Gift of faith... Dar wiary...

 

John 4:5-42

A spring of water welling up to eternal life

Jesus came to the Samaritan town called Sychar, near the land that Jacob gave to his son Joseph. Jacob’s well is there and Jesus, tired by the journey, sat straight down by the well. It was about the sixth hour. When a Samaritan woman came to draw water, Jesus said to her, ‘Give me a drink.’ His disciples had gone into the town to buy food. The Samaritan woman said to him, ‘What? You are a Jew and you ask me, a Samaritan, for a drink?’ – Jews, in fact, do not associate with Samaritans. Jesus replied:

‘If you only knew what God is offering

and who it is that is saying to you:

Give me a drink, you would have been the one to ask,

and he would have given you living water.’

‘You have no bucket, sir,’ she answered ‘and the well is deep: how could you get this living water? Are you a greater man than our father Jacob who gave us this well and drank from it himself with his sons and his cattle?’ Jesus replied:

‘Whoever drinks this water

will get thirsty again;

but anyone who drinks the water that I shall give

will never be thirsty again:

the water that I shall give

will turn into a spring inside him,

welling up to eternal life.’

‘Sir,’ said the woman ‘give me some of that water, so that I may never get thirsty and never have to come here again to draw water.’ ‘Go and call your husband’ said Jesus to her ‘and come back here.’ The woman answered, ‘I have no husband.’ He said to her, ‘You are right to say, “I have no husband”; for although you have had five, the one you have now is not your husband. You spoke the truth there.’ ‘I see you are a prophet, sir’ said the woman. ‘Our fathers worshipped on this mountain, while you say that Jerusalem is the place where one ought to worship.’ Jesus said:

‘Believe me, woman,

the hour is coming

when you will worship the Father

neither on this mountain nor in Jerusalem.

You worship what you do not know;

we worship what we do know:

for salvation comes from the Jews.

But the hour will come

– in fact it is here already –

when true worshippers will worship the Father in spirit and truth:

that is the kind of worshipper the Father wants.

God is spirit,

and those who worship

must worship in spirit and truth.’

The woman said to him, ‘I know that Messiah – that is, Christ – is coming; and when he comes he will tell us everything.’ ‘I who am speaking to you,’ said Jesus ‘I am he.’

  At this point his disciples returned, and were surprised to find him speaking to a woman, though none of them asked, ‘What do you want from her?’ or, ‘Why are you talking to her?’ The woman put down her water jar and hurried back to the town to tell the people. ‘Come and see a man who has told me everything I ever did; I wonder if he is the Christ?’ This brought people out of the town and they started walking towards him.

  Meanwhile, the disciples were urging him, ‘Rabbi, do have something to eat; but he said, ‘I have food to eat that you do not know about.’ So the disciples asked one another, ‘Has someone been bringing him food?’ But Jesus said:

‘My food is to do the will of the one who sent me,

and to complete his work.

Have you not got a saying:

Four months and then the harvest?

Well, I tell you:

Look around you, look at the fields;

already they are white, ready for harvest!

Already the reaper is being paid his wages,

already he is bringing in the grain for eternal life,

and thus sower and reaper rejoice together.

For here the proverb holds good:

one sows, another reaps;

I sent you to reap a harvest you had not worked for.

Others worked for it;

and you have come into the rewards of their trouble.’

Many Samaritans of that town had believed in him on the strength of the woman’s testimony when she said, ‘He told me all I have ever done’, so, when the Samaritans came up to him, they begged him to stay with them. He stayed for two days, and when he spoke to them many more came to believe; and they said to the woman, ‘Now we no longer believe because of what you told us; we have heard him ourselves and we know that he really is the saviour of the world.’

   We are still experiencing the holy time – Lent. Every day we get closer to the deeper meaning of that period. Today, we read one of the longest chapters of the John’s Gospel. Jesus, together with his Apostles, arrives at the holy city, Jerusalem, to be crucified and killed and thus make the perfect sacrifice for the human redemption. During His journey, the Son of God met a lady who was a Samaritan. The dignity and nationality of the woman is very important for the reader, because the Jews hated them and considered to be the heretics who insisted that they belong to the Covenant with the One God.  Talking with those people was unnatural and forbidden. 

Christ again broke the rule and asked her for a water. The reaction of the woman was full of wonder; why do you ask me for water, as a Jew, you do not talk with us, the Samaritans. 

 

The conversation of Jesus with the Samaritan woman, opened her heart for the faith. She recognized that Jesus is the. But the openness of her heart was done in truth and pain. Jesus Christ had asked her to bring her husband. She said: I do not have a husband. Then Jesus responded: well said, the man you are with, he is not your husband. The truth about her was well known to Christ. We can imagine the whole situation. She was ashamed, but this difficult conversation started a new way of life, the way of faith. Her conversion turned into joy, she went to the village to tell others: I have seen the Messiah. 

 

And now, let’s focus on our life, because the whole Gospel concerns also us. Jesus Christ is coming to us, he wants to start a conversation with us and awake us, so that we could taste the real life. He knows that we need Him. If a man says: I can live without God, it means that his soul is still looking for the Lord.  St. John Maria Vianney said: every man is looking for God, because he was created by Him, he is seeking His Creator. Jesus Christ wants to say: I am with you, whatever is happening, God is close. You have a lot of alternatives and choices which are attractive, but after a while it all leaves the emptiness. 

Of course, we need stand in the truth before the Lord, as the woman did, without playing games, even if it is full of pain and discomfort. The truth makes us free, even though that honesty paralyzes many of us. 

 

We may have seen how many people are unhappy, just wearing a mask of happiness. At the same time, they experience disasters, pain and fear. More and more people have depression, feel anxiety and suffer from different phobias. Young fall into alcoholism, drugs, they want to commit a suicide. We have seen it recently so often, when there was lack of hope, determination to fight for one’s own life. We are all called by Jesus who says: I know you, but you have to come to me, stand in truth, cry; God have mercy on me.  

 

One of the greatest tragedies of people is cowardice. We pretend to be strong and brave, but on the other side we have no courage to admit our weaknesses, and it is a way that leads to depression, addiction and different complications, sometimes even self-destruction. 

 

The woman of Samaria had the will to tell the truth, and she got to know the real Messiah. Jesus Christ is calling us: my beloved son and daughter, come to me, open your heart and I’ll liberate you from any fear and burden. Amen.

 

 

 

 

(J 4, 5-42) 
Jezus przybył do miasta samarytańskiego zwanego Sychar, w pobliżu pola, które dał Jakub synowi swemu, Józefowi. Było tam źródło Jakuba. Jezus zmęczony drogą siedział sobie przy źródle. Było to około szóstej godziny. Wówczas nadeszła kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody. Jezus rzekł do niej: "Daj Mi pić!" Jego uczniowie bowiem udali się przedtem do miasta, by zakupić żywności. Na to rzekła do Niego Samarytanka: "Jakżeż Ty, będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, bym Ci dała się napić?" Żydzi bowiem i Samarytanie unikają się nawzajem. Jezus odpowiedział jej na to: "O, gdybyś znała dar Boży i wiedziała, kim jest Ten, kto ci mówi: „Daj Mi się napić”, to prosiłabyś Go, a dałby ci wody żywej". Powiedziała do Niego kobieta: "Panie, nie masz czerpaka, a studnia jest głęboka. Skądże więc weźmiesz wody żywej? Czy Ty jesteś większy od ojca naszego, Jakuba, który dał nam tę studnię, i on sam z niej pił, i jego synowie, i jego bydło?" W odpowiedzi na to rzekł do niej Jezus: "Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął. Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem tryskającym ku życiu wiecznemu". Rzekła do Niego kobieta: "Panie, daj mi tej wody, abym już nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać". A On jej odpowiedział: "Idź, zawołaj swego męża i wróć tutaj!" A kobieta odrzekła Mu na to: "Nie mam męża". Rzekł do niej Jezus: "Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża. Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. To powiedziałaś zgodnie z prawdą". Rzekła do Niego kobieta: "Panie, widzę, że jesteś prorokiem. Ojcowie nasi oddawali cześć Bogu na tej górze, a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy czcić Boga". Odpowiedział jej Jezus: "Wierz Mi, kobieto, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca. Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów. Nadchodzi jednak godzina, nawet już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli szuka Ojciec. Bóg jest duchem; trzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie". Rzekła do Niego kobieta: "Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. A kiedy On przyjdzie, objawi nam wszystko". Powiedział do niej Jezus: "Jestem nim Ja, który z tobą mówię". Na to przyszli Jego uczniowie i dziwili się, że rozmawiał z kobietą. Żaden jednak nie powiedział: "Czego od niej chcesz? – lub: Czemu z nią rozmawiasz?" Kobieta zaś zostawiła swój dzban i odeszła do miasta. I mówiła ludziom: "Pójdźcie, zobaczcie człowieka, który mi powiedział wszystko, co uczyniłam: Czyż On nie jest Mesjaszem?" Wyszli z miasta i szli do Niego. Tymczasem prosili Go uczniowie, mówiąc: "Rabbi, jedz!" On im rzekł: "Ja mam do jedzenia pokarm, o którym wy nie wiecie". Mówili więc uczniowie między sobą: "Czyż Mu kto przyniósł coś do zjedzenia?" Powiedział im Jezus: "Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło. Czyż nie mówicie: „Jeszcze cztery miesiące, a nadejdą żniwa?” Oto powiadam wam: Podnieście oczy i popatrzcie na pola, jak się bielą na żniwo. Żniwiarz otrzymuje już zapłatę i zbiera plon na życie wieczne, tak iż siewca cieszy się razem ze żniwiarzem. Tu bowiem okazuje się prawdziwym powiedzenie: Jeden sieje, a drugi zbiera. Ja was wysłałem, abyście żęli to, nad czym wy się nie natrudziliście. Inni się natrudzili, a wy w ich trud weszliście". Wielu Samarytan z owego miasta zaczęło w Niego wierzyć dzięki słowu kobiety świadczącej: "Powiedział mi wszystko, co uczyniłam". Kiedy więc Samarytanie przybyli do Niego, prosili Go, aby u nich został. Pozostał tam zatem dwa dni. I o wiele więcej ich uwierzyło dzięki Jego słowu, a do tej kobiety mówili: "Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu, usłyszeliśmy bowiem na własne uszy i wiemy, że On prawdziwie jest Zbawicielem świata".

   Wciąż przeżywamy święty czas, jakim jest Wielki Post, każdego dnia wchodzimy w głębszy sens tego okresu Kościoła. Dziś czytamy jeden z najdłuższych rozdziałów Ewangelii Jana. Jezus wraz ze swoimi Apostołami udaje się do świętego miasta Jerozolimy, aby zostać ukrzyżowanym i zabitym jako doskonała ofiara odkupienia człowieka. Podczas swojej podróży Syn Boży spotyka kobietę, która była Samarytanką. Godność i narodowość kobiety mają dla czytelnika duże znaczenie, ponieważ Żydzi ich nienawidzili, uważając ich za heretyków, którzy upierali się, że należą do Przymierza z Jedynym Bogiem. Rozmowa z tymi ludźmi była czymś nienaturalnym i zabronionym.

Chrystus ponownie łamie regułę i prosi o wodę. Reakcja kobiety była pełna podziwu; dlaczego prosisz mnie o wodę jako Żyd, przecież nie rozmawiacie z nami, Samarytanami.

 

Ten dialog zapoczątkował coś więcej, rozmowę Jezusa z Samarytanką otworzył jej serce na wiarę. Rozpoznała, że ​​Jezus jest Mesjaszem, który mógł przyjść na świat. Otwartość jej serca wyrażała się w prawdzie i bólu. Jezus Chrystus poprosił, przyprowadź męża. Powiedziała, że ​​nie mam męża, a on odpowiedział, dobrze powiedziane, mężczyzna, z którym jesteś, nie jest twoim mężem. Prawda o niej była dobrze znana Chrystusowi. Możemy sobie wyobrazić jej sytuację, wstydziła się, ale ta trudna rozmowa zapoczątkowała nową drogę życia, drogę wiary. Jej nawrócenie stało się radością, poszła do wioski, aby powiedzieć: widziałam Mesjasza.

 

A teraz skupmy się na naszym życiu, bo cała Ewangelia dotyczy nas. Jezus Chrystus przychodzi do nas, chce rozpocząć ze mną rozmowę, obudzić mnie dla prawdziwego smaku życia. On wie, że potrzebujemy Go, aby żyć pełnią życia. Jeśli człowiek mówi; mogę żyć bez Boga, mimo wszystko jego dusza będzie szukać Pana. Św. Jan Maria Vianney powiedział, że każdy człowiek szuka Boga, bo został przez Niego stworzony, szuka swojego Stwórcy. Jezus Chrystus chce powiedzieć: jestem z wami, cokolwiek się dzieje, Bóg jest blisko. Masz wiele alternatyw i wyborów, które są atrakcyjne, ale po pewnym czasie wszystko pozostawia pustkę.

Oczywiście musimy stanąć po stronie prawdy przed Panem, tak jak zrobiła to ta kobieta, udawania, nawet jeśli jest to pełne bólu i dyskomfortu. Prawda czyni nas wolnymi. Ale ta umiejętność uczciwości wobec Boga paraliżuje wielu, trwając w smutku, bezbronności i słabości.

 

Być może widzieliśmy, jak wielu ludzi jest nieszczęśliwych w środku, tworząc maskę szczęścia ma zewnątrz. Jednocześnie doświadczają wielu dramatów, bólu i strachu. Coraz więcej osób cierpi na depresję, lęki i fobie. Młodzi popadają w alkoholizm, narkotyki, chcą popełnić samobójstwo. Widzieliśmy to ostatnio tak często, kiedy zabrakło nadziei, determinacji do walki o własne życie, ludzie odbierając sobie życie, pociągając za sobą wiele cierpienia. Tych ludzi i nas wzywa Jezus, który mówi; znam was, przyjdźcie do mnie, stojąc w prawdzie, wołając; o Boże zmiłuj się nade mną.

 

Jedną z największych tragedii człowieka jest tchórzostwo, gramy silnych i odważnych ludzi, ale z drugiej strony nie mamy odwagi przyznać się do swojej słabości, a to jest droga do depresji, uzależnienia i różnych komplikacji, aż do samozniszczenia.

 

Kobieta z Samarii miała wolę mówienia prawdy i poznała prawdziwego Mesjasza. Jezus Chrystus wzywa nas; Mój umiłowany synu i córko, przyjdź do mnie, otwórz swoje serce, a uwolnię cię od wszelkiego strachu i ciężaru. Amen.