The King of Mercy… Król Miłodzierdzia...

in polish below… po polsku, poniżej

John 20:19-31

Eight days later, Jesus came again and stood among them

In the evening of that same day, the first day of the week, the doors were closed in the room where the disciples were, for fear of the Jews. Jesus came and stood among them. He said to them, ‘Peace be with you’, and showed them his hands and his side. The disciples were filled with joy when they saw the Lord, and he said to them again, ‘Peace be with you.

           ‘As the Father sent me,

           so am I sending you.’

After saying this he breathed on them and said:

‘Receive the Holy Spirit.

For those whose sins you forgive,

they are forgiven;

for those whose sins you retain,

they are retained.’

Thomas, called the Twin, who was one of the Twelve, was not with them when Jesus came. When the disciples said, ‘We have seen the Lord’, he answered, ‘Unless I see the holes that the nails made in his hands and can put my finger into the holes they made, and unless I can put my hand into his side, I refuse to believe.’ Eight days later the disciples were in the house again and Thomas was with them. The doors were closed, but Jesus came in and stood among them. ‘Peace be with you’ he said. Then he spoke to Thomas, ‘Put your finger here; look, here are my hands. Give me your hand; put it into my side. Doubt no longer but believe.’ Thomas replied, ‘My Lord and my God!’ Jesus said to him:

‘You believe because you can see me.

Happy are those who have not seen and yet believe.’

There were many other signs that Jesus worked and the disciples saw, but they are not recorded in this book. These are recorded so that you may believe that Jesus is the Christ, the Son of God, and that believing this you may have life through his name.

   On the eight Day of the Easter Octave, whilst we are celebrating the biggest Victory of Christ that was achieved through his Resurrection, John the Evangelist takes us the cenacle, where the Apostles gathered due to the fear of the Jews. Suddenly, somebody came and said “Peace be with you”. These words were confusing for them, because they did not expect Jesus to visit them. 

That words of Jesus became the most important and joyful message for them – our Lord is risen and alive.

During that day, one of the Apostles was absent. It was Thomas who said: “Unless I see the nail marks in His hands, and put my finger where the nails have been, and put my hand into His side, I will never believe.” Eight days later, Christ appeared again, and said the same words: “Peace be with you”. After that Jesus said to Thomas: Put your finger here and look at My hands. Reach out your hand and put it into My side. Stop doubting and believe.” The confession of St. Thomas was beautiful: “My Lord and my God”. The whole situation shows that Jesus rejects nobody and never refuses His own grace. He wants to help all of us. 

On this Sunday, we talk about the great Mystery of Christ, about His Mercy.  As we know, today we celebrate the Divine Mercy Sunday. In the 30s’ of the XX century, Jesus chose a humble and simple girl – Faustina Helena Kowalska from a small village in central Poland, and told her to proclaim His merciful love, which is endless. He told Faustina to bring poor sinners to Him and everywhere proclaim His love. Apart from that, the desire of Jesus was to appoint the Second Sunday of Easter as the Feast of Divine Mercy. Mercy which should be proclaimed to the whole world.

St. Faustina wrote in her Diary: "On one occasion, I heard these words: My daughter, tell the whole world about My inconceivable mercy. I desire that the Feast of Mercy be a refuge and shelter for all souls, and especially for poor sinners. On that day the very depths of My tender mercy are open. I pour out a whole ocean of graces upon those souls who approach the fount of My mercy. The soul that will go to Confession and receive Holy Communion shall obtain complete forgiveness of sins and punishment. On that day all the divine floodgates through which grace flow are opened. Let no soul fear to draw near to Me, even though its sins be as scarlet. My mercy is so great that no mind, be it of man or of angel, will be ale to fathom it throughout all eternity. Everything that exists has come forth from the very depths of My most tender mercy. Every soul in its relation to Me will contemplate My love and mercy throughout eternity. The Feast of Mercy emerged from My very depths of tenderness. It is My desire that it be solemnly celebrated on the first Sunday after Easter. Mankind will not have peace until it turns to the Fount of My Mercy." (Diary, 699)

This is the whole message from Jesus about his Mercy, love and salvation. First of all, Christ reminds us about the need to return to God.  Jesus says that mankind will not have peace until it turns to the Fount of Mercy. We need to be aware; God is our only hope and rescue. We should rely on Him, not only in a difficult moment, but always. In the Letter of St. Paul to the Romans we can read: “For everyone who calls on the name of the Lord will be saved”. Rm 10,23. 

These words indicate the truth that we are only broken and poor sinners who need God’s Mercy and forgiveness. Only Jesus is able to give us real peace and safety. Next, Christ indicates the importance of the sacrament of confession. He said to Faustina that the Greatest Tribunal of His Mercy is in the confessional box. The blood of Jesus, which was poured on the cross, purifies our hearts form all sins. We cannot fall into the trap, which is very common today, that the sacrament of penance is relevant, but for others, not for us, because we do not have any serious sins. That sacrament, as Jesus says, protects us from the final punishment, and provides us God’s forgiveness. 

In the Revelation of God’s Mercy, our Master shows the importance of the Eucharist which is our eternal food. In the Gospels, we can notice the need of the Holy Communion. 

Those who receive the Body of mine, says the Lord, they will never die but live forever. Trough the message to Faustina, Jesus expresses the truth that in His Body and Blood is dwelt God’s Divine and Merciful Power. That body, which was devoted on the cross, is the same Body that is offered on every Mass. The Eucharist is the centre of God’s Mercy. Let us receive the Body of Christ with piety and pure heart, as a precious and holy gift form Jesus. We should feed our souls with Holy Communion. 

The God’s Message indicates one more thing – the day of the Divine Mercy was not appointed accidently. It was the will of Jesus put into the hands of Faustina. This is my will, he says, the Second Sunday after Easter should be celebrated as the Feast of My Mercy. And this task was fulfilled by Pope John Paul II in 2000, when he canonized St. Faustina and announced the Feast of the Divine Mercy for the whole Church around the world. 

He used to repeat that the Modern World and mankind need God’s grace more than ever before. He emphasized that God is the only Rescue. 

We may find the testimony of it in the words of St. John Paul II, said during the Consecration of the Divine Mercy Church in Kraków, in 2002. He said: 

God, merciful Father,
in your Son, Jesus Christ, you have revealed your love
and poured it out upon us in the Holy Spirit, the Comforter,
We entrust to you today the destiny of the world and of every man and woman.

Bend down to us sinners,
heal our weakness,
conquer all evil,
and grant that all the peoples of the earth
may experience your mercy.
In You, the Triune God,
may they ever find the source of hope.

Eternal Father,
by the Passion and Resurrection of your Son,
have mercy on us and upon the whole world!

Amen.

  

Let us recourse to God through his Mercy and pray the Chaplet of Divine Mercy. Jesus, His Mercy and Forgiveness are our real Rescue. 

Jesus, I trust in You. Amen. 

(J 20,19-31) 
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: "Pokój wam!" A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: "Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: "Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane". Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: "Widzieliśmy Pana!" Ale on rzekł do nich: "Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę". A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: "Pokój wam!" Następnie rzekł do Tomasza: "Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym". Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: "Pan mój i Bóg mój!" Powiedział mu Jezus: "Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli". I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.

   Ósmy Dzień Oktawy Wielkanocnej, czasu świętowania największego Zwycięstwa Chrystusa poprzez Jego Zmartwychwstania. Jan Ewangelista przenosi nas do Wieczernika, gdzie Apostołowie byli zgromadzeni z obawy przed Żydami. Nagle ktoś przyszedł i powiedział do nich „Pokój wam”. Te słowa wprawiły ich w zakłopotanie, ponieważ nigdy nie spodziewali się tam Jezusa.

Te słowa Jezusa stały się dla nich najważniejszym i radosnym przesłaniem: nasz Pan zmartwychwstał i żyje.

W ciągu tego dnia jeden z Apostołów był nieobecny, Tomasz, który powiedział, że dopóki nie zobaczę śladów gwoździ w Jego ciele i rany w Jego boku, nie wierzę. Osiem dni później Chrystus pojawił się ponownie, wypowiadając te same słowa: „Pokój wam”. Potem Jezus powiedział do Tomasza: podejdź do Mnie i dotknij Moich ran, nie bądź niewierzący, ale miej wiarę. Odpowiedź i świadectwo św. Tomasza jest piękne; „Pan mój i Bóg mój”. Cała sytuacja pokazuje reakcję Jezusa do nas, który nikogo nie odrzuca i nie odmawia swojej łaski. Chce pomóc każdemu z nas.

W tą niedzielę wpisuje się wielka Tajemnicę Chrystusa, Jego Miłosierdzie. Jak wiemy, dzisiaj obchodzimy Niedzielę Miłosierdzia Bożego. W latach 30tych XX wieku Jezus wybrał pokorną i prostą dziewczynę Faustynę Helenę Kowalską z małej wioski w centralnej Polsce i powiedział jej, głoś o mojej miłosiernej miłości, która jest niewyczerpana i nieskończona. On żąda od Faustyny, aby przyprowadziła do Niego biednych grzeszników i ponownie głosiła wszystkim o Jego miłości. Poza tym, pragnieniem Jezusa było wyznaczenie Drugiej Niedzieli Wielkanocnej na Święto Bożego Miłosierdzia, które należy ogłosić całemu światu.

Św. Faustyna napisała w swoim Dzienniku o słowach Jezusa: „córko Moja, mów światu całemu o niepojętym miłosierdziu Moim. Pragnę, aby święto miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosier­dzia Mojego; która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii św., dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar, w dniu tym, otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat. Miłosierdzie Moje jest tak wielkie, że przez całą wieczność nie zgłębi go żaden umysł, ani ludzki, ani anielski. Wszystko co istnieje wyszło z wnętrzności miłosierdzia Mego. Każda dusza w stosunku do Mnie, rozważać będzie przez wieczność całą miłość i miłosierdzie Moje. Święto miłosierdzia wyszło z wnętrzności Moich, pragnę, aby, uroczyście obchodzone było w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Nie zazna ludzkość spokoju, dopokąd nie zwróci się do Źródła Miłosierdzia Mojego”.(Dz. 699)

Powyższy cytat świadczy o przesłaniu Jezusa o Jego Miłosierdziu, miłości i zbawieniu. Przede wszystkim Chrystus przypomina nam o potrzebie uciekania się do Boga. Jak mówi Jezus, ludzkość nie będzie miała pokoju w sobie, dopóki nie zwróci się do Źrodła Miłosierdzia. Musimy być świadomi; Bóg jest naszą jedyną nadzieją i ratunkiem. Powinniśmy na nim polegać, nie tylko w trudnym momencie, ale zawsze. W Liście św. Pawła do Rzymian czytamy: „Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony

 ”. Rm 10,23.

Te słowa wskazują na prawdę, że jesteśmy biednymi grzesznikami, którzy potrzebują Bożego Miłosierdzia i przebaczenia. Jedynie Jezus jest w stanie dać prawdziwy pokój i bezpieczeństwo. 

Następnie Chrystus wskazuje na potrzebę sakramentu spowiedzi. On powiedział Faustynie, że największy Trybunałem Jego Miłosierdzia jest konfesjonał. W każdym aspekcie spowiedzi, krew Jezusa, która została przelana na krzyżu, oczyszcza moje serce z  grzechów. To miłosierne źródło Jezusa jest dostępne dla wszystkich. Nie możemy wpaść w pułapkę i powszechne dziś przekonanie, że sakrament pokuty rzecz jasna jest istotny, ale dla innych, nie dla mnie, ponieważ nie mam tak wielkich i ogromnych grzechów.  Ten sakrament, jak mówi Jezus, chroni nas przed ostateczną karą, uzyskując Boże przebaczenie.

W Objawieniu Bożego Miłosierdzia nasz Pan wskazuje na potrzebę Eucharystii, która jest wiecznym pokarmem. W Ewangeliach dostrzegamy Chrystusowy nakaz karmienia się Komunią Świętą

Jeśli ktoś przyjmuje moje Ciało, mówi Pan, nigdy nie umrze, ale będzie żyć wiecznie. Poprzez pośrednictwo Faustyny, ​​Jezus wyraża prawdę, w Swoim Ciele i Krwi, która jest Miłosierną Mocą Boga. To ciało, które zostało wydane za ludzkość na krzyżu, jest ofiarowane nam w każdej Mszy. Eucharystia jest centrum Bożego Miłosierdzia. Przyjmujmy Ciało Chrystusa z pobożnością i czystym sercem, jako cenny i święty dar od Jezusa. Za każdym razem karmmy nasze dusze Komunią Świętą z szacunkiem i wiarą.

Przesłanie Boże wskazuje jeszcze na jedną rzecz: ten dzień Miłosierdzia Bożego nie został wyznaczony przypadkowo. Taka była wola Jezusa oddana w ręce Faustyny. To moja wola, mówi Pan, że Drugą Niedzielę po Wielkanocy należy obchodzić jako Święto Mojego Miłosierdzia.  To zadanie podjął papież Jan Paweł II w 2000 r., Kiedy kanonizował św. Faustynę i ogłosił Święto Miłosierdzia Bożego dla całego Kościoła w świecie.

Powtarzał, że współczesny świat i ludzkość potrzebują przede wszystkim łaski Bożej w Jego Miłosierdziu. Podkreślał, że powinniśmy się do niego uciekać, ponieważ jest On jedynym ratunkiem dla ludzkiej duszy.

Potwierdzenie tej prawdy możemy znaleźć w słowach św. Pawła Jana II podczas konsekracji Kościoła Miłosierdzia Bożego w Krakowie w 2002 r. Wtedy powiedział:

Boże Ojcze miłosierny,
który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie,
i wylałeś ja na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka,
Pochyl się nad nami grzesznymi,
ulecz nasza słabość,
przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi
doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie trójjedyny Boże,
zawsze odnajdywali źródło nadziei.
Ojcze przedwieczny,
dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
Amen. 

  

Uciekajmy się do Boga przez Jego Miłosierdzie, sięgając po Koronkę do Bożego Miłosierdzia, tak często, jak to możliwe, wierząc, że Jezus, Jego Miłosierdzie oraz przebaczenie są moim prawdziwym Wybawieniem.

Jezu ufam Tobie. Amen.