chleb Niebieski jest dany całej ludzkości na całym świecie. Chleb, który jest podstawowym pokarmem, stał się pokarmem wieczności.

 

To, co uderza nas, to słowa Jezusa do Apostołów, idźcie i pozbierajcie resztki chleba, ponieważ nic nie może zostać zmarnowane. Ta myśl i reakcja Chrystusa pokazują szacunek do chleba, który jest darem Boga. Jest to lekcja dla nas, aby chronić godność Eucharystii i chleba powszedniego.

 

W pewnym kraju ksiądz, który był tam, aby odprawić mszę, nagle został zaatakowany przez policję i bity. On jednak nie przejął się swoim bólem fizycznym, ale osłonił konsekrowane hostie swoim ciałem. To jest przykład wielkiej wiary i czci do Pana. Święty chleb jest największym darem, więc żadna cząstka nie może być zmarnowana, ksiądz zbiera go zewsząd, nawet gdy część hostii spada na podłogę. Każdy ksiądz upewnia się, że każdy element hostii został spożyty lub wrzucony do wody, aby się rozpuścił.

 

Godność Ciała Chrystusa wymaga właściwego usposobienia serca, postawy wiary, miłości i czystego serca w stanie łaski uświęcającej. Nie powinniśmy zapominać o poście eucharystycznym na godzinę przed przyjęciem Najświętszego Sakramentu.

 

Ciało Chrystusa uczy nas szacunku do chleba powszedniego, który jest zrobiony z tej samej mąki i jest również owocem ziemi.

 

Ludzie XXI wieku potrzebują determinacji, aby chronić i dzielić się nim sprawiedliwie, ponieważ ogromne ilości jedzenia są marnowane. Jednocześnie wiele osób cierpi głód, to jest grzech, który szczególnie obraża Boga i tych, którzy nie mają chleba. Bóg wybrał chleb jako znaczącą obecność wśród nas i pożywienie dla nas, więc musimy go chronić i szanować, pamiętając o innych, którzy nie mają pożywienia.

 

Dzisiaj obchodzimy Dzień Dziadków i Osób Starszych, który został ustanowiony przez papieża Franciszka, aby zwrócić uwagę na tych, którzy tak wiele razy uczyli nas o mądrości Boga, tak często kształtowali nas w wierze i w dobrych wartościach. Ci, którzy uczyli nas szacunku do tego, co otrzymaliśmy z ręki Boga, chleba powszedniego, który jest święty. Amen.