| Mark 4:35-41 |
|---|
'Even the wind and the sea obey him'
The Gospel of Mark move us into a natural place of Jesus and the Apostles, to the Galilean Lake, which was the soil of the daily life of many of them. One of the towns settled by the shore of the Galilean Lake, it was Capharnaum, the place of the two brothers, Peter and Andrew.
Jesus Christ used to travel from one place to another, using the boat of the Apostle, to reach town and villages with the Gospel.
Reading the chapter of Mark, we may notice, and this time the Lord is moving with friends on the waters of lake. Suddenly, this journey had become a disaster for them, the weather was changed, the strong wind and the thunder arrived over the sea. It was a normal reaction, the Apostles were frightened, because the Master was sleeping, and the wind almost turned out the boat. In the feeling of panic, they awaken the Lord to react and to save them.
The reaction of Jesus was a bit strange for them, he said; do not afraid people of a small faith and he ordered to the sea to be silenced.
This evangelical story presents the situation of us, especially of the Church, which is like a boat waving with the storms and waves of time.
The history of the Church and the nowadays have showed, the world is not stable and unpredictable. We have a lot of crisis, uncertainty and lack of hope. We have seen some civilizing changes, which have a great influence on us and the Catholic Church. So often we think, how far the changes supposed to be?
And the natural question is, where are you Lord, you don’t bother, we “sink” into the new era and the ideologies? Jesus Christ responds, I am with you. This is my tactic work, to give you a feeling, I have left you and my Church, you may be able to seek me more, and to understand, that without me, you can do anything. I am the Head of the Community of Believers. The Church will never collapse, because I am the power of this.
This is not something new, the Church had always problems, and it seemed to many, it is an issue of time, to be collapsed. God always called people, to rescue the Church and renew the faith in God. The exemplative persons are St. Benedict of Norcia and St. Francis of Assisi, in their time the Church was heading into ruin, and Jesus had called them, saying go and rebuild my Church.
Today, Jesus Christ calls many of us as well, the people, who are generous to offer own work, prayer, even making the sacrifice of suffering. The Community of Believers is lasting, because of God and some anonymous people, who suffer, pray and work for the goodness of the Church.
The Lord calls us to do the same, through my personal involvement to strength the Church, which is about the boat, which will never sink, because the Lord is there. Amen.
(Mk 4, 35-41)
Owego dnia, gdy zapadł wieczór, Jezus rzekł do swoich uczniów: "Przeprawmy się na drugą stronę". Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim. A nagle zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała wodą. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: "Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?" On, powstawszy, zgromił wicher i rzekł do jeziora: "Milcz, ucisz się!" Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza. Wtedy rzekł do nich: "Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!" Oni zlękli się bardzo i mówili między sobą: "Kim On jest właściwie, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?"
Ewangelia Marka przenosi nas do naturalnego miejsca Jezusa i Apostołów, nad Jezioro Galilejskie, które dla wielu z nich było ziemią codziennego życia. Jedno z miast położonych nad brzegiem Jeziora Galilejskiego, było Kafarnaum, miejsce zamieszkania dwóch braci, Piotra i Andrzeja.
Jezus Chrystus zwykł podróżować z miejsca na miejsce, korzystając z łodzi Apostoła, aby docierać do miast i wsi z Ewangelią.
Czytając rozdział Marka, możemy zauważyć, że tym razem Pan porusza się z przyjaciółmi po wodach jeziora. Nagle ta podróż stała się dla nich katastrofą, pogoda się zmieniła, silny wiatr i grzmoty dotarły pod morze. To była normalna reakcja, Apostołowie byli przerażeni, ponieważ Mistrz spał, a wiatr prawie przewrócił łódź. W poczuciu paniki budzą oni Pana, aby zareagował i ocalił ich.
Reakcja Jezusa była dla nich nieco dziwna; nie bójcie się ludzi małej wiary i kazał uciszyć morze.
Ta ewangeliczna historia przedstawia naszą sytuację, a zwłaszcza Kościoła, który jest pomiędzy „burz i fal” czasu.
Historia Kościoła i współczesność pokazały, że świat nie jest stabilny i nieprzewidywalny. Mamy mnóstwo kryzysu, niepewności i braku nadziei. Jesteśmy świadkami przemian cywilizacyjnych, które mają ogromny wpływ na nas i na Kościół Katolicki. Często zastanawiamy się, jak daleko mogą sięgać zmiany?
Naturalne pytanie brzmi: gdzie jesteś, Panie, pogrążamy się w nowej epoce i ideologiach? A Jezus Chrystus odpowiada: Jestem z wami. To jest moja taktyka, aby dać wam poczucie, jakbym zostawił was i mój Kościół, abyście mogli bardziej mnie szukać i zrozumieć, że beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ja Jestem głową wspólnoty wierzących. Kościół nigdy nie upadnie, bo Ja jestem Jego siłą.
Nie jest to coś nowego, Kościół zawsze miał problemy i dla wielu wydawało się, że upadek Kościoła to kwestia czasu. Bóg zawsze powołał ludzi, aby ratowali Współnotę i odnawiali wiarę w Boga. Przykładowymi postaciami są św. Benedykt z Nursji i św. Franciszek z Asyżu. W ich czasie Kościół zmierzał ku ruinie, Jezus ich wezwał, mówiąc: idźcie i odbudujcie mój Kościół.
Dziś Jezus Chrystus powołuje także wielu z nas, ludzi, którzy są wielkoduszni, aby ofiarować swoją pracę, modlitwę, a nawet ofiarę cierpienia za Kościoł. Wspólnota Wiernych jest trwała dzięki Bogu i anonimowym osobom, które cierpią, modlą się i pracują dla dobra Kościoła.
Pan wzywa nas, abyśmy czynili to samo, poprzez moje osobiste zaangażowanie we wzmacnianie Kościoła, co oznacza walkę, która nigdy nie zakończy się porażką, ponieważ Pan jest z nami. Amen.
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.